Aşkın Mucizesi(2. Sezon Çıkmadan Önce Yazılmıştır.)

Artık Uğur Böceği Olmanı İstemiyorum

Ancelin'in ağzından:

Ben yerde acı ve göz yaşları ile kıvranırken Volpina'ın eli küpelerime gitti. Bende bütün gücüm ile ayaklarımla Volpina'nın karnına sert bir tekme geçirdim. Volpina karnına tekme atınca yere düştü.

Bende fırsattan yararlandım ve elimden bıçağı çıkarmaya çalıştım. Tam bıçak çıkmak üzereyken Volpina kalktı ve bıçağı tekrar elime sapladı.

Ben acıdan çığlık atarken belime sert bir tekme attı. Yerde acı ile kıvranırken Volpina konuşmaya başladı.

"Bak seni pis böcek. Benim sinirimi bozma. Eğer sinirimi bozarsan bu tiyatrodan canlı çıkamazsın. Ama uslu bir şekilde mucizeni verirsen seni canlı bırakmayı düşünebilirim."

"Rüyanda görürsün." Volpina ben cümleği bitirdiğim anda tekrar belime bir tekme attı. Sonra elimdeki bıçağı çıkarttı,kolumdan tuttu ve yerde sürükleyerek beni tiyattonun perde arkasına götürdü.

Sonra beni yerde bıraktı ve gitti. Bende tam kaçmak için ayağa kalkarken elinde bir ip ile geldi,ellerimi ve ayakrarımı bağladı.

Ben bunları yaşamak için ne yaptım?  Volpina beni bağladıktan sonra tekrar,tekrar ve tekrar bana tekme attı."Şu iplerden kurtulayım,seni doğduğuna pişman edeceğim!!!"

Cümlemi bitirdiğimde Volpina sırıttı ve gitti. Bende belki birisi beni duyar ve yardıma gelir diye bağırmaya başladım. "Heeeeeyyyyy!!!!!!! Kimse yok mu?!?!?!?!??! Birisi bana yardım etsin!!!!!" Bir süre daha bağırdım ama kimse duymadı.

  Bende çağresizlikten ve acıdan ağlamaya başladım. Ağlarken bir masanın üzerinde yoyomu gördüm.

Yuvarlanarak masanın yanına gittim ve masaya ayaklarımla vurmaya başladım. İkinci vuruşumda yoyo kucağıma düştü. Sonra burnumu kullanarak Marinette'e sinyal gönderdim.

Ayak sesleri duyunca yuvarlanarak eski yerime döndüm. Volpina geri döndüğünde yoyomun yerde olduğunu fark etti.

Yanıma gelirken konuşmaya başladı. "Ben sana ne dedim? Uslu durursan seni canlı bırakmayı düşünebilirim dedim. Ama sen uslu durmadın. Şimdi mucizeni aldıktan sonra sana neler yapacağımı bir tahmin et."

Cümlesini bitirdi ve eli mucizelerime gitti. Tam küpeleri çıkartırken bir ses duydum. "Ellerini hemen ondan çek!!! "Bu Marinette'in sesi idi. Volpina Uğur Böceği ve Kara Kedi'yi gördüğü anda beni yerden kaldırdı,kolunu boğazıma doladı.

"Eğer mucizelerinizi vermezseniz böceğin işi biter!!!" Ben,"Sakın vermeyin!!"dedikten sonra Volpina kolu ile boğazımı daha fazla sıktı. O kadar sıktı ki nefes alamıyordum.

"Çeneni kapat!!"Dediği anda kafamı geriye doğru hareket ettirerek Volpina'ya kafam ile vurdum ve Volpina yere düştü.

Tabi Volpina artık beni tutmadığı için bende düştüm. Marinette geldi ve beni iplerden kurtardı. "Bu şekilde savaşamazsın!!! Kara Kedi,onu hemen hastaneye götür!!!!"Cevap veremeden Adrien beni kucağına aldı.

Tiyatrodan çıkarken konuşmaya başladım."Hastaneye gitmeyeceğim! Benim bir şeyim yok! Bırak ta o Volpina'yı param parça edeyim!!"Tabi Adrien hiç beni dinler mi? Tabiki dinlemez. "Hayır Ancelin. Şimdi hastaneye gidiyoruz!" 

"Hayır efendim! Ben hastaneye gitmiyorum! Bırak!" Ben cümlemi bitirdiğimde Adrien bana gözlerinde endişe ve öfke karışımı ile baktı.

"Ancelin! Şuan iyi değilsin!"Adrien'ın kucağından inmeye çalışırken Volpina'nın bıçak sapladığı elim acıdı. Bir kaç denemeden sonra vazgeçtim ve normale dönüştüm.

Adrien beni hastaneye bıraktı ve gitti. Hamşireler beni bir odaya götürdü ve yaralarımı sardılar. Hamşirelere ve doktorlara ne kadar iyiyim desem de hastaneden çıkmama izin vermediler.

Benim de canıma tak etti tabi. Uğur Böceği'ne dönüştüm ve odamın camından çıktım. Volpina'nın beni rehin aldığı tiyatroya gittim.

Ama kimse yoktu. Bende eve dönmeye karar verdim. Eve açık penceremden girdim,normale döndüm ve aynada kendime baktım. Aynada dudağı patlamış,vücudu morluklar içinde  bir Ancelin gördüm.

Tabi bu görmeye alıştığım Ancelin değildi. Aynada biraz daha kendime baktıktan sonra telefonuma baktım. Tabi hiç şarjı olur mu telefonun? Telefonu şarja taktım ve aşağıya indim.

Oturma odasına geçip televizyonu açtım. Televizyonda kanalları gezerken camdan içeriye Adrien girdi.(Kara Kedi olarak.)Bende koltuktan kalktım ve yanına gittim.

Birbirimize bir süre sarıldık. Sonra sessizliği Adrien bozdu."Ancelin, Neden hastanede kalmadın!? Hadi hastanede kalmamanı geçtim,telefonun neden kapalı?! " Adrien cümlesini bitirdikten sonra cevap verdim.

"Size yardım etmek için hastanede kalmadım. Ama siz yoktunuz. Bende eve geldim. Telefon konusuna gelirsek, telefonum şarjı bitince kapanmış." Ben anlatmayı bitirdikten sonra Adrien bana tekrar sarıldı.

Bir süre daha birbirimize sarıldık. Adrien sarılmayı bıraktı,yüzümü avuçlarına aldı ve konuşmaya başladı. "Ancelin,çok çok çok özür dilerim. Sana isteyerek tokat atmamıştım.

Kıskançlıktan kendimi kaybetmiştim. Kendimi sana nasıl affettirebilirim bilmiyorum."  "Kendini affettirmene gerek yok Adrien. Ben seni çoktan affettim."  "Ancelin,senden bir şey isteyeceğim."

Bunu söylerken gözleri endişeli gibiydi. Sonra devam etti. "Artık Uğur Böceği olmanı istemiyorum." Adrien cümlesini bitirdiğinde ben şoktan ne konuşuyor,ne de bir tepki verebiliyordum.

Sadece Adrien'ın gözlerine bakıyordum. Ne demek Uğur Böceği olmanı istemiyorum? Ben bunu yapamam. Adrien şokta olduğumu anladı ve beni hafifçe sarsmaya başladı.

"Ancelin,iyi misin?" "H-h-hayır,iyi d-d-değilim. B-benden bunu nasıl istersin?"  "Bak Ancelin. Bunu senin iyiliğin için istiyorum. Seni kaybetmek istemiyorum. Bugün Volpina seni kaçırdığında senin için o kadar korktum ki. Ben bu korku ile yaşayamam." 

"Hayır Adrien. Ben Uğur Böceği olmaktan vazgeçmeyeceğim! Paris'in bize ihtiyacı var. Eğer ben senden Kara Kedi olmayı bırakmanı istersem sen ne derdin? Tabi ki hayır derdin.

Adrien,bende senin için korkuyorum. Hatırlıyor musun? İlk tanıştığımız zamanda vurulmuştun. İşte o ân,her gün,her dakika gözümün önüne geliyor. Bende seni kaybetmek istemiyorum. Ama Paris'in kurtarılmaya ihtiyacı var. Lütfen benden bunu isteme."

Bunları söylerken gözlerim doluyordu. Bir süre Adrien ile bakıştık ve hiç bir şey söylemedik.