She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 7

(POV Brooke)

Het is inmiddels al 3 week later. Vandaag zou Dave komen. Jace heeft mij niet meer lastig gevallen met allerlei vragen, maar ik denk dat ik die morgen allemaal wel zal krijgen nadat Dave weg is. Ja je hoort het goed. Hij blijft hier slapen. Rustig voor de gene die nu al aan het flippen zijn. Hij slaapt op de grond.  Ik weet niet hoe Jace gaat reageren als hij weet dat hij komt. Ik heb het nog niet verteld. Ik ben ook nog niet veel verder gekomen met mijn missie. Ik weet alleen dat Cole een vriend is van Jace, dus ik zou best informatie via Jace kunnen krijgen. Ik moet er dan alleen voor zorgen dat hij niks door krijgt en Cole gaat waarschuwen. 

Ik loop naar de keuken om een broodje en wat drinken voor mijzelf te halen. Dan loop ik de woonkamer in waar Jace met een bloot boven lichaam op de bank zit. "Oh ja vergeten te zeggen. Vandaag komt er iemand langs." zeg ik en ga zitten. "Wie?" vraagt hij mij. "Doet dat er toe?" Vraag ik hem. Hij zucht verslagen. Dit probeert hij wel vaker, maar na een tijde gaf hij het op als ik weer zo'n antwoord gaf. Hij weet dat hij dit toch niet gaat winnen van mij. 

De bel gaat en ik loop er heen. Als ik open doe krijg ik plots een blij gevoel. Ik geef hem een stevige knuffel en hij geeft er èèn terug. "Ik heb je gemist." Mompel ik in zijn shirt. "Ik jou ook." Ik laat hem weer los en loop de kamer in. Dave doet de deur dicht en loopt mij achterna. "Wat wil je drinken." "Waarom vraag je het nog?" Hoor ik hem lachend roepen. Cola dus. Ik schenk een glas in met cola voor hem in en loop de woonkamer in waar Dave zich al op de bank had bevestigd. Er heerst een akelige stilte. Ben ik de enige die hier de haat voelt? Ik weet niet wat hier net is gebeurt, maar het lijkt net of hun meer dan 10  jaar vijanden van elkaar zijn terwijl ze elkaar nog maar net hebben gezien. "Hier." zeg ik en overhandig het glas. Hij drinkt het in een paar slokken op. 

"Goed we gaan." Zeg ik en sta op. Dave volgt mijn voorbeeld. "Wat ga je doen?" Vraagt Jace. "Je weet wat ik nu ga zeggen inmiddels toch?" Vraag ik hem. Hij zucht verslagen. "Bemoei je niet met mijn leven." Mompelt hij. Ik knik en loop weg naar mijn kamer met Dave op mijn hielen. Als we in mijn kamer aan komen zet ik muziek op. Ik schuif de kast aan de kant en doe mijn ketting af zodat ik de sleutel kan gebruiken om de deur te openen. Dave volgt elke beweging met zijn ogen die ik maak. Als ik de deur geopend heb wenk ik Dave dat hij naar binnen moet komen en hij doet wat ik vraag. Ik doe de kast er weer voor en de deur op slot. Ik heb eigenlijk alleen muziek op gezet zodat het lijkt alsof ik gewoon op mijn kamer zit en Jace niet zal kunnen horen.

"Dus dit is je schuilplaats. Mooi gemaakt." Complimenteert Dave mij. Ik knik als bedankje. 

"Zo dus wat heb je allemaal kunnen vinden over Cole in die 3 weken?" Vraagt Dave mij. "Niet heel veel eigenlijk. Alleen dat hij goede vrienden is met Jace, mijn huisgenoot die je zonet zag. Ik zou via hem informatie kunnen vinden en zo meer over Cole kunnen weten. Ik moet er dan alleen voor zorgen dat hij niks door krijgt." Vertel ik. Dave knikt.  "Zorg wel dat er niet hetzelfde gebeurt als de vorige keer. Ik wil niet dat dat je nog een keer over komt. Juist om die reden wou ik je eigenlijk geen missies meer geven." Mompelt hij. "Hoe gaat het met je trainingen?" Gaat hij verder.

 "1 keer per week ga ik naar de sport school. Ik wil wel vaker, maar het is niet echt op loop afstand en Jace is te lui om mij te brengen. Af en toe moet ik van hem mee in de auto en de andere keren spreekt hij mij tegen en zegt dat ik niet zo vaak moet sporten. Cole zit ook op die sportschool. Hij zat in het groepje die ik als eerst had ontmoet. Ik vind hem nu al vreselijk." Klaag ik.

 "Ja zulke jongens komen steeds vaak voor." Antwoord Dave mij er op. "Je had Jace zijn gezicht moeten zien toen hij mij voor de vijfde keer vroeg of jij mijn vriendje was." Lach ik. Dave lacht ook mee en uiteindelijk komen we in de slappe lach uit. Althans ik wel. Dave kan snel stoppen met lachen, maar als ik eenmaal lach kan ik gewoon niet meer stoppen. 

"Oké ik denk dat werken nu niet meer gaat lukken. Film kijken?" Vraagt Dave. Ik knik als goedkeuring. Ik doe de deur etc weer open en doe daarna alles weer op slot. "Wacht jij hier dan haal ik een laptop. Dave knikt als goedkeuring en ik loop naar de woonkamer voor mijn laptop. Jace zit nog steeds op de bank te niksen. Ik loop naar mijn laptop toe, maar als ik er bijna ben word ik tegen de muur aan geduwd. Ik kijk op en zie dat het Jace is. 

"Wie is die gast en wat doet hij hier?" Sist hij. "Wat boeit jou dat? Ik heb toch zo vaak gezegd om je niet te bemoeien met mijn leven. Je hebt het recht niet eens om boos te zijn. Ik zeg er ook niks van als jouw vrienden langs komen dus die van mij moet je ook met rust laten!" Roep ik kwaad. "Wie is hij. Jij laat niemand toe. Ik wil weten wie hij is." Sist hij kwaad. "Laat me los." Sis ik nu naar hem. "Wie is hij!" Roept hij nu boos. 

"Ik ben Dave en ik zal het fijn vinden als je doet wat ze vraagt. En voor als je het nog niet wist wat ze zei. Laat haar los." Hoor ik Dave met ingehouden woede zeggen. Jace laat mij los en ik pak mijn laptop. Dave kijkt nog even vernietigend naar Jace en loopt dan met mij mee naar mijn slaapkamer. Als we binnen komen plof ik neer op het bed en start de laptop op. 

"Bedankt." Zeg ik nog. Ik zeg het niet vaak, maar als ik het zeg is het altijd tegen Dave. "Ik help je altijd en dat weet je." Zegt Dave en drukt mij tegen hem aan. We starten een film en ik blijf tegen hem aan liggen. Mijn ogen beginnen zwaarder te voelen en al snel val ik in slaap in Dave's armen.