She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 14

(POV Jace)

Ze is zo lief als ze ligt te slapen. Ik was al wakker. Het is gelukkig zondag. Helaas begint school morgen weer. Ik had dit eigenlijk niet verwacht achter Brooke. Wie zal nou zeggen dat ze een spion is. Ze lijkt zo naïef, zo onschuldig, maar toch pakt ze zo een pistool en knalt je neer als het moet. Heeft ze dit zelf gewild of weet ze niks anders? Ze zei dat ze het al vanaf kinds af aan al deed.

De telefoon van Brooke gaat af en er verschijnt 'Dave'. Wat moet hij nou weer. Ik weet dat hij niet haar vriendje is en dat het meer familie van haar is, maar ik zie hem toch als tegenstander. Wow wacht? Dacht ik dat nou echt.

Ik neem de telefoon op. "Jace." Antwoord ik met een ochtendstem. "Wat doe jij met Brooke haar telefoon?" Vraagt hij met ingehouden woede. "Is ze bij je?" Vraagt hij daarna snel.

"Ja ze is hier." geef ik als antwoord. "Mag ik haar?" Vraagt hij daarna geïrriteerd. "Dat kan niet." Zeg ik. "Hoezo niet?" "Ze slaapt nog." Leg ik hem uit.

"WACHT! Ze is bij jou en ze slaapt! Wat heb je bij haar gedaan!" Schreeuwt hij. Brooke beweegt een beetje en om te zorgen dat ze zich weer ontspant streel ik met mijn handen door haar haren heen. Zoals ik al gedacht had word ze kalmer en word ze niet wakker.

"Ze is in slaap gevallen op mijn borst. Ik wou haar niet wakker maken. Ik vond dat ze wel wat rust heeft verdiend na alles. En ik heb niks met haar gedaan." Leg ik uit. "Je weet het verhaal." Concludeert hij. "Hoe krijg je haar zo ver om bij je op schoot te zitten?" Grinnikt hij. "Ik heb zo mijn trucjes." Zeg ik.

"Je hebt haar op schoot getrokken en gedwongen?" Vraagt hij. Ik grinnik zacht wat aangeeft dat hij gelijk heeft. "Het verbaasd me dat je nog leeft." Hoor ik hem zeggen. "Ik heb gezegd dat ik haar niks zou doen. Ze had toch meer dan 10 verschillende moord wapens voor mij liggen dus heel veel had ik ook niet kunnen doen of ze zou me neer halen." Leg ik uit.

"Klopt, maar denk nu niet dat ik je ga mogen en dat ik je toe laat bij Brooke. Dat zij je niet neerknalt betekent nog niet dat ik het niet doe. Je raakt haar 1 keer ongewillig aan en ik knal dat hoofdje val je eraf." dreigt hij.

"Rustig. Je bent al net zo als Brooke. Het is dat je familie voor haar bent, maar ik zie je nog steeds als concurrentie." Geef ik toe. "Wacht! Je vind Brooke leuk?" Roept Dave. "Wie niet. Bijna de hele school praat over haar. Het is dat jij net het vriendje van haar lijkt, anders had iemand haar sowieso al meegenomen. Cole heeft ook al grootste plannen die mij niet aan staan." Zucht ik.

"Die klootzak van de sportschool?" Hoor ik Dave vol walging zeggen. "Ja die. Hij is al jaren een vriend van mij. Het lijkt er op dat je een nieuwe partner hebt, want ik kom ook bij het team."Zeg ik vrolijk. "Jij gaat mee op missies? Laat me niet lachen. Brooke heeft je niks voor niets niks gezegd. Ze wilt niet dat er door haar nog mee mensen dood gaan. Ik neem aan dat je dat stuk ook weet." Vraagt hij.

"Ja ik weet daarvan, maar ik heb een deal met haar gesloten. Ik neem haar alleen mee op een date als ik weer naar zo'n feestje moet gaan waar Cole mij voor mee vraagt en op school zorg ik dat ze iets meer opvalt zodat mensen haar minder op zullen merken. Zoals ze nu doet trekt ze interesse van iedereen. Je wilt de gedachten van Cole niet weten geloof mij." "Nee klopt die wil ik niet weten. Hoe is het met Brooke?" Vraagt hij mij uiteindelijk.

"Voor dat ze ging slapen moest ze nog huilen. Je merkte dat het niet voor dat moment was bedoeld, maar van vroeger. Ik heb haar toen op schoot getrokken. Ze had behoefde aan een knuffel hoe eng ze het ook vind."

"Ja klopt. Ze heeft in jaren niet meer gehuild. Ze wilt haar gevoelens niet tonen aan de wereld. Dan vind ze zichzelf een wrak. Ze houd veel achter, maar de mensen die ze vertrouwd mogen van geluk spreken haar zo te kennen hoe ze echt is." Zegt Dave.

"Ja ik heb ook veel geluk dat ze mij heeft toe gelaten. Ik zal haar niet teleur stellen of verraden."

"Oké ik spreek je nog wel is. Ik moet nu gaan. Als Brooke wakker word wil je dan zeggen dat ze een belangrijke mail heeft van mij. Zij weet verder wel wat ze moet doen." Vraagt hij mij.

"Ja tuurlijk, maar ik heb nog een vraagje." Zeg ik hem. "Vraag maar." "Wat vind Brooke leuk om te doen, om te ontspannen?" Vraag ik. "Het klinkt raar maar als je haar een plezier wilt doen moet je haar laten sporten of naar de schietbaan gaan. Dat is een training, maar Brooke vindt het leuk. Ze een heel bijzonder meisje." Grinnikt hij.

"Ja dat had ik al door. Ik schrok mij dood toen ze het pistool op mij richte." Grinnik ik ook. "Ze heeft een pistool op je gericht? Wat heb je gedaan om het zo ver te krijgen?" Vraagt hij lachend.

"Ik kwam na het feestje thuis en toen deed ik de deur open en zag Brooke daar toen staan. Ze dacht dat ik een inbreker was. Ze zei daarna dat ze niet kon slapen als er verder niemand in het gebouw was. Maar hoe ga ik bij een schietbaan komen?" Vraag ik hem.

"Ja typisch Brooke. Ze kon nooit slapen als er niemand in hetzelfde huis is die ze kent. Ze heeft zich altijd alleen gevoeld, maar het idee dat er niemand om je heen is maakt haar bang. Ik stuur je wel een mail. Die moet je uitspringen. Als je daar bent vraag naar ene Alexander. Geef die brief aan hem en verder lukt het wel. Hij kent Brooke ook wel dus het zal niet moeilijk gaan." Brooke beweegt een beetje dus ik neem aan dat ze zo wakker word. "Bedankt spreek je later." Zeg ik en hang op. Brooke opent voorzichtig haar ogen en kijk mij aan.

"Ik heb vandaag een leuke verrassing voor je. Ga je je klaar maken?" Vraag ik met een grote glimlach. Brooke knikt wat verward en staat rustig op.

Dit zal een leuke dag voor haar worden.