Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 24 <<

"Shh, er ik niks aan de hand.". Ik geloof er niks van en slik even. De man is met zijn rug naar ons toe, bezig met iets. Ik snap het niet, wat voor dingen gaan ze onderzoeken? Opeens staat David op en loopt naar Alex toe. De man draait zich om en heeft een een soort van prik in zijn handen. Wat te fuck is dat?! Ik beweeg wild heen en weer en probeer los te komen maar niks helpt. De man komt steeds dichterbij. "Jij blijft proberen hé?" grinnikt hij. "Altijd." antwoordt David lachend. Dit is absoluut geen geschikt moment voor grapjes mensen! Hij ontsmet mijn arm even. Daarna pakt hij de rare spuit, maar ik trek mijn arm los. Ik wil de spuit uit zijn handen pakken maar hij pakt mijn polsen vast. "Misschien kunnen we haar beter eerst laten slapen." zegt de man uiteindelijk. "Ja, lijkt me inderdaad handiger" antwoordt Nick. De man pakt iets. Het is een soort van luchtmasker. Hij zet het op mijn neus en mond. Ik stribbel tegen en houd mijn adem heel lang in, maar na een tijdje stik ik bijna en moet ik dus wel ademen. Langzaam word alles zwart voor mijn ogen.

~

Ik word wakker en open mijn ogen langzaam. Het eerste wat ik zie, is die verschrikkelijk enge man. Ik slaak een gilletje. Hij grinnikt. "Lekker geslapen dametje?" vraagt hij. Ik kijk hem woedend aan en geef geen antwoord. Ik wil opstaan, maar besef dan dat ik vast zit. Ik slaak een diepe zucht. Ik kijk om me heen en zie Alex zitten op de stoel. Hij is druk bezig op zijn telefoon. "We zijn bijna klaar hoor". Wat is hij eigenlijk aan het doen? Ik kijk naar beneden en zie dat hij mijn hartslag aan het meten is. Ik knik traag. Ik blijf even zo liggen en probeer te relaxen, wat tevens niet echt lukt. "Zo we zijn klaar." roept de man. Op dat moment komt Jake de kamer binnen lopen met David, die dus blijkbaar weg is gegaan toen ik sliep. God, wat heb ik Jake gemist. Ik geef het niet graag toe; maar het is wel zo. De man maakt me los en ik spring gelijk op. Ik loop snel naar Jake toe en sla mijn armen om zijn nek. Ik snuif zijn geur op en ontspan meteen. Hij slaat zijn armen om mijn middel. "Ging alles goed?" vraagt Jake aan hem. "Aan het begin was ze ongehoorzaam, maar toen ze eenmaal sliep ging het goed." grinnikt de man.

Ik ben hem nog steeds aan het knuffelen. Ik ben gewoon heel opgelucht dat ik hier niet meer alleen met die man ben. Jake kust mijn voorhoofd. "Heb je me gemist schoonheid?" vraagt Jake geamuseerd. Ik knik en laat hem los. "Kunnen we gaan?" vraag ik blij. "Ik ga even met Stefan praten en daarna gaan we oké?" zegt hij. Met een zucht ga ik naar David toe. David slaat een arm om me heen. Jake en 'Stefan' lopen naar het bureau toe aan de andere kant van de kamer. Ik versta er niet veel van maar het is duidelijk dat het over mij gaat. David en Alex lachen en kloten wat rond. Ik ben er niet bij.

Ik bedoel wat hebben ze gedaan en wat was dat rare spuitding? Jake staat op en loopt naar ons toe. Hij trekt me mee en we lopen de deur uit. "Jake?" zeg ik zacht. "Hmm.." antwoordt hij. "Wat heeft hij gedaan? En wat was dat rare prikding?" vraag ik. "Niks bijzonders." krijg ik als antwoord. Waarom zeggen ze het niet gewoon?! "Waarvoor was het dan?" ga ik stug verder. Hij rolt met zijn ogen. "Daar kom je gauw genoeg achter" zegt hij. Hier kan ik dus echt niet tegen. Hij trekt me mee naar de woonkamer. Daar zitten Nick, Adam en Micheal. Meteen draai ik me om, ik wil de andere kant op lopen maar Jake sleurt me letterlijk mee. "Je hebt haar goed bang gekregen Micheal." zegt Jake geërgerd. Micheal grijnst en kijkt me lang aan. "Stop daarmee!" zeg ik boos. Hij lacht spottend. "En waarom zou ik naar jou luisteren?" Deze jongen haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. "Ik. Ga. Je. Vermoorden." Sis ik boos naar hem. Het enige wat hij doet is gemeen lachen. Jake neemt me mee naar de keuken en kijkt me waarschuwend aan. "Geen grote bek geven, Vera." zegt hij strak. Staat hij nou gewoon aan zijn kant?! Echt ongelofelijk dit. Ik draai me om en loop boos weg.

Eenmaal op de gang, bedenk ik me dat ik best even snel naar beneden kan. Want, als het telefoongesprek van vanochtend, ging waar ik denk dat het overging, is één van de meisjes dus nog beneden. Ik bedenk me niet en ren zacht de trappen af naar beneden. Het is hier zo ontzettend kil. Ik kijk rond maar zie niemand. Zachtjes loop ik door de kelder. Ik hoor gesnik vanuit de hoek van de kelder, en loop daarheen. Wat ik zie, is verschrikkelijk. Merlé, die dus niet dood is,ligt op de grond in alleen nog maar een gescheurd t-shirtje. Ze ziet er gebroken uit en haar haar staat alle kanten op. Geschrokken sla ik een hand voor mijn mond. Ik herken haar bijna niet meer. Het enige herkenbare van de oude Merlé, zijn haar prachtige fel blauwen ogen. Ze zit in een cel dus ik haar kan niet knuffelen. Zodra ze mij ziet, staat ze op. "Merlé.. Je leeft nog.." breng ik met moeite uit. "heb je honger? Of koud? Zal ik je snel kleren brengen?" ratel ik verder. Ze glimlacht kort en schud haar hoofd. "Ik zou alleen graag een broek willen." zegt ze haar tranen wegvegend. Ik loop naar haar cel toe en houd haar hand vast. "Ik ga je hieruit helpen, no matter what!" zeg ik voordat ik naar boven ga om haar de kleren te brengen. Ik pak snel uit de kast een zwarte broek en een sweater, ze zal het wel koud hebben. Ik herinner me nog dat op de eerste avond hier, Jake een reep chocolade uit net nachtkastje haalde. Misschien zit er nog meer in, toch? Ik ren er naar toe en open het laatje. En inderdaad, er liggen een stuk of twintig repen. Is hij verslaafd ofzo? Ik pak er vier uit en grijp een haar elastiekje van de make-up tafel af. Dan kan ze haar haar even in een staart doen. Ik ren terug en net als ik de trap af wil lopen hoor ik stemmen uit de woonkamer zeggen: "waar is ze dan?". Ik schrik ervan en ren de trappen af. Merlé kijkt me blij aan en ik geef haar snel alle spullen. "Hier, kleed je snel om" zeg ik.

Terwijl Merlé haar haar opbind wacht ik geduldig af. "H-hebben ze je verkr..? Nog voor ik mijn zin af kan maken, knikt ze somber. Ik kan het niet geloven.. "Het was die ene met dat donkerblonde haar" zegt ze zacht. Micheal dus. Ik ga die klootzak eens een lesje leren. Wat een eikel. Is dit zijn hobby ofzo?! Onschuldige meisjes verkrachten. Ze opent een reep chocolade en net als ze het wilt eten, komt er iemand de trap af. Oh shit! Merlé verstopt zich in de hoek. Ik kijk in paniek om me heen maar weet niks te verzinnen. "Zo zo.." zegt iemand. Ik kan aan de stem horen dat het Dennis is. "Kijk eens wie we hier hebben.. Onze prinses." gaat hij verder. Ik ben zo ontzettend bang, maar laat niks merken. "Iedereen is opzoek naar je." zegt hij nu. "Wat doe je hier?" vraagt hij. "Ik ben Merlé, aan het fatsoeneren. Aangezien jullie dat niet gedaan hebben." zeg ik zelfverzekerd. Hij trekt zijn mond open en dan weer dicht. "Jake, ze is hier!" roept hij naar boven.

Meteen hoor ik voetstappen de trap aflopen. Na enkele seconden zie ik Jake verschijnen. "En wat doe jij hier?" zegt hij. "Ik geef mijn vriendin wat kleren omdat die klote Micheal haar heeft verkracht en haar kleren heeft verscheurd!" Schreeuw ik kwaad. Als zij het niet doen dan doe ik het. En bovendien is zij nog de enigste die ik hier heb. "Schreeuw niet tegen me!" schreeuwt hij nu. "Ik doe wat ik wil" zeg ik boos. "Oh ja?" vraagt hij dreigend terwijl hij steeds dichterbij komt. "Ja." zeg ik zeker van mijn zaak. "Dat zullen we nog wel eens zien" zegt hij strak. Hij sleurt me trap op wat best veel pijn doet. Ik ruk me los maar nog voordat ik kan wegrennen pakt hij me weer vast. "Laat. Me. Los" sis ik. Hij lacht alleen maar en loopt verder. Maar ik kruip onder zijn arm door en en ren naar de woonkamer. Ik ren naar David toe en ga achter hem staan terwijl ik me aan zijn shirt vast houd. Hij kijkt me vragend aan maar zodra hij Jake ziet lijkt hij het te snappen. Jake loopt dreigend op me af en ik klem me nog meer vast aan David. Alsjeblieft god, red me uit deze situatie bid ik. En net op dat moment gaat de bel. Saved by the bell!

Ahhahaha ik heb haar mooi uit de situatie geholpen meiden😂 Morgen komt er weer update en een aankondiging people! Dus houd mijn boek in de gaten, en vergeet vooral niet te stemmen!  Dat motiveert mij namelijk heel erg om verder te gaan elke dag!♥️ xx mee