She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 26

(POV Brooke)

"Brooke!" Hoor ik Dave schreeuwen. Ik sluit mijn ogen tijdens de val. Het raam was op de 2e verdieping wat best wel hoog was. Hoe gek kon ik zijn om daar uit te springen. Ik word opgevangen door de twee sterke armen van Daan.  Ik heb mijn ogen gesloten van de angst. 

"Ik heb je." Fluister Daan in mijn oor. Hij heeft mij in bruidstel vast en loopt snel naar de auto. 

"Brooke!" Hoor ik nog. Ik kijk op naar het geschreeuw en Dave staat in de deur opening. Daan zet mij in de auto en ik sluit de deur. Daan rent snel naar de andere kant en start de auto. Hij schuurt weg en ik kijk in de achteruitkijk spiegel. Dave staat er met een pistool. 

"Pas op!" zeg ik tegen Daan als ik zie dat hij wilt gaan schieten. Ik hoor een harde knal, maar het doet Daan niks. "Kogelvrij." Stelt hij mij geruststellend. Ik knik en we rijden naar een cafeetje. Daan besteld wat te eten en komt naast mij zitten op de bank. Er komt even later een serveerster aan met drinken en allemaal warme broodjes. Ik pak er twee en doe er wat beleg op.  Ik eet het op en drink mijn thee op. De rest van de broodjes geef ik allemaal aan Daan. 

"Hoef je echt niks meer?" Vraagt hij aan mij met een verbaasde blik. "Nee ik hoef niks meer. Ik heb geen honger." Zeg ik als excuus.

  Eerlijk gezegd vind ik dat ik niet zoveel mag eten. Ik heb dan wel honger, maar ik hoor honger te hebben. Ik hoor een ongelukkig leven te lijden. Ik hoor het niet perfect te hebben. 

"Kom je? We moeten wat voor je halen. Ik weet zeker dat Dave en Jace je gaan zoeken. Je moet dan niet herkenbaar zijn. Je haarkleur kan blijven, maar je moet wel andere make-up gebruiken en gekleurde lenzen. We kunnen ook wel een pruik voor je halen als je dat wilt?" Vraagt hij. "Welke kleur ogen moet ik halen?" 

"Fel blauw zal je vast wel mooi staan." Glimlacht hij. Ik grinnik. "En welk kleur pruik?" Vraag ik hem. "Donkerbruin." Zegt hij vastberaden. "Wat probeer je van mij te maken?" Vraag ik grinnikend.

 "Een super model." Grijnst hij. "Maar dat was je nu ook al wel geweest." Gaat hij verder. "Tuurlijk." Zeg ik en rol met mijn ogen. We komen aan bij het winkelcentrum en gaan naar een pruiken winkel. 

Ja mensen ik wist het eerst niet, maar die zijn er blijkbaar wel. Ze hadden daar ook contact lenzen, dus die namen we ook gelijk mee. Ik heb nu een donkerblonde pruik die een beetje assig is. Assig blond/bruin. Hij komt ongeveer bij mijn middel. 

We bedanken de verkoper en lopen de zaak uit. "Zo en nu nog wat leuke kleding voor jou." zegt hij met een glimlach. "Waarom?" Vraag ik hem. "Omdat het kan." Geeft hij als antwoord. "Maar ik verdien het niet."Mompel ik zacht, hopend dat Daan er niet op in gaat. Daan blijkt het wel te hebben gehoord, maar hij reageert er niet op gelukkig. 

Na een tijdje te lopen pakt Daan plots mijn pols en drukt mij tegen zich aan. Zijn hand gaat over mijn wang en hij zoent me plots. Wat gebeurd hier?  Hij draait ons om en doet een paar passen naar achter. Ik voel dat ik tegen een muur ben aangeduwd. Hij trekt terug en kijkt via zijn ooghoeken ergens naar. Hij steunt met zijn ellebogen naast mijn hoofd en wilt zijn lippen weer op de mijne drukken. 

"Speel mee." Fluistert hij nog. Hij plant zijn lippen weer op de mijne en nu zoen ik hem terug.  Hij vraagt om toestemming die ik hem geef. 

"Waar is ze!" Hoor ik iemand roepen. Die stem herken ik. Dat is Dave. Ik verstijf voor een paar  seconden. Daan lijkt het te merken en streelt geruststellend de palm van mijn hand die hij vast heeft. Ik ontspan mij al meer. Na een tijdje trekken we terug en ik kijk langs Daan of ik hun nog zie. Al ik mijn hoofd naar rechts draai zie ik hun ruggen. 

"Ze lopen daar." Fluister ik en knik naar de rechterkant. "Dan lopen wij de andere kant op." Zegt hij en houd mijn hand vast. 

"WACHT! DAAR IS ZE!" Hoor ik Dave schreeuwen. Ik bedenk mij geen moment en begin te rennen samen met Daan. Hij trekt mij een café in en geeft mij het doosje met de lenzen. "Doe die snel in. De pruik maakt nu even niks uit. Mensen lijken veel op elkaar. Doe je haar in een staart of zo of zorg dat je minder herkenbaar bent." Zegt hij vlug en loopt naar een tafeltje. 

Hij besteld wat en ik ga snel naar de wc. Ik doe snel de lenzen in,  mijn haar laat ik zo, zo kan ik mijn gezicht bedekken.  Ik loop de wc weer uit en onderweg kom ik Jace tegen. Ik laat mijn haar voor mijn gezicht vallen. Als ik denk dat ik er vanaf ben pakt een hand mijn schouder. Ik draai mij om en kijk naar de persoon die mij vast heeft. Ik kijk Jace diep in de ogen aan. 

"Oh sorry ik dacht dat je iemand anders was." Zegt hij en kijkt nog steeds gevaccineerd in mijn ogen. Het lijkt wel alsof hij niet weg kan kijken. "Heb je misschien een meisje gezien die er bijna hetzelfde uit ziet als jou, maar dan met bruine ogen? Ze heeft ook donkerblond haar net als jij." Vraagt hij smekend.

  Ik krijg medelijden voor hem. Hij  zoekt naar mij terwijl ik eigenlijk gewoon voor hem sta. Hij weet het alleen niet. Nu moet ik ook nog tegen hem liegen. Ik schud 'nee' met mijn hoofd.

 "Alsnog bedankt." Zegt hij. "Mag ik misschien je nummer?" Vraagt hij aan mij. "Gast we zoeken Brooke en jij fixt hier een meisje. Ze kan niet ver zijn." Zegt Dave en dan valt zijn blik op mij. Ik went mijn blik af.

 "Jij lijkt wel heel veel op die gene." Zegt hij. Ik kijk hem diep in de ogen aan. Ook hij is sprakeloos en kijkt gevaccineerd in mijn ogen.  "Ik moet gaan." Fluister ik en draai mij snel om.  Ik loop naar Daan toe die alles heeft gezien. 

"Wat gebeurde er met hun?" Vraagt hij als ik zit. "Ik keek ze diep in de ogen aan en toen waren ze zo." Zeg ik. Ik snap het zelf ook niet helemaal. "Brooke kijk me is aan?" Vraagt hij. "Ssst, straks horen ze mijn naam nog." Fluister-schreeuw ik. Ik kijk hem toch diep in de ogen aan en ook hij kijk gevaccineerd.

"Daan." Zeg ik, maar hij reageert niet. "Daan." Zeg ik nog is en knip mijn vingers voor mijn hoofd. Weer reageert hij niet.  Ik went mijn blik af en hij lijkt weer terug te komen.  "Je ogen waren zo fel. Je kon gewoon niet afwenden." Mompelt hij. 

"En dan kijk jij ook nog diep in de ogen aan. Dat maakt het dubbel op." Gaat hij verder. "Dus ik zou zo iemand makkelijk af kunnen leiden en weg kunnen komen met deze ogen?" Vraag ik hem. "Zeker weten." Zegt hij. 

"Zijn ze toch voor meer dingen goed." zeg ik vrolijk. "Zullen we gaan?" Vraag ik hem. Hij knikt en pakt mijn hand vast. Hij legt wat geld neer op de tafel en we lopen weg. 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Hey mensen,

Vanaf morgen upload ik anders. Elke dag komt er maar 1 hoofdstuk. Ik schrijf steeds minder, omdat ik steeds minder inspiratie heb en ik wil niet in de stress raken doordat ik dan die dag erna perse 2 hoofdstukken online moet doen voor jullie. Ik heb er nog maar 22. Dat zou betekenen dat ik dan in 11 dagen super veel moest gaan schrijven en dat lukt mij niet. Ik kan snel schrijven als ik maar inspiratie heb, maar dat heb ik op dit moment niet echt. 

Ik doe dus elke dag weer 1 vanaf morgen. (Zaterdag)

Het spijt me maar het is even niet anders. Ik wil jullie die hoofdstukken wel geven, maar als ik daardoor zelf heel erg in de stress raak wil ik dat niet. Ik doe dit voor mijn eigen ontspanning. 

Ik hoop dat jullie dit begrijpen en het niet erg vinden

-xxx- zoeloe_shadow