Annabelle & the Beast | Kraliyet Düşmanları Serisi - 1

12. Bölüm

Arkadaşlar, enerjiniz mükemmel. Bir bölüm paylaşıyorum, onun bir haftada aldığı oy ve yorumu bir bakıyorum sonraki bölümde bir gecede alıyor. Bunları gördükçe çıldırıyorum :D Hep bu yükselişte sürmesini dileyerek sizi bölüme bırakıyorum.

Bu arada yazım hataları için üzgünüm, pek fazla vaktim yok bu yüzden kontrol etmeden yayımlamak durumunda kaldım :(

🍂

Lord Beast sıkılı dişlerinin arasından nefesini sertçe üfledi. Ellerini gür, siyah saçlarının arasından geçirirken Alfred'e döndü. Alfred de Heaven da şaşkınlığını henüz üzerinden atamamıştı. Alfred tam Lord Beast'in endişe etmemesi gerektiğini söyleyecek kibar cümleler kurmaya hazırlanırken heybetli bedeninin öfkeyle üzerine attığı adımlar kelimelerini boğazına dizdi. Nadiren böylesine öfkeli görünürdü Lord Beast. Sabrı birçok kişiyi şaşırtacak kadar fazladır ancak fazla olduğu kadar da öfkelendiğinde deliye dönen, kimsenin onu durduramayacağı bir canavar oluyordu.

"Gözcüleri çağır," dedi ve Alfred'in yanından sert adımlarla geçerek evin ön tarafına doğru yürüdü. Yumrukları seğiriyor, dudakları gerildikçe geriliyordu. Sadece basit bir kadındı ve birden ellerinin arasından kaymıştı. Pekala onu umursadığı yoktu, o bir askerdi ve halkını korumak onun göreviydi. Halk kavramına Annabelle her zaman dahil olmuştu, onun evinde kaldığı sürece de dahil olmaya devam edecekti.

Evin ön kısmına uzanan patikayı izlerken eve doğru yürümekte olan genç seyisin karanlıkta parlayan sarı saçlarını gördü "William,"" diye bağırdı. William laciverte çalan mavi gözlerini telaşla kırpıştırırken sesin geldiği tarafa döndü. Lord Beast ona doğru topuklarını yere vura vura geliyordu. Yüzündeki ifadeye bakılırsa bir şeye sinirlenmişti. William hızlıca kendini sorguladı. Hayır, onu sinirlendirecek bir şey yapmamıştı ancak eşi hakkında aynı şeyi söyleyemezdi.

"Lordum," dedi şaşkınlığını henüz üzerinden atamamış tok sesiyle.

"Atlardan birisini al ve ordunun yerleşkesine çabucak gidip bana yirmi beş adam getir," dedi.

William hızlıca başını salladı "Mahsuru yoksa nedenini sorabilir miyim?" diye sordu.

"Annabelle kayboldu. Hadi, William. Çabuk ol!"

William ahıra doğru koşarken eşi kapıda belirdi. Kız kardeşiyle beraber olanları anlamlandırmaya çalışırken Lord Beast onlara döndü "Evin arayın," dedi. Her ihtimale karşı önlem alması gerekiyordu, başta yapacağı şeyi sonda yapsa da Annabelle'in kaybolduğu bariz bir gerçekti.

William çabucak atını eyerledikten sonra dört nala kalenin avlusundan çıktı. Ordunun yerleşkesine varması uzun sürmemişti. Kumandana durumu anlattıktan sonra yirmi beş atlıyla birlikte kaleye döndü.

Lord Beast gelen askerleri üçerli gruplar haline ayırarak gidecekleri yolu ve izleyecekleri güzergahları tarif etti. Annabelle cılız bacakları ve kayaklıkları tırmanmaya uygun olmayan cılız vücuduyla fazla uzağa gitmiş olmazdı. Aksine yakınlarda bir yerlere korkup saklanmış havanın aydınlanmasını bekliyordur, diye umuyordu. Ancak öyle tahmin etse bile bu kadar adamı neden topladığını açıklayamıyordu.

"Gün ağırırken herkes burada toplanacak. Bulunamaması gibi bir durumda yeni bir durum değerlendirmesi olacak. Alfred, Annabelle biz iz üzerindeyken eve dönerse Çin'den gelen renkli ve patlayan şu tozları kullan."

"Evet, Efendim."

"Şimdi dağılın. Gün doğumunda herkesi burada istiyorum."

Askerler onlar için ayrılan rotalara dağılırken Annabelle titreyen bacaklarını kendine doğru çekerek kayanın altına sindi. Eve dönmek istese de  karanlıkta yolunu bulamıyordu. Hava bulutluydu, şayet yıldızlar açık bile olsa yolunu nasıl bulacağından emin değildi. Dişlerini sıktı ve elbisesini avuçlarının içinde topladı. Eve döndüğünde Lord Beast'ten onu sürgün etmesini isteyecekti. Onu reddetmesi ve sürekli onu köşeye sıkıştırması artık hoşuna gitmiyordu. Eğer onu istiyorsa, eşi olarak görüyorsa bunu itiraf etmeliydi. Eğer sevmiyorsa onu sıkıştırmaya bir son verip serbest bırakmalıydı. Hatta belki de boşanmalıydı. Evet, evet. Lord Beast onu boşanmalıydı.