Aşkın Mucizesi(2. Sezon Çıkmadan Önce Yazılmıştır.)

Annemi Kaybettim,Seni de Kaybedemem

Adrien'ın ağzından:
Ben ağlamaya devam ederken Uğur Böceği yanıma geldi." Bu senin suçun değil. Kendini üzme Ancelin iyi olacak." Dedi. Tamam anlamında kafamı salladım ve kendimi toplamaya çalıştım. O sıra telefonum çaldı. Arayan Ancelin'di. Ama bu nasıl olur? Merakla telefonu açtım.
Telefon konuşması:
"Alo? Kimsiniz?"
"Adrien ben Jessie. Ancelin telefonunu evde unutmuş. uzun zamandır eve dönmedi. Bende sana sorayım dedim."
"Şeyyyy Jessie,Ancelin şuan yanımda."
"İyi,telefonu ona verir misin?"
"Jessie,şuan Ancelin konuşabilecek durumda değil."
"Ne!!?! Nerdesiniz?"
"•••••••••••• adresindeyiz."
"Hemen oraya geliyorum."
5 dakika sonra Jessie geldi. Nefes nefese"Adrien,Ancelin nerde?" Dedi. Kendime baktım. Hala Kara Kedi'ydim. "Ancelin içerde." Dedim. "Peki Ancelin'e ne oldu?" Dedi. ilk başta cevap vermedim. Sonra Uğur Böceği" Paris'i kurtarmamıza yardım ederken yaralandı."dedi. Bende notmale dönüşmek için dışarı çıktım ve bir ara soakta dönüştüm.Uğur Böceği ve Jessie ile 1 saat Ancelin'i bekledikten sonra Fu dışarı çıktı. "Fu,Ancelin nasıl? Lütfen durumunun iyi olduğunu söyle!" Dedim. Fu derin bir nefes aldı."Ancelin'in durumunu hiç iyi değil. Kara Kedi'nin güçleri Ancelin'e fazla zarar vermiş. Yara dışarıdan iyileşmiş gibi görülse bile içerden Ancelin'i öldürebilir. Tek çare beklemek." Dedi. Jessie "Onu görebilirmiyiz?"dedi. Fu evet anlamında kafasını salladı. Hemen içeri girdik. Ancelin yatakta uzanıyordu. Jessie birden konuşmaya başladı."O Kara Kedi'yi elime geçirirsem onu fena yapacağım!! "Dedi. Bunu söylerken gözleri doluyordu. Ancelin'in yanına oturup sargıyı kaldırdım ve yaraya baktım. Kocaman ve simsiyah bir yara vardı karnında. Yaraya bakarken gözümden bir yaş yaranın üzerine düştü. Bunların hepsi benim suçum. Oliver'a vurmasaydım bunlar olmayacaktı. Ben ağlarken telefonum çaldı. Arayan Chloe'ydi. Aramayı reddettim. Fu'nun yanına gittim."Fu,Ancelin için yapabileceğim birşey varmı? Ancelin'in iyileşmesi için herşeği yaparım." Dedim. Fu mutsuz bir şekilde kafasını hayır anlamında salladı. "Onu eve götürebilir miyim?"Dedim. Fu"Evet."dedi ve Ancelin'in kwamisini almak için içeri girdi. Bende Fu ile içeriğe girdim,Ancelin'i kucağıma aldım ve evime götürdüm. Yolda herkez bana bakıyordu. Ama umursamadım. Evime girdim ve Ancelin'i odama götürdüm. "Benim minik leydim,lütfen beni bırakma. Annemi kaybettim,senide kaybedemem." Bunları söylerken gözümden yaşlar akıyordu. Birden babam içeri girdi ve Ancelin'i gördü."Adrien,Ancelin'e ne oldu?" Dedi." Şimdi ben nasıl anlatacağım? Ancelin ile akumayla savaşırken yanlışlıkla felaketi üzerinde kullandım diyemem. "Uğur Böceği ve Kara Kedi'ye yardım ederken yaralanmış." Dedim. Babam hiç bir şey söylemedi. Benim ağladığımı görünce bana sarıldı ve odadan çıktı. Her dakika Ancelin'in kalbini dinliyordum. Kalbi atıyordu ama ne yapsam uyanmıyordu. Bir süre sonra Jessie aradı.
Telefon konuşması:
"Adrien,Ancelin'in durumu nasıl? Uyandımı?"
"Hayır Jessie uyanmadı."
"Adrien,Kara Kedi'nin yerini biliyor musun? Eğer Ancelin uyanmazsa onu fena yapacağım."
"Şeyyy Jessie ben bilmiyorum."
"Neyse Adrien görüşürüz."
"Görüşürüz Jessie."
Bunların hepsi benim suçum. Ama olumlu düşünmeliyim. Yoksa bende akuma kurbağnı olurum. Ancelin iyileşecek. O güçlü bir kız. Ben bunları düşünürken içeri Nathalie girdi."Adrien,fotoğraf çekimin var." Dedi. "Nathalie,bugün bütün programımı iptal et. Ancelin bu haldeyken ben hiç birşey yapamam." Dedim biraz sinirle. Nathalie kafasıyla onayladı ve odadan çıktı. 5 dakika sonra telefonum çaldı. Arayan yine Chloe'ydi. Tekrar aramayı reddettim. Eğer bir daha ararsa fena kızacağım. Ben Ancelin'in başında beklerken düşünmeye başladım. Kendi sevgilimi kendimden koruyamıyorsam nasıl Paris'i kurtaracağım. O sıra Plagg çıktı. "Dostum,kendini bu kadar üzme. Ancelin iyileşecek." Dedi ve yüzüme sarıldı." Plagg,ben kendi sevgilimi kendimden koruyamazken Paris'i nasıl koruyacağım?" Dedim."Adrien,bu senin suçun değildi. Her kahraman hata yapar." Plagg bunu söylerken ben yüzüğümü çıkartıp çıkartmama arasındaydım. Sonra çıkarmamaya karar verdim. Paris'in bana ihtiyacı var. Ancelin ve Uğur Böceği'ne ihtiyacı var. Birden kapıdan içeriğe Nathalie girdi. "Yemek zamanı." Dedi ve geri gitti. Aşağı kata inip yalnız başıma yemeğimi yedim. Yemeğim bitince tekrar Ancelin'in yanına çıktım. Ancelin'in yanına uzandım ve saçlarını okşadım. Keşke şimdi uyansa. Ne kadar güzel olurdu. Ama ben inanıyorum. Ancelin iyileşecek.