chapter 19

9.1K 260 29
                                    

Hij geeft een sein aan Dennis die achter me staat en ik word opgetild van achteren. Ik probeer los te komen maar zijn greep is te sterk. Jake en de jongens lopen de kamer uit, naar beneden. Ik blijf proberen, maar zonder resultaat. Maar, ik ga echt niet opgeven. Ik moet en zal ze tegenhouden. Ik stribbel tegen en duw tegen zijn borst. Hij trekt zich er niks van aan en gaat zitten op de bank met mijn op zijn schoot. Ik ga door, maar na een tijdje kan ik niet meer.

Ik ben gelijk helemaal uitgeput en moe. Dit gebeurt de laatste tijd steeds vaker, ik word ontzettend snel moe en ik voel me zo slaperig. Voordat ik besef waar ik mee bezig ben, val ik in slaap in zijn armen..

~

Langzaam open ik mijn ogen. "Lekker geslapen prinses?" fluistert een zwoele stem in mijn oor. Ik draai me verschrikt om en zie dat ik Dennis zijn armen lig. Oh hemeltje, nee. Ik word zo rood als een tomaat. Snel sta ik op, maar ik zak meteen weer door mijn benen, door mijn zowat gekneusde enkel. De jongens moeten lachen. Ik haat dit zo erg. Hoe ben ik daar in slaap gevallen? Ik kijk Dennis hopeloos aan zodat hij me optilt, want ik kan onmogelijk op mijn benen staan. Hij grinnikt even en staat dan op om mij op te tillen. Hij zet mee neer naast zich op de bank. De jongens zijn een actie film aan het kijken en Dennis en Adam zijn aan het kaarten. Heeft hij gewoon heel de tijd met mij in zijn armen gekaart? Awkward.. Ik moet naar beneden. Ik moet gewoon even kijken of er nog iemand over is. "Zozo, beauty is wakker." grinnikt Micheal. Ik kijk hem woedend aan en hij grinnikt. Ik besluit geen aandacht aan hem te schenken.

Yr tIk ga hem gewoon negeren. Ja goed plan Vera. "Dennis, mag ik even naar de wc?" vraag ik liefjes. Hij kijkt me onderzoekend aan maar schudt dan nee. "Adam ga even met haar mee." zegt hij tegen Adam. Die knikt en loop naar ons toe loopt. Ik wil opstaan maar hij tilt me op. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. We lopen naar de badkamer. Hij zet me voor de wc neer en loopt de badkamer uit. Snel doe ik de deur op slot. Ik moet eigenlijk helemaal niet naar de wc maar ik ben opzoek naar iets om mee te ontsnappen. Mijn plan was eerst om samen met de meiden te ontsnappen. Maar ik kan beter eerst zelf ontsnappen en dan de politie de meiden op laten halen. Ik weet nu ongeveer waar ik ben.. Toch? Ik doorzoek alle laatjes en vind dan uiteindelijk een klein mesje. Perfect, nu Jake er niet is, kan ik net zo goed weer proberen om te ontsnappen. Iedereen denkt nu dat ik al heb opgegeven. Maar nee, echt niet. Ik zal pas opgeven als ik hier weg ben. Ik stop het in mijn broek en verberg het een beetje met mijn shirt. "Wat ben je aan het doen?" roept Adam. "Niks ik ben al klaar" roep ik terug. Ik hinkel de badkamer uit, richting Adam. Oh chips, hoe moet ik ontsnappen met zo een enkel? Misschien moet ik gewoon proberen. Als ik gewoon ga lopen raakt mijn voet misschien weer gewend eraan. Ja dat ga ik doen! Hij wilt me net gaan ondersteunen maar ik zeg snel "ik kan het zelf wel.". Ik probeer het. Ik zet langzaam mijn voet neer en mijn gezicht vertrekt van de pijn. Met veel pijn ga ik verder. Adam loopt beschermend achter me. Hij verwacht zeker dat ik elk moment ga vallen.

Na een paar minuutjes komen we aan in de woonkamer. Ik ben bijna in de keuken als ik struikel over een stom bieflesje. Echt dit soort dingen gebeuren allen bij mij.. Een pijnscheut gaat door mijn voet. Kunnen ze niet even hun zooi opruimen?! Oeff. Ik val bijna op de grond maar ik kan me nog net beet houden aan de keukentafel, dat scheelde niks.. De jongens komen niet meer bij van het lachen en vanbinnen ben ik nu ook aan het lachen. Na een tijdje houd ik het niet meer en barst ook in lachen uit. Als we eenmaal uitgelachen zijn tilt Adam me op en zet me op een barkruk aan het keuken-eiland. "Heb je al honger?" vraagt hij. Eerlijk gezegd.. Ja, ik heb ontzettend honger. Misschien moet ik maar gewoon eten, dan heb ik energie om straks mijn poging te wagen. Ik knik. Ik schaam me nog steeds dood dat ik in slaap ben gevallen."Ik wil ook eten" kirt Ryan met een hoge meisjesstem. Ik moet lachen om hem, ze zijn soms best wel grappig. Hij komt tegenover mij zitten en kijkt me heel lang aan. Ik kijk weg en hij moet lachen. "Waarom ben je zo verlegen?" grinnikt hij. "Zo was ik eerst niet." zeg ik zacht. Hij kijkt me serieus aan. "Hoe dan wel?" vraagt hij. Ik denk even na en antwoord dan "Druk, gek en blij." fluister ik. Die drie dingen beschrijven de oude Vera. Nu ben ik meer verlegen, paniekerig en.. Opgesloten. Ik krijg een bord voor me neus geschoven met drie boterhammen zonder beleg. Huh? Dan opeens geeft hij me een enorme pot Nutella aan, yes! Meteen val ik aan, dit is heaven. Heel langzaam eet ik mijn broodjes op, ik eet namelijk nogal langzaam. Na een halfuurtje ben ik klaar. Dennis pakt het bord weer, legt het in de vaatwasser en loopt dan weg. Ik loop heel voorzichtig naar het aanrecht toe en was mijn handen. Ik draai me om en zie dan opeens Micheal op me aflopen. Verschrikt deins ik achteruit. "Niet zo bang schatje." grinnikt hij. Wat wil ik toch graag die grijns van zijn gezicht afslaan. "Zullen we verder gaan waar we bij gebleven waren?" grijnst hij. Ik weet precies waar hij het over heeft. De dag dat ik hem heb gedumpt, was ik bij hem thuis. Hij wou verder maar ik nog niet, dus toen dwong hij me. Net voordat hij me wou 'mishandelen', ben ik zijn huis uitgerend in mijn ondergoed. Verschrikkelijk was het. Ik schud wild mijn hoofd en kijk hem walgend aan. Hij komt nog dichterbij en ik ga juist achteruit. Al veel te snel voel ik het aanrecht. Waar the hell is iedereen?! Hij komt nu gevaarlijk dichtbij maar voordat hij nog verder kan gaan gil ik keihard "Dennis!". Micheal legt zijn hand op mijn mond. Ik wil hem net een knietje geven als Dennis de keuken binnen komt. Ik ruk me los en hinkel zo snel mogelijk naar Dennis toe en ga achter hem staan. "Wat is hier aan de hand?"."Hij p-probeerde m-" ik word ruw onderbroken door Micheal die zegt "Niet liegen bitch!". "Jij bent hier degene die liegt, klootzak!" roep ik boos. Hij gaat me killen. Mijn hart klopt nu een miljoen keer per minuut en adrenaline gaat door heel mijn lichaam. Hij loopt of me af en wil net uithalen als Ryan de kamer binnenloopt. "Gast rustig.." zegt hij. Hij trekt Micheal mee naar de andere kant van de keuken en ik knuffel Dennis van schrik. Ik sla mijn armen om zijn nek en probeer te vergeten wat er net is gebeurd. Hij wou het gewoon opnieuw doen. Ik heb maanden nachtmerrie's gehad van die dag bij Micheal. Dennis slaat zijn armen om mijn middel. Pas na een paar minuten laat ik los. Ik staar naar de grond en bijt op mijn lip. Ik schaam me. Voor het feit dat ik zo bang ben voor Micheal. En voor het feit dat ik hem net heb geknuffeld.. Waar ben ik toch mee bezig? Opeens begin ik te rennen, weg, de deur uit en de trap af. Het doet zoveel pijn maar ik moet nu gewoon even doorzetten en op mijn tong bijten. Ik doe de deur van het slot af en ren naar buiten. Ik hoor voetstappen de trap afkomen. Ik begin nog harder te rennen maar zie dan opeens het enorme prikkelhek. Shit. Ik probeer er over heen te klimmen maar val eraf. Auw mijn enkel. Ik sta met moeite op en probeer het nog een keer, het lukt me, maar net als ik er af wil springen aan de andere kant, word mijn voet vastgepakt. Ik word naar beneden getrokken en zie dat het Dennis is. Waarom lukt het toch nooit?! Ik ben het zo zat! Ik spartel flink in zijn armen en probeer hem weg te duwen. Ik sla op zijn borst maar 't helpt niet. Nog harder probeer ik mezelf los te rukken maar ook dat gaat gewoon niet. Bijna wurm ik me uit zijn greep, maar hij verstevigt het. Ik word alleen maar bozer. We komen bijna aan in de woonkamer, Hij gooit me over zijn schouder en ik begin met mijn vuist op zijn rug te slaan. "Laat me los!" roep ik kwaad. Ik begin alleen maar harder te slaan maar hij merkt het niet eens. We lopen de kamer binnen en iedereen kijkt me verbaasd aan. Ze zagen het totaal niet aankomen denk ik..

Weer een extra lang hoofdstuk, 1550 woorden! We hebben de 600 lezers bereikt! Ik ben gewoon zo blij mensen, thanks iedereen! Ik kan eerlijk gezegd niet wachten om weer verder te schrijven, dus er komt of vanavond of morgen weer update :) Xxx meee♥️

Kidnapped & brokenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu