Kidnapped & broken

chapter 5

Herschreven op 01/06/2016

De jongens zijn allemaal aan tafel gaan zitten, en ik merk nu pas dat ze me allemaal aanstaren. "Kunnen jullie daar mee stoppen?" Vraag ik zacht. Aisha en Amy, die ook aan het eten zijn, kijken abrupt om als ik iets zeg. Ik hoor wat gegrinnik van de jongens. Opeens staan ze allemaal op. Jake trekt mij omhoog en houdt mijn hand vast. Aisha en Amy worden ook meegetrokken en ik krijg handboeien om...

~

Ik staar in trans naar Jake, die nu mijn handboeien omdoet. Hij heeft zulke mooie ogen, zo puur. Ho, wat? Wat is er toch mis met mij de laatste tijd?  Als hij klaar is, zet hij zijn hand op mijn heup, en duwt me zachtjes richting de deur. Wow, dit is DE kans om te ontsnappen Vera. Ik probeer in paniek snel een plan te bedenken. Ondertussen lopen we al naar buiten. Als ik hem nou gewoon een knietje geef, dan richting het bos ren en mezelf daarna verstop? Ik weet dat het niet gaat lukken. Ik bedoel, er zijn hier zes mannen, die behoorlijk sterk zijn en ja, ik ben niét sterk. Ook zijn hun veel ouder dan mij. Ik ben zestien en hun zijn zeker wel rond de tweeëntwintig.. Wacht eens even, hoelang ben ik hier eigenlijk al? Twee dagen? Één week? Jake heeft mij nog steeds stevig vast. De rest van de mannen lopen achter ons aan. Hun hebben de andere meiden vast. Ik vergeet bijna mijn plan. Snel draai ik me om naar Jake en geef hem een knietje. "Kleine slet.." sist hij boos naar me. Hij valt bijna om van de pijn. Oh shit, rennen vera! Ik ren zo snel als ik kan richting het bos. Ik hoor harde, rennende voetstappen achter me. Ik ren nu nog sneller dan daarnet. Na een minuutje, hoor ik nog steeds mensen rennen achter me. Ondertussen word ik steeds zwakker. Ik hijg heftig en mijn benen geven het bijna op. Mijn conditie is zo slecht, jeetje. Opeens word mijn arm ruw vastgepakt. Ik ruk me los en ren weer verder. Ik kan echt niet meer. En ik weet dat het een hopeloze zaak is, maar ik geef niet op. Nooit. Ik ben geen opgever. Opeens tilt iemand me met een zwaai van de grond. Het is Dennis. En hij kijkt niet bepaald blij.. Hij gooit me over zijn schouder.

Ik schreeuw, gil en huil. Ik sla zo hard ik kan op zijn rug. Maar het lijkt alleen mijn hand pijn te doen. Ik ben zó boos. Ik schreeuw het uit van woede. Mijn ogen scannen snel het terrein, er staan een paar busjes klaar. We lopen richting één van de zwarte busjes. Een man doet de achterdeur open van binnen. Het is hetzelfde busje waarin ik ontvoerd werd. Nare herinneringen komen naar boven, wat zorg voor nog meer woede. Het boeit me geen ene flikker dat we al in het busje zijn, ik schreeuw gewoon verder.

Jake neemt me over van Dennis, en krijgt een doekje aangegooid van Adam, die ook in het busje zit. Niet inademen Vera, niet inademen herhaal ik in mezelf. Ik probeer me nog los te wurmen uit zijn greep maar hij is te sterk. "Adem voor me, schoonheid." zegt Jake nog. Ik houd het iets langer vol dan gisteren, maar na een tijdje kunnen mijn longen het niet meer aan, en verplicht mijn lichaam me om in te ademen. Ik voel nog dat iemand me optilt. Daarna word ik een groot zwart gat gezogen.. "Slaaplekker, Vera" hoor ik een vage stem nog zeggen.

~

Ik word wakker door het busje dat opeens keihard afremt. Kan die idioot niet rijden ofzo? Opeens zie ik de armen die om mijn middel zijn heen geklemd. Oh god, Ik lig in zijn armen. Ik draai voorzichtig mijn hoofd om en zie zijn ongelofelijk knappe gezicht. Vera, stop! Ik begin echt door te draaien.. "Lekker geslapen schoonheid?" vraagt hij geamuseerd. Hoelang heb ik geslapen? En waar the hell gaan we nu eigenlijk heen? Heb ik een hele dag geslapen? Nee, dat kan niet. We zitten nog steeds in hetzelfde busje namelijk. "Hoelaat is het? Waar zijn we? Waar gaan we heen?" vraag ik boos. "Rustig schoonheid, één vraag tegelijk." mompelt hij.."Waar the fuck zijn we?" Zeg ik nu nog bozer. "Wat heb ik je gezegd over een grote bek geven?". Ik rol met mijn ogen. "Dat bepaal ik zelf wel idioot." antwoord ik fel. Gelijk voel ik weer de platte hand op mijn gezicht. "Als je niet wilt luisteren, leer ik het je wel." zegt hij boos. Ik wil iets terug zeggen, maar bedenk me dan dat dat niet zo heel verstandig is. Mijn wang brand nog steeds van de klap, auw. "Thuis, ga ik je straffen voor het weglopen, dat weet je toch?" zegt hij grijnzend. Ik haal nonchalant mijn schouders op. "Kijk me aan als ik tegen je praat" zegt hij, net iets te kalm. Normaal ben ik niet bang voor die idioot, maar op de één of andere manier maakt zijn toon me bang. Ik kijk hem angstig aan. Nu pas zie ik dat Adam en Dennis er ook nog steeds zitten. Ze kijken beiden geamuseerd toe. Ik wil ergens anders gaan zitten, maar Jake houdt me tegen. Hij houdt me zelfs nog dichter tegen zich aan. Ik wil net tegen sputteren als Adam begint te praten tegen Jake. "Je moet haar leren om te gehoorzamen Jake, 't is belangrijk.". Jake kijkt hem aan. "Ik ga er aan werken vandaag." antwoordt hij. Ik kijk hem bang aan, en als hij dat ziet begint hij te lachen. Het is niet eens grappig, ik bedoel wat als hij me gaat slaan of me verkracht ofzo? De jongens lache nu ook mee. Ik probeer weer weg te komen, maar het lukt niet.

Na een tijdje geef ik het op, maar mijn lichaam is gespannen en gestrest. Ik voel me bang bij hem. "Relax babe.." zegt hij terwijl die me zacht op zijn schoot duwt. Mijn lichaam ontspant een beetje, maar niet helemaal. Ik maak er maar het beste van voor mezelf en ga een beetje tegen zijn borst aanliggen, want ik ben ontzettend moe. Hij grinnikt om mijn actie. Ik sluit mijn ogen en snuif zijn geur op, hij ruikt zo geweldig.Ik hoor Jake en die jongens nog praten over De Zwarte Markt. Gaan we daar heen? Ik raak in paniek maar wetend dat ik niks kan doen, val ik even later in een onrustige slaap. In de armen van mijn ontvoerder..

~

Fel licht schijnt naar binnen. Ik word er wakker van. Ik kijk om me heen en zie de jongens het busje uitstappen. Jake wil mij net optillen. "Ik kan zelf lopen hoor." zeg ik brutaal. "Oh, je bent al wakker." antwoordt hij grijnzend. Ik rol met mijn ogen. Hij doet weer de boeien om. Ik haat dit zo erg. Ik kijk hem boos aan. Opeens komen mijn gedachten van vóór het slapen naar boven. Wacht eens even? Als we echt bij de zwarte markt zijn, word ik dan nu verdomme gewoon verkocht? Een paniekscheut gaat door me heen. Jake staat in de deuropening van het busje te wachten. "Kom je nog?" Vraagt hij. "Jullie mogen me niet verkopen!" roep ik. "Schoonheid, we gaan jóu niet verkopen. Jij bent van mij." antwoordt hij. Ik zucht van opluchting. Fjoew. Niet dat ik liever hier ben hoor, maar wie weet wat voor mensen me zouden kunnen kopen. Zo'n vieze oude pedofiel, is duizend maal erger dan Jake. Ik loop langzaam naar hem toe. Hij kust me, zachtjes op mijn lippen. Het duurt maar 3 seconden maar toch walg ik ervan. Ik kijk hem boos aan. "Niet zo boos kijken prinses.". Wat wilt hij dan? Dat ik stom ga lopen lachen terwijl ik gekidnapped ben? Hij zet zijn hand op mijn heup maar ik sla hem meteen weg. "Ah, komop schoonheid." zegt hij nep-verdrietig. "Nee. Laat me met rust!" zeg ik boos. Ik wil net weglopen, maar hij pakt mijn pols vast en trekt me dicht tegen zich aan. "Je vind me wel leuk."' fluistert hij in mijn oor. Ik voel hem letterlijk grijzen tegen mijn gezicht aan. Boos loop ik weg van hem. Richting de andere mannen die nu bij de deur staan van het gebouw. Het is heel erg afgelegen hier. Ontsnappen is nu mogelijk, maar ik zal het morgen maar weer proberen...

Ben ik weer :)) 1205 woorden whoopwhoop! Morgen weer een hoofdstuk people! Ik heb dus 5 dagen vakantie nuu. Dus ik kan elke dag uploaden! We zijn opweg naar de 100 lezers mensen! Super bedankt💋 xoxoxo