My Boss Is My Future Husband ♥∞

Chapter 60~ Epilogue

TWO SOULS BUT A SINGLE THOUGHT AND TWO HEARTS THAT BEAT AS ONE... - JOHN KEATS

Matthew's POV

Many months had passed after our wedding , and now I'm just sitting at the hospital bench... Waiting for the doctor to come out from the Delivery Room. My body heat is starting to rise uncontrollably. Nervousness flows within my body. 

Yung tipong sobrang kakaiba pala talaga ang  pressure kapag nasa hospital ka. Kabado at the same time kabado parin... Marami na akong pinagdaanan pero bakit parang naduduwag talaga ako ngayon?! Wha'ts happening to me! Hindi ko na talaga alam kung ano ba talaga ang nangyayari sakin. Is this really normal???
                                   

"Hey Matt! Pwede bang kumalma ka diyan. Dadaigin mo pa si Ally doon sa loob. " napapa iling na sabi naman ni Joanna

" Could you please tell me how to calm?! Kung naririnig kong may sumisigaw sa loob ng  D.R.?!" halos mag histerical na sabi ko naman

"Gosh! That's normal! Paano niya ilalabas ang anak niyo?! Alangan namang manganak siya ng sobrang tahimik habang namimilipit sa sakit!" nanggigil na aniya

" Kalma ka lang muna Joanna. Don't shout please ,  nakakahiya kaya." kalmadong sabi naman ni Adrian habang ako naman napapa isip parin sa mga sinabi ni Joanna.

"Sakit?! sht! I don't want her to suffer from pain! Hindi pwede yun!" nag aalalang sigaw ko naman tsaka agad na tumayo mula sa kinauupuan ko.

"Hey Bro! Where are you going?"  /
"Matthew! "    

'Yan na lang ang huling narinig kong sigaw ni Adrian at Joanna sakin bago ako tumakbo papunta sa pinto ng D.R. Walang takot kong binuksan ang pintuan ng D.R. At first naisip ko na mali pala talagang ideya na pumasok ako nang walang pasintabi dito. But at the same time my heart and soul felt better than before dahil nakita ko na si Ally.

Kasalukuyan siyang nakahiga sa kama kung saan naka palibot ang mga doctor at nurses. Agad akong lumapit sa kinahihigaan ni Ally ngunit bago ko pa man siya mahawakan agad na akong inawat ng ibang nurses.

"Sir, we're very sorry.  Pero bawal po kayo dito sa loob." pagpigil nito sakin

"What?! Can't you see na nahihirapan na ang asawa ko? She needs me..."sagot ko naman habang itinuro ko si Ally na kasalukuyang sumisigaw sa pag push.

"MAAAAAAAATTTTTHHHEEEEEEWWW!!!!! BAAAAAAAABEEEEE!!! AAAAAAAAAAAHHHHH!!!!" sigaw ni Ally

Ipinag sawalang bahala ko na ang mga nurse na nagpapalabas sa akin. I held Ally's hand and gives it small kisses.

"Husshh! I'm here babe... Just keep pushing. I won't leave you.."

"Push Ma'am Ally..." sabi naman sa kanya ng doctor

At muli, isang malakas na sigaw ang natanggap ng mga tenga namin dito sa loob ng D.R. Matapos ang ilang oras na paghihintay. We finally hear the babies crying!!!

My eyes become teary in a sudden. Naiiyak ako sa sobrang sayang nararamdaman ko. Seeing my babies infront of us is worth waiting for. Sulit ang lahat ng pag push ni Ally , ang lahat ng pag sigaw niya na makabasag eardrums , ang pagpisil niya sa mga kamay ko na halos mangamatis na sa sobrang pula. Lahat lahat ng sacrifices namin ni Ally from the very start , we waited for almost 9 months.. And now here they come , our little angels who will fulfill our lives together.

"Well done Babe, everything will be alright. Thank you for this wonderful babies." I whispered in her ears bago niya tuluyang ipikit ang kanyang mga mata ng may ngiti sa kanyang mga labi.