She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 45

(POV Brooke)

Waar the fuck ben ik? Hoe kom ik hier. Wie was die gast die mij mee nam? Was Dave niet snel genoeg? Wat zou hij nu doen? Zou ik nog contact met hem kunnen nemen? Ik probeer mijn oortje aan te zetten, maar ik voel hem niet meer. 

Heeft die gast hem er uit gehaald? Hoe weet hij hiervan? Ik heb ook al mijn chip's van mijn kleding en uit mijn lichaam gehaald. Wat ben ik ook dom. Waarom had ik geen reserve spullen? 

Gefrustreerd stomp ik hard tegen de muur. Er stroomt een beetje bloed van mijn hand af, maar ik negeer het compleet. Op dit moment boeit het mij even niks meer. Ik wil hier gewoon weg, maar eerst wil ik weten wie mij hier heen heeft gehaald. 

"EY!" Roep ik hard door de kamer zodat er iemand moet komen. Na een paar minuten gewacht te hebben schreef ik nog is. 

"Ey! GASTEN!" Schreeuw ik harden nadat ik nog steeds geen antwoord of iets gekregen hem. Woest word de deur open gegooid. Er staat een woeste jongen in de deur opening door mijn geschreeuw. Een tevreden grijns staat op mijn lippen. 

"Wat zit jij nou te grijnzen?" Vraagt hij. 

"Oh niks." zeg ik. "Waarom riep je zo verdomd hard?" Vraagt hij. 

"Ik moest toch jullie aandacht krijgen? Hoe moest ik het anders doen? Netjes vragen? Dacht het niet." Zeg ik eigenwijs.

 Als hun mij ontvoeren en hier vast houden kunnen ze een erge Brooke krijgen. Ik zal hun zo op hun zenuwen werken dat hun mij nooit hadden willen ontvoeren. Tijd om de bitch uit te hangen. 

"Wat moet je?" Vraagt hij met een diepe zucht. 

"Ik wil weten wie mij hier naartoe heeft gebracht." Zeg ik kalm. 

"Denk je dat ik dat ga doen?" Vraagt hij daarna alsof ik dom ben. "Ja dat weet ik eigenlijk wel zeker." Zeg ik kalm met een dreigende ondertoon.

 "Denk maar niet dat ik hem ga halen." Zegt hij en went zijn blik af. 

"Hoe heet hij?" Vraag ik hem. 

"Dat gaat je niks aan. Waarom wil je dat eigenlijk weten?" Vraagt hij daarna. 

"Nou als jij hem niet wilt halen, dan roep ik hem wel. Ik kan toch niet zo veel doen? Ik ben maar een meisje. Denk je dat ik een vechters robot ben of zo? Wat weerhoud jou om mij met hem te laten praten?" Vraag ik. 

"Nee ik denk niet dat je een gevecht's robot bent. We zitten je al best lang achterna. We keken wanneer we je het beste konden grijpen." Zegt hij.

 "Waarvoor hebben jullie mij nodig?" Vraag ik hem. 

"Dat moet je maar aan iemand anders vragen." zegt hij. "Hoe! Jij wilt niemand ophalen en je verteld geen namen zodat ik ze kan roepen!" Roep ik gefrustreerd. Ik kijk naar zijn broek en zie  dat hij daar een pistool heeft. Die van mij heb ik niet meer. Dat gastje die mij hier gebracht heeft, heeft die uit mijn handen geslagen. Hij ligt nog in mijn woonkamer. Handig dat ik geen reserve heb. 

"He kijk daar een vogel." Zeg ik en wijs naar de hoek achter hem. Hij kijkt de richting op waar ik naar wijs en ik pak snel zijn pistool uit zijn broekzak. Ik draai mij om en schiet in de muur achter mij. Ik ga er zo voor staan dat het let lijkt alsof hij op mij ging schieten, maar gemist heeft. Ik laat de kogels uit het magazijn vallen en schop die onder het bed. Dan geef ik de pistool snel terug aan die gast. 

Nu lijkt het net alsof hij op mij heeft zitten schieten. De deur word open gedaan. Ik kijk kalm naar de deur toe alsof er niks gebeurd is. 

"Wat is hier aan de hand?" Hoor ik die gast zeggen. Die stem herken ik. Dat is die gast die mij hier gebracht heeft. 

"Ah net goed. Jou had ik nodig." Zeg ik kalm en kijk hem aan.