Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 25 <<

Meteen hoor ik voetstappen de trap aflopen. Na enkele seconden zie ik Jake verschijnen. "En wat doe jij hier?" zegt hij. "Ik geef mijn vriendin wat kleren omdat die klote Micheal haar heeft verkracht en haar kleren heeft verscheurd!" Schreeuw ik kwaad. Als zij het niet doen dan doe ik het. En bovendien is zij nog de enigste die ik hier heb. "Schreeuw niet tegen me!" schreeuwt hij nu. "Ik doe wat ik wil" zeg ik boos. "Oh ja?" vraagt hij dreigend terwijl hij steeds dichterbij komt. "Ja." zeg ik zeker van mijn zaak. "Dat zullen we nog wel eens zien" zegt hij strak. Hij sleurt me trap op wat best veel pijn doet. Ik ruk me los maar nog voordat ik kan wegrennen pakt hij me weer vast. "Laat. Me. Los" sis ik. Hij lacht alleen maar en loopt verder. Maar ik kruip onder zijn arm door en en ren naar de woonkamer. Ik ren naar David toe en ga achter hem staan terwijl ik me aan zijn shirt vast houd. Hij kijkt me vragend aan maar zodra hij Jake ziet lijkt hij het te snappen. Jake loopt dreigend op me af en ik klem me nog meer vast aan David. Alsjeblieft god, red me uit deze situatie bid ik. En net op dat moment gaat de bel. Saved by the bell!

~

Jake kijkt me nog even strak aan maar draait zich dan om en loopt weg. Ik zucht van opluchting en probeer weer op adem te komen. Ik ren weg van David en de andere jongens en ga naar de badkamer. Adrenaline giert nog steeds door mijn lichaam. Jeetje, wat was ik bang zeg. De straf met de stok was vreselijk, maar wie weet wat hij nu wou gaan doen. Ik hijg even uit en was daarna mijn gezicht. Iemand klopt hard op de deur "Vera wat ben je aan het doen?!" roept Alex. Ik zucht even geïrriteerd. "Ik ben even aan het opfrissen!" roep ik terug. "Oké, maar schiet op!" roept hij nu weer. Ik rol met mijn ogen en loop de badkamer uit. Hij pakt mijn arm vast en trekt me mee naar Jake's slaapkamer. Hij duwt me de kamer in en loopt dan zelf weg. De deur gaat op slot en zijn voetstappen vervagen. Waarom zit ik hier dan?!

Na ongeveer een kwartier is er nog steeds niks gebeuren. Dus ik besluit even rond te snuffelen, wie weet ontdek ik nog wat. Ik sta op en onderzoek wat papieren die op Jake's bureau staan. Het is is het Spaans, best logisch als we in Spanje zijn, maar nu snap ik er dus niks van. Opeens vallen mijn ogen op de laptop in de hoek van de kamer. Jongens, dit is mijn redding! Ik ren naar de laptop toe en start hem op. God laat alsjeblieft niemand binnen komen. Ongeduldig wacht ik tot de laptop opstart. Als het scherm oplicht, vraagt het om een wachtwoord. Oh shit, kan er dan nooit is een keer iets goed gaan in mijn leven?! Uhm denk na Vera, kom op, wat kun je nu het beste doen? Ik ga gewoon raden. Jake1994. Met spanning wacht ik af. Ja! Hij doet het. Haha, ik ben een genie! blij kijk ik naar het startscherm. Zo snel als ik kan druk ik op Google. Jezus wat is deze laptop sloom zeg. Ik ga naar mijn email en open het. Snel schrijf ik een mail:

Beste mama,

Ik zit hier al een tijdje in Spanje. Ik weet niet of de politie nog steeds aan het zoeken is, maar vertel ze alsjeblieft om in Spanje verder te zoeken. Ik zit heel diep in het bos in een groot huis.Het is hier afgelegen. Alsjeblieft, Mama help me hieruit. Ik word goed behandeld maar ik mis jullie zo erg. Hopelijk ben ik snel weer thuis.

Ik hou van je mama.

Xxxx je dochter Vera

De tranen rollen ondertussen over mijn wangen. Snel log ik uit en net als ik de laptop wil afsluiten, hoor ik voetstappen. Oh god nee. Ik sluit hem af ren naar de plek waar het stond. Dan zet hem neer en ga ik op het bed liggen. Ik doe alsof ik aan het slapen ben en sluit mijn ogen. Net op dat moment gaat de deur open. Mijn hart klopt in mijn keel. De voetstappen komen de kamer in en ze lopen richting het bed. Ik probeer mijn ogen dicht te houden, maar ik voel nu zijn adem gewoon in mijn nek. Ik weet zeker dat het Jake is want ik herken zijn parfum uit duizenden. Weet je, als Jake niet mijn kidnapper was, zou ik echt wel iets met hem willen. Maar nu dwingt hij me er bijna toe en voelt het niet goed. Hij is zoals ik al vaker gezegd heb knap, aardig en charmant. Ik voel een kus op mijn voorhoofd en open zachtjes mijn ogen. Ik strek me zogenaamd uit en glimlach naar hem. Hij glimlacht terug. "Kom we moeten weer naar Stefan." zegt hij. Ik schud wild met mijn hoofd en probeer weg te rennen maar hij pakt mijn middel beet en gooit me over zijn schouder. "Laat me los!" schreeuw ik terwijl ik op zijn rug sla. "Ik wil niet! laat me los!" schreeuw ik verder. Maar Jake loopt gewoon verder. Ik probeer me los te wringen maar hij laat niet los. Ik weet wel dat het geen zin heeft maar, wat moet ik anders doen?