Back In His Arms Again (Published Under Pop Fiction)

Chapter 71

Thanks @Des_Alvrz :)

Chapter 71

Nagsimula na silang magsisampahan sa kama, hindi ko maiwasang hindi mapangisi. Ganitong ganito din ang hitsura ng mga Ferell nang dumating sila dito kahapon. Sigurado akong pagod na pagod din sila sa mga oras na ito.

"You must be hungry, I can cook for you girls" nahihiyang sabi ko sa kanila. Agad bumangon si Nicola at pinakatitigan niya ako na parang sinusuri niya ang bawat ekspresyon ko. Papaano ko ba pakikiharapan ang mga babaeng ilag sa akin?

"You're so beautiful Florence, tumatanda ka ba? Ganyang ganyan pa din ang hitsura mo noong nasa GyroNella pa tayo" hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kanya. Bakit parang limitado ang mga salitang kaya kong sabihin sa kanila?

"You're prettier than me" nasabi ko na lang sa kanya. Mestiza din si Nicola at mas matangkad pa sa akin. At sa unang beses na matitigan siya, talagang mabibigayan mo ng impresyong, isa siyang mataray na babae. She has this fierce feature na umakit kay Sean Owen Ferell.

"Prettier huh? But not as prettier as you. Hindi ko kayang bumihag ng limang lalaki ng sabay sabay" pakiramdam ko ay gusto kong masamid sa biglaang sinabi niya. Nanatili na lang akong tahimik habang nakikipagtitigan sa kanya na kasalukuyan nang nakataas ang kilay sa akin.

Natatandaan kong hindi maganda ang huli naming pag uusap ni Nicola at Laura. Isa rin sila sa mga nagtangkang pumigil ng kasal namin ni Ashong.

"Nicola.." babalang sabi ni Laura. Lumapit sa akin si Sapphire para supportahan ako, nanatiling nasa sulok ng kama si Lina at nagmamasid sa mga nangyayari.

"Why? I'm just stating the fact. Alam nating lahat dito na si Florence ang unang babaeng minahal ng mga lalaking minamahal natin ngayon. Sinasabi ko lang kung ano ang nasa utak ko. I'm not from plastic world, I hope you don't mind Florence" bahagya lang akong ngumisi sa sinabi ni Nicola. Tama naman siya, mas gusto kong pakiharapan ang taong katulad niya kaysa kumausap ng mga plastic na hindi ko na alam kung kailan nagsasabi ng totoo o hindi.

Pilit akong ngumiti sa kanila. I guess, kailangan ko rin talagang makipag usap ng maayos sa apat na babaeng ito. At alam kong dadating ang araw na ito. Nagsimula na rin akong umupo sa kama kung saan nandito sila, nakaagapay lang sa akin ang kapatid ko na ipinagpapasalamat ko.

"I think we need to talk. Let's talk about them. Let me here your thoughts" bahagya lang akong ngumiti sa kanila habang sila naman ay mukhang nagulat sa sinabi ko. Kung hindi kami mag uusap ng masinsinan, alam kong habang buhay na lang nilang isasaisip ang mga tumatakbong mga tanong sa kanilang isipan.

"Florence.." bulong sa akin ni Sapphire na mukhang nag aalala sa akin. Wala siyang dapat ipagpaalala sa akin.

"It's okay Sapphire, alam kong dadating din ang araw na ito. Alam kong marami kayong gustong sabihin sa akin. I'm willing to listen, I'm good" matapang na sabi ko sa kanila kahit ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso.