My Boss Is My Future Husband ♥∞

Chapter 20~Kittens

Chloe's POV

It's been two weeks nung mahospital ako, two weeks na rin akong naghihintay kay JL ,sa mga messages at calls niya. Pero kahit isa wala. Wala akong natanggap at hindi ko na rin siya nakikita.

Naglalakad lakad ako sa park,nagpapahangin. Still waiting for him,yung last time na nag-usap kasi kami he said na sa park lang daw siya maghihintay para makipagkita sakin. Ayaw pa kasi niyang makipagkita kay Kuya, sinabihan ko din siya na mas makakabuti sa kanya yun.

Nakaupo ako dito sa isang bench hawak ang phone ko. Kakamustahin ko si Ate Joanna. Nalaman ko kasing nag-away pala sila ni Kuya but naayos din agad nila.
I hope na maayos din agad yung problems namin ni JL.

Still waiting for JL,nakaupo parin dito. Maya-maya pa nakita ko si Kleign na papalapit sakin.
Anong ginagawa niya dito???

" Chloe why are you still here? It's late baka hinahanap ka na ni Bro." he said

Talagang concern siya sakin at talagang nakinig siya kay Kuya na Bro ang itawag sa kanya hay Naku naman....

" Nagpapahangin lang dito,masyadong lonely sa bahay" sabi ko habang nakatutok sa phone ko.

Umupo naman siya sa tabi ko dahilan para magdikit ang braso namin,medyo napaiwas ako at nagtanong na lang.

" Ikaw,why are you here pa? Diba may work ka pa bukas?"

" Wala akong trabaho bukas, tsaka andito ako kasi hinahanap ko yung taong mahal ko. Good thing nakita ko din siya dito." ngumiti siya ng malapad habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko, umiwas agad ako ng tingin at tinuon na lamang ang atensyon ko sa phone.

" Ah, ganun ba. Andito ako dahil umaasa ako na dito kami magkikita ng BOYFRIEND ko,miss na miss ko na kasi siya.Nandiyan siya lagi sa tabi ko kapag malungkot ako,kapag kailangan ko ng masasandalan nandiyan siya lagi. Kaya mahal na mahal ko si JL."

Inem-phasize ko talaga ang BOYFRIEND para malaman niya na bawal na ako,baka nakalimutan lang niya. Pinipigilan kong umiyak kahit gustong gusto kong umiyak at isigaw lahat ng galit at lungkot ko.

" Don't worry nandito lang naman ako if you need me. Kaya kitang alagaan,punasan ang mga luha mo kung umiiyak ka,pasayahain ka kung malungkot ka.
Kaya kitang mahalin higit pa sa binigay ng Boyfriend mo. Hinding hindi kita sasaktan. Ma----"

Agad akong tumayo at nagsalita,because I'm not comfortable with him. Hindi katulad dati na walang malisya ang lahat,at bilang kaibigan lang ang pakikitungo namin sa isa't isa. Peero ngayon,ibang-iba na.

" Uhm, Kleign I better go,may gagawin pa pala ako, Bye. "

Hindi ko na siya hinintay na magsalita at mabilis akong naglakad papalayo sa kinaroonan niya.

***

Medyo malayo pa ako sa bahay namin,mabagal lang akong naglalakad, iniisip ang sinabi ni Kleign na gumugulo parin sa isipan ko.

" Miss,nahulog yung panyo mo..." may kumalabit sa braso ko at nang marinig ko ang boses ng lalaking nagsalita.....

humarap ako at laking gulat ko ng makita ko si......

0__0 - JL...

0__0 - Chloe?

"JL!! Finally nagkita rin tayo!" agad ko siyang niyakap ng mahigpit " Akala ko hindi na kita makikita *sob* makita naman kasi ang tagal mong nawala??"

***

JL's POV

Naglalakad lakad ako dito sa park, nagpapahangin. Nagbabakasakaling makita ko si Chloe.