Kidnapped & broken

chapter 16

Herschreven op 27/12/16

"MERLÉ" gil ik nog. Maar het is te laat, ze zijn weg. Ik probeer los te komen uit de greep maar het lukt niet. Na een paar minuten proberen, geef ik het op. Tranen stromen over mijn wangen. Ze is gewoon dood.. Ze had nog een heel leven voor haar, maar deze klootzakken hebben alles voor haar verpest. Ik laat me door Jake naar boven tillen. Alex volgt ons. Ik leg mijn hoofd in Jake's nekholte en sluit mijn ogen. We lopen de woonkamer in. Alle jongens zijn aan het drinken, en ze lachen luid. Doet het ze dan helemaal niks? Er is net een 16- jarig meisje door HUN overleden...

~

"Is ze dood?" Vraagt één van de jongens. Jake knikt en gaat zitten op de bank met mij. Hij krijt een biertje aangegooid en vangt hem op. Ik ruk me los. Ik ben het zo zat, ik ben geen pop. Al helemaal niet zíjn pop. Ik heb mijn eigen wil, en ik zal mijn doel bereiken, hoelang of kort het dan ook mag gaan duren. Ik ren naar het raam toe aan de andere kant van de kamer en probeer hem open te krijgen. Zonder succes. Ik begin keihard met mijn knokkels tegen het raam te slaan.
Héel misschien is er iemand? Ook dat lukt niet, dus ik grijp een bord van de tafel en wil hem net tegen het raam slaan,
als van achteren iemand het bord uit mijn handen pakt. Hij pakt me vast maar ik probeer me uit zijn greep te worstelen. "Kappen nou!" roept hij kwaad. En voor ik het weet zijn mijn handen geboeid. Ik laat het maar gaan. Hij trekt me mee naar zijn kamer. Hij tilt me onverwachts op en legt me op bed. Vervolgens loopt hij de kamer uit en
doet de deur van buitenaf op slot. Ik ga comfortabel liggen en pak het boek onder mijn kussen vandaan. Ik hoor de jongens beneden lachen en roepen. Opeens moet ik weer denken aan Merlé.. Ga ik haar echt nooit meer terug zien? Is ze weg? Voor altijd? Straks leeft ze nog, en word ze nu leven begraven. Ik krijg die gedachte maar niet uit mijn hoofd. Merlé is veel te sterk om zomaar dood te gaan.. Ik besef nu pas dat ik heel de tijd in mijn oversized sweater heb gelopen, oops. Ik denk maar dat Merlé nu veilig is daarboven, dat ze nu niet meer in deze hel hoeft te leven. En met die gedachte val ik in slaap.

~

Ik word wakker gemaakt met kusjes, overal. Hmm.. Wacht is even.. Ik sta in een reflex op en zie Jake naast me op het bed liggen. Ik kijk hem woedend aan. Hoe durft hij! "Gadverdamme Jake! blijf van me af!" roep ik boos. Hij moet keihard lachen, het is niet eens grappig. Ik zucht van opluchting als ik zie dat ik mijn kleren nog aan heb, fjoew... Ik pak nieuwe kleren uit de kast, een spijker high-waist broek, met een zw- "Doe een keer een jurkje aan." onderbreekt Jake mijn gedachten. No way. Ik schud mijn hoofd. Hij kijkt me waarschuwend aan, "Dat was een bevel schoonheid, geen vraag.". Boos kijk ik hem aan. "Ik haat jurkjes." antwoord ik. "waarom?". Ja, waarom eigenlijk? Dan zie je mijn dikke benen en armen.. Opeens word ik heel onzeker, mijn zelfvertrouwen laat me weer eens in de steek, ben ik dik?Jake merkt het aan me want hij komt naar me toe lopen en knuffelt me. "Jake.. Ben ik dik?" Zeg ik onzeker. "Wat? Nee natuurlijk niet." zegt hij. "Je hebt een prachtig lichaam Vera, zo mooi.". Ik schud mijn hoofd sip. "Jawel Vera, je bent prachtig... Kies een leuk jurkje, doe wat make-op en doe je haar oké?". En met die woorden loopt hij de kamer uit. Met veel tegen zin kijk ik naar de verschillende jurkjes in de kast. Ze zijn allemaal even kort, tot het midden van mijn dijbenen ongeveer. Ik pak een witte, hij is eigenlijk best mooi. (Zie afbeelding) Alleen iets te bloot, of niet? Waarom moet ik me eigenlijk mooi maken? Komt er misschien iemand? Nou ja, ik zie het vanzelf wel. Ik doe witte hakken onder het jurkje. Ik loop naar de badkamer en pak het make-up tasje dat ik gekregen heb van hem. Ik doe een dun laagje foundation op, wat blush en een donkere, rode matte lippenstift. (Zie afbeelding). Ik doe mijn haar in grote krullen, met de krultang die in het kastje ligt. Ook doe ik een gouden horloge om en nog oorbelletjes. Volgens mij ben ik klaar. Ik kijk in de spiegel en ben verbaasd over mijn uiterlijk. Al zeg ik het zelf, ik zie er best leuk uit. Ik heb dit eigenlijk wel ene beetje gemist, gewoon lekker optutten.

Ik loop rustig de kamer uit, ik stop even bij de trap. Zal ik naar de kelder gaan? Naar de meiden? Ik denk even na en besluit toch even snel te gaan. Ik doe mijn hakken uit en loop zachtjes de twee trappen af. Alle meiden kijken abrupt op als ze voetstappen horen. Fabienne begint gelijk te huilen. Oh god, wat moet ik nu zeggen? "Meiden... Gaat het?" Fluister ik. Ze knikken traag. Nee dus. "Wat is er allemaal gebeurd? Hebben hun het gedaan?" Vraag ik stilletjes. "Ze was al een tijdje niet goed, maar gisteren heeft Alex haar mishandeld.." Kwam het misschien daar door? "Het is toch raar? Ze kan toch niet zomaar dood gaan zonder reden?" Vraagt nu een ander meisje. Ik knik, "Daar denk ik dus ook aan, het kan gewoon niet.". Fabienne is weer aan het huilen. "Rustig maar, ik ga uitzoeken wat er aan de hand is, Ik weet zeker dat hier iets achter zit.." zeg ik. Ze knikt. "Ik ga weer, voordat er iemand komt. Maar ik zal jullie op de hoogte houden meiden.". Ik loop zachtjes weer de trap op en stop bij de 1e verdieping, waar de woonkamer is. Ik trek mijn hakken weer aan, en strijk mijn jurkje glad voordat ik naar binnen loop. Ik ben zenuwachtig, gewoon omdat hier zoveel jongens zijn. Meteen als ik naar binnen ga, voel ik dat alle blikken op mij gericht zijn. Iedereen kijkt me met open mond aan. Oh shit, dit was niet de bedoeling. Ik word rood en kijk snel naar mijn voeten. "Woah schoonheid, je bent prachtig." zegt Jake. Hij trekt me mee naar de bank. Daar zitten een paar jongens GTA te spelen. "Zozo, wat een lekkerding." lacht één van de onbekende jongens. De rest lacht mee en knikt. "Tering.." hoor ik Alex zeggen, mij bekijkend. Ik trek mijn jurkje zover mogelijk naar beneden om mijn benen te verbergen. Het zit zo oncomfortabel..

"Mag ik d'r een nachtje van je lenen?" knipoogt Brad. Ik wil even dood nu, kan dat? "Zoek lekker een hoer om de nacht mee door te brengen." lacht Jake terug. Ik ben ondertussen zo rood als een tomaat. De jongens komen niet meer bij en ik zit er maar een beetje ongemakkelijk tussen.

"Speel je mee?" Vraagt nog een andere onbekende jongen aan me. "Uhm.." mompel ik. "Kom op prinses, beetje lol kan geen kwaad." zegt Dennis. "Oké dan." antwoord ik. Ik krijg meteen een controller in mijn handen gedauwd. "Hoe werkt het?" Vraag ik zacht. Ik krijg een korte maar duidelijke uitleg van de onbekende jongens, ze heten trouwens Ryan en Nick. Na een tijdje kan ik mee spelen maar ik ben enorm slecht, en de jongens vinden het geweldig om mij uit te lachen.

Dan opeens krijgt Alex een berichtje. Hij leest het berichtje en roept dan keihard "Jongens, hij is er bijna!" Wie is er bijna? Waar heeft hij het over? Een paar jongens ruimen het huis een beetje op. Ik kijk verward toe. "Mag ik naar jou kamer?" Vraag ik zacht aan Jake. Hij schud zijn hoofd. Wie is het toch? Ik raak meteen in paniek, wat willen ze van me? Jake ziet het probeert me rustig te maken. "Shh, het is niks." ik knik in paniek. Hij geeft me een glas water en ik drink het rustig op. Dan hoor ik de bel beneden gaan, meteen springen Alex en Nick op en lopen ze naar beneden. Ik wil wegrennen maar Jake is me te snel af en grijpt me vast bij mijn arm. Hij trekt me naar zich toe. "Ontspan, het is niks bijzonders." fluistert hij in mijn oor. Ik zucht en probeer me een beetje te verbergen achter Jake. De jongens moeten lachen. Ze komen nu naar boven hoor ik aan de krakende trap.

Wie zullen het zijn? Spannend! Morgen weer update guys! X