She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 42

(POV Brooke)

Een nare rilling gaat door mijn lichaam heen. Ik word naar een kamer getild en op het bed gegooid. Er komt iemand boven mij liggen. Ik probeer hem van mij af te duwen, maar hij heeft mijn handen aan het bed vast gemaakt.

"Ik wil je zo graag." Fluister Cole hees in mijn oor en bijt er zacht in. Je ruikt over duidelijk de alcohol. Hij heeft zich vol gezopen. Fijn heb ik weer.

"Cole stop." Probeer ik kalm, maar hij gaat gewoon door. Hij plaats kusjes in mijn nek.

"Cole!" Roep ik naar hem. Ik probeer het touw los te maken, maar het zit te strak. Cole scheurt mijn shirt kapot en gooit hem ergens heen.

"Ik wou zo vaak van je genieten, maar je wou nooit. Nu heb je geen keus." Zegt hij met een grijns.

"Cole alsjeblieft. Je bent dronken." Zeg ik kalm.

"Niet waar. Ik ben zo helder als een schelp." Zegt hij en grinnikt om zijn antwoord. Over duidelijk dronken. Ik voel het knoopje van het touw en probeer met mijn ring het door te snijden. Wanneer ik het touw bijna heb door gesneden merkt Cole het op.

"Niet zo stout zijn Brookie. Dat is toch niks voor jou. Geniet er van nu het nog kan. In de toekomst zou je dit nooit meer kunnen doen. Dan ben je er niet meer. Ik zal dan helaas niet meer kunnen genieten van je lichaam, maar het zijn orders van de baas. Ik mag die niet weigeren of ik moet zelf dood. Ik heb liever iemand anders dan dan ik dood ga. Het spijt me." Grinnikt hij. Ik trek het touw kapot en duw hem van mij af.

"Ah kom op Brookie. Verpest het nou niet voor mij." Zegt hij en duwt mij tegen de muur aan. Hij sluit mij op door mijn polsen boven mijn hoofd neer te zetten en zijn lichaam die tegen het mijne aan duwt. Hij plant kusjes in mijn nek en gaat langzaam naar beneden. Ik stribbel hard tegen, maar het heeft geen nut.

"Cole stop." Prevel ik.

"Waarom zou ik stoppen als ik net ben begonnen. En het is niet alsof dit de eerste keer is. Je hebt het al eerder met mij gedaan dus wat is het probleem?" Vraagt hij.

"Dat jij f*cking niet te vertrouwen bent misschien?!" Roep ik woest.

"Sssht niet zo hard. Ik sta voor je. Bewaar je stem maar ergens anders voor. Voor geluiden die beter zijn dan al dat geschreeuw. Iets waarbij je geen woord voor hoeft uit te spreken enkel een geluid." Zegt hij en plant zijn lippen op de mijne.

Met zijn andere hand gaat hij vanaf mijn buik langzaam omhoog. Uit reflex trek ik mijn knie op en die komt in zijn edele delen terecht. Ik duw hem snel aan de kant. Ik pak snel een nieuw touw en bind hem ermee vast aan het bed.

"Ik dacht echt even dat je van mij hield." Zucht ik terwijl ik mijn kleding in pak. Ik doe ook snel een nieuw shirt aan aangezien de vorige kapot op de grond ligt.

"Ik houd ook wel van je, maar ik mag niet van je houden. Je word neer geschoten en ik wil geen verdriet voelen." Zegt Cole plots. Ik draai mij snel om. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan.

Je ziet dat hij niet liegt. Ze zeggen dat dronken mensen vaak de waarheid spreken. Ik kan er toch niks mee. Ik moet hem en zijn vader uit de weg ruimen. Dat is een belofte en ik houd mij altijd aan mijn beloftes.

"Het spijt me." Zeg ik en doe een speciaal doekje over zijn mond en neus heen zodat hij bewusteloos raakt. Ik pak snel een pen en papier.

Hey cole,

Als je dit leest ben ik momenteel weg. Ik ben terug naar Nederland. Ik wou het je gisteren vertellen, maar dat ging moeilijk. Ik weet niet of je het nog weet, maar je hebt mij vast gebonden aan het bed en bijna mij aangerand. Je was dronken ik wist het. Je hebt gezegd dat je wel van mij hield, maar het niet kon. Je wou geen verdriet voelen als ik dood zou gaan. Maar weet je Cole. Ik geloof alles was uit jouw mond komt niet meer. Ik wil het heel graag, maar het lukt niet.

Misschien komen we elkaar nog wel tegen. Geen idee. Denk niet dat ik aan het vluchten ben of zo, want dat ben ik niet. Ik wil gewoon weg uit dit land. Hier is alles mis gegaan. Eigenlijk ben ik daar best blij mee. Het heeft mijn ogen geopend. Mij laten in zien dat je alsnog niemand kunt vertrouwen. Bedankt. Ik weet niet of het tussen ons nog iets kan worden, maar ik hoor nog wel van je of ik zie je nog wel op school denk ik. Ik ga gewoon door met min leven. Het boeit mij niet wat jij doet als je mij maar beloofd dat je jezelf niet in het diepe gooit.

Groetjes B

Ik leg het briefje naast hem neer op het nachtkastje en loop met mijn koffer naar buiten.

"Dat duurde lang." Zucht Blake en trekt mij in een knuffel.

"Had je geen ander shirt aan?" Vraagt hij mij.

"Ja... Dat had ik inderdaad, maar Cole moest die zo nodig kapot maken." Zeg ik eerlijk terwijl ik weg loop van het huisje. Blake komt al snel naast mij lopen.

"Wat heeft hij gedaan?" Vraagt hij met lichte woede.

"Hij heeft mij vast gemaakt aan het bed en mijn shirt kapot gescheurd." vertel ik hem eerlijk. Ik heb geen zin om nu dingen te verzwijgen.

"Ik moet je nog iets bekennen." Zeg ik met een brok in mijn keel.

"Ik zal terug moeten naar Cole." Zeg ik en went mijn blik af.

"Wat! Waarom!" Roept Blake.

"Ben ik niet goed genoeg!" Roept hij verder.

"Nee dat is het niet." Zucht ik.

"Wat is het dan wel?" Vraagt Blake met pijn in zijn stem.

"Het moet. Ik wil het ook niet, maar het moet." Zeg ik gebroken.

"Waarom moet dat? Heb je niet genoeg aan mij?" Vraagt hij en houd mij tegen. Tranen lopen over zijn wangen. Ik doe hem echt pijn. Ik wil hem geen pijn doen.

"Ik zal met hem moeten om zijn vertrouwen te winnen. Zijn vader moet denken dat ik nog van hem hou. Ik moet als een hondje naar Cole toe komen zodat ik mijn wraak uit kan voeren na al die jaren." Zeg ik en woede neemt langzamerhand de controle over mij.

"Ik zal wel moeten." Mompel ik.

Ik zal moeten zorgen dat Cole afhankelijk word van mij zodat ik mij niet zorgen hoef te maken dat hij iets doet. Hij zal zo achter mij aan kunnen komen en mij neer knallen. Als ik hem zou neer knallen werd ik door zijn handlangers wel neergeknald en zou zijn vader zich verschuilen voor mij en onverwachts op duiken. Ik weet nu zijn locatie dus kan hem vinden wanneer ik wil. Zolang hij denkt dat ik blind ben van liefde is het goed.

"Ik wil mijn wraak. Wraak die ik al jaren wou. Ik kan via Cole er makkelijk bij komen. Zijn vader wilt mij neer halen en heeft daarom gevraagd voor een kennismaking met de 'vriendin' van zijn zoon. Hij denkt dat ik niet weet dat hij mij wel kent. Ik weet beter dan dat. Alles is zo toevallig dat het niet eens meer toevallig lijkt. Het lijkt gespeeld. Ik zou via Cole in het hart kunnen komen en het vanuit daar vernietigen. Ik zal hun allebei neer halen. Hun hebben zojuist gevraagd naar de persoon die hun neer haalt voor zij neergehaald word door hen." zeg ik duister.

"Hun roepen hun eigen dood op zonder dat ze het weten."