Aşkın Mucizesi(2. Sezon Çıkmadan Önce Yazılmıştır.)

Ben Artık Hayatıma Böyle Devam Edemem

Ancelin'in ağzından:
"Sen neden annemle mesajlaşmalarımı okuyorsun?" Diye sorduğumda "Merak ettim. Bakıyorumda annene benden bahsetmişsin?"cevabını verdi. "Ne yani anneme söyleyemezmiyim?" Dediğimde dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. Göz ucu ile Bay Agreste baktığımda bizi izlediğini fark ettim ve utancımdan kızardım. Kısa bir araba yolculuğundan sonra bir restoranın önünde durduk. Lokanta çok lüks görünüyordu. Umarım kendimi küçük düşürmem. Lokantaya girdiğimizde ağzım açık kaldı. Restoran kocamandı. İçeride dev gibi masalar,sahnede clasic müzik çalan bir grup vardı. Burası lokanta değil düğün salonu sanki. Burada kaybolmak mümkün. Bunları düşünmeyi bıraktım ve Adrien'ın koluna girdim. Lokantada ilerlerken bir adam bizi yanına çağırdı. Yanına gittik. Adam,"Bay Agreste. Gelmenize çok sevindim."dedi. Bay Agreste ve Adrien ile el sıkıştıktan sonra beni gördü. Benimle el sıkıştıktan sonra Bay Agreste'e "Bu genç bayan kim?"diye sordu. Bay Agreste,"Adrien'ın kız arkadaşı."cevabını verdi. Bir süre o adam ile konuştuktan sonra bir masaya geçtik. Ben Adrien'ın yanına geçtim. Masada yanımıza tanımadığım insanlar oturmaya başladı. Adrien ve Bay Agreste masadaki insanlarla konuşurken,bende telefonum ile uğraşıyordum. Kısa süre sonra garson geldi. Ben menüye göz atarken Adrien hemen sipariş verdi. Adrien,ıstakoz ve karides sipatiş etti. Ama ben daha önce bunları yememiştim."Adrien,neden bunları sipariş ettin? Ben daha önce bunlardan yemedim." Dedim. Adrien,"Merak etme. Bunları seversin. Ben miniğime kötü yemek sipariş edermiyim?" Cevabını verdi. Sonra,birde kimi göreyim karşımda. Chloe. "Selam Ancelin,nasılsın?" Ben öldümde haberimmi yok? Chloe ne zaman insan oldu?" S-selam Chloe.İ-i-iyiyim." Cevabını verdim. "Aklıma geldide,bende senin numaran yok. Numaranı söyler misin? Konuşuruz."Dedi Chloe"T-t-tamam." Cevabını verdikten sonra Chloe'ye numaramı verdim. Oda bana numarasını verdi ve yanımızdan ayrıldı. Chloe yanımızdan ayrılınca Adrien'a"Adrien,ben öldümde haberimmi yok?"dedim."Hayır miniğim. Ölmedin." Cevabını verdi Adrien. Bende "Peki o zaman,Chloe'nin neden bana böyle davrandığını biliyor musun? " diye sordum. Adrien cevap vermekte hiç gecikmedi."Sen daha uyanmamışken evime geldi ve sana kötü şeyler söyledi. Bende dayanamadım ve ona kızdım. Chloe o yüzden sana iyi davranıyor." Adrien bunu söyleyince yanağından öptüm. Kısa süre sonra garson elinde yemeklerle geri geldi. Elime çatalı aldım ve ıstakozun tadına baktım. Hiç düşündüğüm gibi kötü değilmiş. Hatta tadı çok güzel. Yemeklerimizi yerken Adrien lavaboya gideceğini söyledi ve masadan kalktı. Bende yemeğimi yemeye devam ettim. Yemeğimi bitirdikten sonra saate baktım. Adrien lavaboya gideli yarım saat geçmişti. Ama hala gelmemişti.

Adrien'ın ağzından:

Artık hazırım. Şimdi çıkıp Ancelin'e evlenme teklifi edeceğim. yarım saat sonera kendimi topladım ve lavabodan çıkıp Ancelin'in yanına gittim.

Ancelin'in ağzından:

Ben sıkıntıdan etrafa bakarken Adrien'ın buraya geldiğini fark ettim.Sonra sahnede clasic müzik çalan grup,çalmayı bıraktı ve bilgisayardan slow şarkı çaldı. Adrien yanıma geldikten sonra elimi tuttu ve beni dansa kaldırdı. Biz hariç,kimse dans etmiyordu. Dans ederken Adrien konuşmaya başladı."Ancelin,sana söylemem gereken bir şey var. Ben artık hayatıma böyle devam edemem." Adrien bunu söylerken üzgün görünüyordu. Ne demek hayatıma böyle devam edemem? Bunu söylerken ne demek istiyordu? Ben bunları düşünürken,gözümden yaşlar süzülüyordu. Ama bunlar sevinç gözyaşları değildi. Ben bunları düşünmeyi bırakıp etrafa bakmaya başladım. Herkez bizi izliyordu. Sonra Adrien konuşmaya devam etti."Yani,eşim olmadan hayatıma devam edemem." Adrien diz çöktü,cebinden kırmızı bir kutu çıkardı,kutuyu açtı. Kutunun içinde tek taş yüzük vardı. Ve sözüne devam etti." Minik leydim,eşim olur musun?" Adrien bunu söyledikten sonra ben şaşkınlığım yüzünden bir kaç saniye dondum. Sonra tekrar gözümlen yaşlar akmaya başladı. Ama bu sefer mutluluktandı. "Evet!" Cevabını verdim ve dizlerimin üzerine çöküp Adrien'a sarıldım. Sarıldığımızda,restorandaki herkez alkışlamaya başladı ve üstümüze gül yaprakları döküldü. Ben ağlamaya devam ettim. Ben ağlarken Adrien sarılmayı bıraktı ve eliyle göz yaşlarımı sildi. Göz yaşlarımı sildikten sonra kutudaki yüzüğü parmağıma taktı ve ayağa kalkıp beni yerden kaldırdı.