She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 32

(POV Brooke)

"En wanneer wou jij mij gaan vertellen dat Brooke al die tijd bij jou was!" Hoor ik iemand hard schreeuwen. Ik doe alsof ik nog slaat en luister het gesprek af. Ik weet nog steeds niet wie die andere persoon is.

"Gast niet zo hard. Straks word ze wakker." Fluister Cole.

"Ik neem haar mee terug." Zegt de persoon en ik voel twee armen mij optillen.

Van schrik laat ik een gilletje en open mijn ogen. Jace kijkt mij aan. Hij houd mij steviger vast als hij ziet dat ik wakker ben. . Ik probeer uit zijn greep te koemen, maar hij is te sterk. Ik sent een smekende blik naar Cole. "Jace laat haar los." Zucht hij.

"Nee ik neem haar mee." Zegt hij vast besloten.

"Nee." Zegt Cole.

"Ja." zegt nu Jace.

"Nee."

"Ja."

"Nee."

"Ja."

"En nu is het verdomme klaar! Jace laat me u onmiddellijk los!" Schreeuw ik naar hem.

"Of anders?" Vraagt hij uitdagend.

"Schiet ik je zo neer." Zeg ik kalm. "Dat durf je niet." Zegt hij vastberaden. "Wat stond er in de brief?" Vraag ik.

"Weet ik niet meer, maar je schiet mij toch niet neer. Dat krijg je niet over je hart heen. Zo ben jij niet." Zegt hij.

"Hoe weet jij nou zeker wie ik ben? Heb jij ooit de ware Brooke gezien? Ik namelijk niet. Ik heb haar vanaf mijn 14e niet meer gezien. Die Brooke bestaat niet meer." Sis ik naar hem.

"Je weet bij wie je nu in de buurt bent toch? Je weet in wat voor wereld hij zit. Je verneukt hier je hele leven mee. Denk goed na voor je iets doet Brooke. Bij mij en Dave ben je veilig. Er zal je niks overkomen. Kom bij ons terug." Smeekt hij.

"Jace iemand wilt mij dood hebben. Snap je dat nog niet! Ik kan mij niet verstoppen. Daarom ging ik weg! Hij zal jullie net zoals de rest van mijn vrienden zo door jullie hoofd neerknallen voor mijn ogen. Ik ben al meer dan 20 mensen kwijt geraakt. Hun levens zijn afgepakt doordat ze met mij omgingen. Van mij hielden en ik van hen. Hun hebben hun leven opgeofferd voor iemand die niet meer bestaat. Leer het te accepteren. Ooit zal ik neer geschoten worden. Dan ben ik weg. Of jullie worden neer geschoten. Ik heb liever dat ik weg ga dan dat jullie leven af word genomen. En laat me nu verdomme los." Sis ik vol woede naar hem. Hij laat mij geschrokken los.

Cole ziet zijn kans en slaat zij arm om mij heen. Hij drukt mij stevig tegen zich aan alsof hij mij bijna kwijt was. Jace kijkt hem verbaasd aan.

"Gast wat heb jij met Brooke? Ik heb jou nog nooit zo gezien gast. Je lijkt haast wel verliefd." Merkt Jace op.

"Hou je kop." Sist Cole.

"Je bent verliefd op Brooke!" Schreeuwt hij. Je ziet jaloezie en woede in zijn ogen.

"Ben je helemaal gek!" Schreeuwt hij verder. Cole versterkt zijn grip. "En jij." zegt hij en kijkt mij aan.

"Je weet in wat voor wereld hij leeft. Je moet hem tenslotte achter de tralies krijgen. En alsnog blijf je bij hem! Ik had jou anders in geschat." Zegt hij.

"Dan heb je het mooi mis. Hij doet zich anders voor dan dat jij ziet. En jij was ook niet veel beter Jace." Sis ik naar hem. Hij kijkt mij verward aan.

"Nou toen jij mij wou helpen heb ik een tijdje getwijfeld. Ik wist niks over je en je wou mij helpen. Je speelde de rol verliefde huisgenoot. Je deed alles voor me omdat je van mij 'hield'. Je hebt altijd gelogen en ik speelde je spel mee. Ik wou weten waar het uit kwam. Jij bent geen haar beter Jace. Of zou ik zeggen Adam." zeg ik met een grijns. Hij kijkt mij verward aan.