She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 5

(POV Brooke)

Ik word wakker door het irritante geluid van mijn wekker. Waarom bestaan er zulke dingen? Ik zucht en sta dan op. Ik doe mijn kleding aan die ik gister avond al had klaar gelegd. Het is vooral donker. Ik kam mijn haar en laat het los hangen. Ik doe mijn make up op wat alleen bestaat uit mascara en zwarte oogpotlood. Meestal blijven mensen het meest uit de buurt van de gene die zwart zijn gekleed etcetera. Ik hoop dat dat ook op deze school zo is.

Als ik klaar ben  loop ik naar de keuken waar ik Jace ook aantref. Hij is net wat aan het drinken en als hij mij zit moet hij plots hoesten. Ik negeer het en maak wat ontbijt klaar. Als ik na een tijdje zijn blik nog steeds op mij voel branden begint het mij te irriteren.  "Waarom staar je zo." Zeg ik hem zonder om te draaien en hem aan te kijken. "Hoe weet je dat?" Vraagt hij mij verbaast. "Voel ik." geef ik kort antwoord op zijn vraag en loop weg naar mijn kamer. 

Ik maak mijn tas klaar en doe de benodigde boeken al in mijn tas. Je zal vast wel denken. Hoe kom jij nu al aan je boeken als je er nog helemaal niet bent geweest. Nou ik zal het je wel even vertellen. Blijkbaar sturen ze je boeken gewoon op. Dat is veel handiger volgens hun en heb je geen excuus meer om te laat te komen. Hun vakantie is net voorbij en zal ik helaas ook heen moeten. Ik snap nog steeds niet waarom ik naar school moet als ik al het nodige al weet. Oké ik snap wel waarom, maar ik wil het niet. Opzicht is het ook wel weer handig aangezien de jongen die ik moet ontmaskeren, Cole, zit daar op school en is redelijk populair. Het zal dus niet opvallen als ik hem zou 'begluren'. Hij zal het vast wel gewend zijn om beken te worden door meisjes. 

Ik doe mijn tas op mijn rug en loop mijn kamer uit. "Brooke we moeten gaan!" Hoor ik Jace schreeuwen. Ik loop de kamer in en Jace staat al klaar om te vertrekken. "Ik zei toch dat ik niet met je mee rijd?" Vraag ik hem. "Hoe wil je dan heen?" Vraagt hij nogmaals. "Dat heb ik je gisteren ook al gezegd. Ik ga lopend. Misschien rijd ik morgen wel met je mee als je daar zo blij mee bent." Zucht ik. Hij knikt en ik doe mijn jas aan. Jace is al naar de auto toe gelopen en start die. Ik doe de deur op slot en begin zachtjes te rennen. 

Het voordeel is dat dit in verhouding korter is. et de auto moet je om het bos heen rijden en dat kost meer tijd. En als je te voet gaat kan je makkelijk door het bos heen. Ik begin wat sneller te rennen en uiteindelijk komt het aan op een sprint. Net voor de school verminder ik mijn snelheid en loop al snel weer op normale snelheid. Is het raar dat ik helemaal niet moe ben? Voor mij is dit echt een heel kort stukje en ik heb nog niet eens op mijn aller hards gerend. Ik loop de school in en zoek mijn kluisnummer op. Mijn spullen doe ik er alvast in en loop weer naar buiten. Als ik buiten ben komt de auto van Jace eraan rijden. Ik zei toch dat het mer de auto omrijden is. Rennen is ook nog is beter voor je conditie. Niet dat ik daar veel op let maar ja. Voor de gene die daar wel op let, heb je hier vast wel iets aan. 

Als de bel is gegaan loop ik naar het juiste lokaal toe waar ik nu les heb. Het eerste uur heb ik wiskunde. Wie heeft er bedacht om het eerste uur wiskunde te geven. Zijn ze gek of zo. Niet dat ik het niet begrijp, maar vroeger had ik er altijd een hekel aan. Ik heb geluk dat ik het nu allemaal wel weet. Ik loop het klaslokaal in en hem ergens een plaatsje achteraan. De klas stroomt langzaam vol met leerlingen en als laats komt de docent binnen. "Oké klas allemaal op jullie plek blijven zitten. er is vandaag ene nieuwe leerling hier gekomen in jullie klas. Brooke wil je jezelf voorstellen?" Vraagt de docent aan mij. 

"U heeft mij zojuist al voorgesteld dus ik hoef het niet voor de tweede keer te doen." Antwoord ik terug. Alle blikken kijken mij aan. Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan? Ik negeer hun blikken en kijk gewoon vooruit. "Oké dan gaan we maar beginnen met de les." 

De les is al een tijdje bezig en ik zit nu aan mijn huiswerk. Ik heb hier nu echt totaal geen zin in. Gelukkig heb ik mijn oortje voor de zekerheid in. Ik druk erop en hoor een klein piepje dat die aan is. "Dave." zeg ik zacht. "Jo Brooke. Weer antwoorden nodig voor school?" Vraagt hij mij amuserend. Ik weet dat hij hier van geniet. We lijken echt net familie. "Je kent me te goed." Grinnik ik. Ik kijk nog even om mij heen om te zien of mensen naar mij kijken, wat niet het geval was gelukkig. Ik noem een paar sommen op en Dave geeft mij de antwoorden.

 Na een paar minuten ben ik klaar en leg alles weg. Ik pak mijn mobiel erbij en probeer wat informatie te krijgen over Cole. Hij zit hier op school en is 19. Dat is het enige wat ik weet tot nu toe. Ik typ zijn naam in en krijg allemaal foto's van hem te zien. Hij heeft assig blond haar en bruine ogen. Hij is zeker niet lelijk, maar zijn ego is gewoon te erg. Op elke foto zie je hem wel met een ander meisje zoenen. Ik weet nu al wat voor een persoon dat is en ik walg van die personen. Het liefst wil ik ze gelijk in het ziekenhuis slaan, maar ja dat mag ik natuurlijk niet. 

De bel haalt mij uit mijn gedachtes. Ik sta op en loop naar de volgende les. Zo gaat het door tot de pauze eindelijk aangebroken is. Ik zit dus blijkbaar bij Jace en Cole in de klas. Waarom ik dat nog niet eerder heb opgemerkt? Nou hun waren dus veel te laat. Hun kwamen pas het tweede uur de klas binnen. Asholes. Je zit niets voor niks op school. Ja behalve ik, maar dat is een ander verhaal.

Ik loop de kantine in en zoek een rustig plekje uit. Plots gaat mijn telefoon af verschijnt er 'Dave' op. Ik kijk vlug om mij heen en neem dan op. "Met Brooke." Antwoord ik. "Hé ben je alleen?" Vraagt hij mij. Dit kan maar 1 ding beteken. Hij heeft informatie over mijn missie. Ik kijk nog even vlug om mij heen en probeer zo normaal mogelijk weg te glippen. Ik sta vlug op en loop snel naar buiten. 

(POV Jace)

Ik loop op Brooke af en wil met haar een gesprek beginnen als plots haar telefoon af gaat. 'Dave' zie ik nog verschijnen op haar beeldscherm. Ze kijk vluchtig om haar heen en neemt op. Ik zie dat ze aan het praten is en ze kijkt snel een beetje nerveus. Ze loopt dan snel de kantine uit ergens anders heen. 

Waar zou ze heen gaan? Waarom is ze altijd plots nerveus als Dave haar belt? Wie is die Dave? Waarom wil ze er niks over kwijt. Waarom wil ze helemaal niks van haarzelf kwijt. Ze verzwijgt iets wat anderen niet mogen weten. Wat zou ze verzwijgen? Zou het ernstig zijn of denk ik er te erg over?