SAPLANTI (Tamamlandı)

Gökyüzü (Bölüm Değil)

Büyüyen gözbebeklerim hayatın lakayt duruşuna aldırmaksızın dans ediyordu gökyüzünün harikulade kollarında.
Benim sahiplendiğim çok şey olmadı kimi sevsem hep acı tadı kaldı bir yerlerde. Kime güvensem ıslandı tüm hayallerim.  Biliyorum kaybetmek çok acımasız bir his. Ve yine biliyorum herkes bir gün gidecek yine etrafıma yalnızlık örecek yine karanlık odalarda hayaller kurup içime gözyaşı dökeceğim.
Ama artık beni anlayan birilerinin olduğuna inanmış yüreğim var.  İlla anlaşılmalı bu kırık ,yırtık kartopu oynarken üşüyen ellerin sahibi.  Beni anlamak için kimse yüreğini ortaya koymaya cesaret etmedi.  Ben demeyi hiç sevmedim. Zaten üzgünken çok da konuşkan değildir bozuk alfabem.  Tuş basmıyor ellerim kuş olup uçtuğum gökyüzü dahi beni kış kış ederken nutkum tutulmuş öylece donmuş kalmıştım.
Yazları çok severdim eskiden sanırım sorumsuzca yaşadığım zamanlar yaz gelince benek benek olurdu düşlerim, olgunlaşan meyve misali elle tutulur hayaller asardım yaz geldiğinde gönlümün mevzilerine.
Şimdilerde aklım sayfalar dolusu müsveddeyi andırır, yazın gelişi ile bereketlenen umutlarım kurtlanır. Kışın ne de güzeldi kimse anlamasın kimse bilmesin diye üzerime hüzün serpip uykusuz kaldığım günler. Ağlamaya alışan ufak bedenim gülmeye dayanamıyor sanırım.  Kocaman yorganın altında bir dünya kırgınlık, hüsran, hayal kırıklığı sakladım hep.  En çok da gözyaşından nasibini aldı benim dert ortağım olan yorganım.  Nefessiz kaldıkça çabalayan umutlar biriktirdim aşk kumbarası taşarken. Ertesi geceler gökyüzü ile gözgöze geldik daha çok o konuştu içimdeki gel gitten sadece o haberdar olmuştu çünkü.  Kimse anlamadı gülerken istemsizce ağlayan sözlerimi, ateş çemberi etrafında yanıp tutuşan bencil sessizliğimi kimse anlamadı. Gökyüzü belki de yalnızlar için yaratıldı?  Ben koca dünyada milyonlarca hayale sahip  , fazlalık yapan biriydim. İnsanlara hep "güzel insan" diye seslenip hep kötü ilan edilen bir insandım.  Arka sıraları düşünce yağmuruna tutulup dostları tarafından unutulmuş olmanın acısı ile saatler boyu ağlamak için seçen biriydim aynı zamanda! Ah yine anılar çıkmazında sakarlık yapıp düşen oluyorum mani olamıyorum bu gözyaşı dağıtan gözlerime. Bir gün geçer mi bu gökyüzündeki şiddet?  Yağmur bizim için de beste yapar mı?  Ateş gibiyim yanıyorum ama kül olarak da yine kendimi yakıyorum. Canım acıyor ve ben hep susuyorum!

Ben üzerine basmadan ezilen oldum!

Emine BARKIN

Büyük hüzün düştü payıma, dostlar siz de giderseniz ben ne yaparım bu cehennem fragmanlı dünyada ?

Yanımda olacak mısınız?

Sebepsizce seviyorum hepinizi. 💙