Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 32 <<

We lopen de deur uit. Ik heb, met veel gesmeek, voor elkaar gekregen dat ik in de woonkamer met Bella mocht kletsen. Ze is echt heel lief en volgens mij heb ik net een nieuwe vriendin gemaakt. We lopen richting de bus. Als iedereen eenmaal zit besef ik dat ik iets moet gaan verzinnen. Ik kan hier niet eeuwig blijven zitten.. Ja, ik weet wat jullie denken! Wéér een zinloos ontsnappingsplan. Maar ik ga jullie iets beloven. Als dit plan mislukt, ga ik het officieel opgeven. En ik breek nooit, maar dan ook echt nooit, mijn beloftes

~

"Het geld van alle meisjes ligt in de kluis. Vanavond moeten we het natellen en de schulden afbetalen. De nieuwe lading gaan we morgen ophalen." zegt Micheal. Heeft hij het over een nieuwe lading meiden? Wéér? Bij die gedachten, gebeurd er iets met me. Het is moeilijk te beschrijven wat, maar het is een overweldigend gevoel van haat, angst, kwaadheid, verdrietigheid en depressiviteit, allemaal door elkaar gemixed. Het was alsof mijn eigen lichaam me verplichtte iets te doen. "Gaan jullie serieus wéér meisjes kidnappen?! Jullie zijn echt ongelofelijk!" roep ik. Ik open mijn mond weer, maar nog voor ik nog iets kan zeggen, legt Jake zijn hand erop. Hij houdt me vast in een bepaalde houding waardoor ik bijna niet meer kan bewegen. "Ik haat jullie allemaal!" schreeuw ik in zijn hand. "Calm down." fluistert Jake. "Nee! Jullie hebben geen idee waar jullie mee bezig zijn! Elke keer dat jullie iemand kidnappen verpest jullie een paar levens! Maar dat kan jullie toch niet schelen want jullie zijn gewoon harteloze idioten!" schreeuw ik nadat ik zijn hand heb weggehaald. Dennis kijkt me grijnzend aan. Micheal kijkt me verbaasd aan.

En Jake kijkt me vrij geïrriteerd aan. Ik probeer heftig los te komen uit Jake's greep maar zijn armen lijken wel van ijzer. "Vera maak me niet boos." zegt hij nog. Kan mij het nog wat schelen of hij boos is? Nee. Of nou ja.. wel een beetje. Ik zet mijn derde strike momenteel op het spel en het is dom, maar ik moet toch iéts doen. "Laat me los." mompel ik. Jake reageert niet dus ik ga gewoon verder met mijn geduw en getrek.

"Ik zei laat me los!" roep ik kwaad, als ik na een paar minuten nog steeds mijn doel niet heb bereikt. "Vera, laatste waarschuwing." zegt Jake, zich niks aantrekkend van mijn gedrag. Uit het niets begin ik te gillen, schreeuwen, huilen en slaan. Dit is het. Het punt waarop ik niet meer kan. "Vera!' schreeuwt Jake in hoop door mijn herrie verstaanbaar te kunnen worden. In een ruk draai ik mijn hoofd naar hem op. "Wat moet je?! Nog meer schade aanrichten? Ga je gang, doe wat je wilt! Straf me, dood me, sla me, het doet me niks meer!" schreeuw ik huilend. Dennis staat op en hurkt voor me neer. "Vera, je ziet er moe uit. Ga anders even slapen tot we thuis zijn, voordat je dingen gaat doen waar je straks spijt van krijgt." zegt hij.. Ik weet het. Hij heeft gelijk. Het is nutteloos. Maar dit moest er allemaal gewoon even uit. Toch schud ik wild mijn hoofd. "Ik moét en zál hier wegkomen, ik ga jullie allemaal laten arresteren. Ík ga júllie levens verpesten! Zodat jullie zullen inzien wat jullie mensen aandoen!" roep ik. Ik zie vanuit mijn ooghoeken iets door de lucht vliegen. Jake vangt het op en nog voor ik het weet, word er een doekje met chloroform op mijn mond en neus gedrukt.

Ik reageer niet en doe alsof ik in slaap val. Net waaneer ik denk dat ik niet langer mijn adem kan inhouden, haalt hij het doekje weg. Ik probeer rustig en normaal te ademen, maar door het lucht-tekort van daarnet, klinkt het een beetje schokkerig. Ik voel alle ogen op me branden en dat maakt me nog alleen maar meer gestrest. Na een minuutje haal ik ritmisch adem. Ik voel hoe Jake's hand mijn haar streelt en damn, ik kan daar zo snel van in slaap vallen. Mijn gedachten dwalen af.. Ik hoor wat gefluister en vraag me af waar het over gaat.

"Ik ben van plan Vera te verkopen aan Stefan." hoor ik Jake zeggen. Meteen stokt mijn adem. Shit, shit, shit en nog eens shit. "Ik wist het." grinnikt Micheal. Het was een val. En ik ben er gewoon ingetrapt, hoe dom kan ik zijn?! Ik open mijn ogen en zie Jake geamuseerd toe kijken. "Dat was een domme zet schoonheid." grijnst hij. Ik staar hem even aan. "Ik weet het." fluister ik terug. Het domste wat ik in dagen gedaan heb.

~

"Micheal, ze is van jou voor de komende twee uur." zegt Jake zodra we boven zijn. Wacht, wat?! "Nee!" schreeuw ik. Micheal kijkt me grijnzend aan. "Het word geweldig schoonheid." grinnikt hij. Het incident, dat in de auto plaatsvond, herhaalt zich weer. Boos sla ik op Jake's borst. Ondertussen tilt Jake me mee naar de woonkamer. Ik duw hem weg en probeer los te komen. Jake kijkt me geamuseerd aan, en dat maakt me alleen nog maar bozer. "Laat. Me. Los." sis ik. De jongens die hier bleven komen ook de woonkamer inlopen. "Ah, wat is er kleintje?" lacht Adam. Ik werp hem een boze blik toe. "Laat me gewoon met rust!" roep ik tegen Jake. "Jake, plaag het prinsesje niet zo." zegt Nick grijnzend. Jake drukt een kusje in mijn nek en laat me dan los. "Ze verdient het. Ze luisterde niet en heeft domme dingen gedaan." zegt Jake. Ik ren naar Jake's kamer en ga onder de dekens liggen. Ik doe alles om niet met die klootzak mee te hoeven.

Ik bedoel, god weet wat hij van plan is! Ik druk mijn hoofd in het matras en hoop dat ze me niet zullen vinden. "Vera! Micheal wacht op je!" hoor ik iemand roepen. Ik ga nog meer onder de dekens liggen. Ik hoor voetstappen de kamer inlopen. "Kom prinses." hoor ik Dennis zeggen. Een tweede persoon komt de kamer binnen, kan ik horen. De dekens worden weggeslagen en ik klem me vast aan het matras. Ik kijk op en zie Dennis aan mijn kant van het bed staan. Ryan staat aan de andere kant. Fijn, ik kan dus geen kant meer op. Dennis tilt me op in bride-style, maar ik stribbel tegen. "Vera, hoe beter jij je gedraagt, hoe minder hard hij je aanpakt." zegt Ryan. Ik kijk hem even fronsend aan. Zal ik naar hem luisteren? Of houdt hij me voor de gek? Ik besluit gewoon te luisteren, ik kan het niet riskeren. Ik blijf liggen en sluit mijn ogen. De jongens grinniken even. We lopen de trappen af naar de kelder. Ik klem me meer vast aan Dennis' nek. Hij merkt het en kijkt me glimlachend aan. Ik besef nu pas dat hij mij al heel de tijd draagt. Ik ben fucking zwaar. "Zet me neer, ik ben zwaar." mompel ik. Ik hoor Ryan hardop lachen. "Wat een onzin prinses." grinnikt Dennis. "Als jij zwaar bent, heb ik obese." lacht Ryan. Ik rol met mijn ogen. We lopen een kamer in en daar staat Micheal al ongeduldig te wachten. Dennis wilt me neerzetten maar ik klem me vast aan zijn nek waardoor ik blijf hangen. "Ik wil niet." fluister ik hopeloos in zijn nekholte. Hij slaat zijn armen even om mijn middel en haalt dan mijn armen weg. "Het moet even prinses." zegt hij voordat hij samen met Ryan de kelder verlaat. De deur word op slot gedaan. Ik draai me bang om en zie Micheal grijnzend daar staan. Ik loop naar achteren. "Ik heb zoveel leuke dingen gepland beauty. Helaas mag ik van je vriendje, bepaalde dingen niet doen." lacht hij schamper. Ik slik. "Maar eerst lopen we even naar de badkamer hier." grijnst hij.

Ik word letterlijk meegesleept naar de verlaten badkamer in de kelder. Hij vult het bad helemaal tot het topje. "W-wat ga je doen?" vraag ik trillend. Hij negeert me en duwt me op mijn knieën voor het bad. Net op het moment dat ik mijn vraag wil herhalen, word ik aan mijn haren vastgegrepen. Nog voor ik mijn adem kan inhouden, word mijn hoofd in het water geduwd. Net op het moment dat ik denk, dat ik niet langer meer mijn adem kan inhalen, word ik ruw aan mijn haren naar boven getrokken. Opgelucht haal ik diep adem. Hij slaat me op mijn slaap.

Ik dacht even dat ik ging stikken.. En opnieuw word ik onder water geduwd. Ik tel de secondes. Één, twee, drie, vier, vijf..... Negentwintig, dertig. Hijgend probeer ik weg te komen bij het bad. Tranen stromen over mijn wangen. Hij trekt me weer omhoog aan mijn haren en gooit me tegen de houten muur aam. "Auw stop." roep ik huilend. "Bek houden!" roept hij. Dan zie ik iets heel bekends. De zweep. "Ga liggen." zegt hij kortaf. Ik kan niet anders dan gewoon gehoorzamen, dus ik ga liggen. Op mijn gezicht, op mijn handen, mijn billen, mijn buik.. Precies hetzelfde dus als Mike. Als hij klaar is, ben ik ondertussen aan het schreeuwen en huilen van de pijn. Net als ik denk dat het godzijdank, eindelijk klaar is, haalt hij een meisje uit zijn zak. Bang kijk ik naar het mesje. Vind Jake dit goed? Ik kan het me niet voorstellen.. Ik schud wild mijn hoofd. Nee.. "Geen zorgen, het word een kleintje. Alleen als herinnering voor als je je weer eens misdraagt." zegt hij. Mijn pols word ruw vastgegrepen. Een kleine snee werd op mijn pols gezegd. Meteen begint het te bloeden. De tranen prikken in mijn ogen. Waar ben ik toch beland..?

Holaa! Sorry dat het zolang duurt elke keer, ik ben heel vaak weg de laatste tijd dus vandaar! Maar oké, next subject: Zijn er TWILIGHT fans hiero? Ik heb net de eerste drie delen gekeken en god damn it, ik ben verliefd😳 Die Edwards mag er wel zijn trouwens😏 Oké lol, dat klonk creepy haha. Vergeet niet dat je me altijd een privé berichtje kunt sturen als je iets wil weten/vragen/zeggen, of als je gewoon wilt kletsen! Ik ben altijd in voor een goed gesprek😊 Love you all x -S