Gravitational Pull (Completed)

Chapter 7

Gamit ang bath robe, ginamit ko ang laundry services ng hotel para patuyuin ang mga damit ko. Saka ko naalala na kailangan ko ang sewing machine ko para magawa ko ang denesenyo ko. Kailangan kong bumalik para maisalba ang mga gamit ko sa tuluyang pagkasira. Pag balik ko wala na ang mga gamit ko, tama nga si Romano I am irresponsible. But atleast I'm not hesterical. But I'm not going to sit here and think about the problem all the time. There has to be a solution. That crazy ball must have it. Wala akong number niya pero sure aki na may number niya si Mommy.

"Hi mom." I am not a big fan of chatting.

"Baby girl! himala at naalala mo aking tawagan. Miss na miss na kita." Sa simpleng bati ko kay mommy naman ay naka sampu na kaagad na pangaral. Kumain daw ako sa tamamg oras, huwag daw akong masyadong mag pupuyat sa pag aaral at trabaho at huwag na huwag akong mag hesitate tumawag kung may kailangan ako.

"Alam mo ba anak na nag asawa na yung Ate Corrine mo, hindi niya sinabi sa amin. Naku umiyak nga ang mama Dels mo." At 20 more chismis na may babae daw na habol ng habol kay Romano kaya tinakbuhan niya papuntang Paris.

Madami pa itong sinabi habang nakikinig lang ako.

"Kumusta naman ang pag aaral mo?" Mabuti maman at naalala niyang pag salitain ako.

"Malapit na pong makatapos ma." Alam kong proud na proud siya sa akin kahit gusto niyang maging medical technologist ako. Sinuportahan pa din nila ako kahit gusto ko lang maging modesta at sa Paris pa ako pinadala.

"Nagkita na ba kayo ng Kuya Romano mo." Tanong ng aking ina na walang kamuwang muwang sa mga nangyayari sa amin ng inaanak niya.

"He is not my brother Mom, and never will." Pag tatama ko kay Mommy.

"Ay naku, give up na ako sa inyong dalawa." Malungkot nitong pahayag.

"I need his number though, he got my things." my mother already knew my relationship with my land lady, kaya't galit na galit ito.

"Mabuti naman pala at nandiyan si Romano, I'm sure hindi ka niya pababayaan." Tiwalang tiwala talaga ang Mommy ko sa kanya.

Ofcourse he won't he's my babysitter right? pero sa utak ko nalang yun at hindi na narinig pa ni Mommy.

Surprise, surprise another flashback in 2009

Nag riring ang cellphone ko. Tiningnan ko ang alarm clock sa bedside table ko at Alas singko ng umaga araw ng linggo. Groggy ko na sinagot ang iphone 3g ko.

"Oh bat ka nambubulahaw?" Mataray ko na sagot, pero seyempre para akong kinikiliti ng butiki sa sobrang kilig.

"Did you know what you've done to me?" Ngarag ang boses na parang wala itong tulog.

"I have no idea." Pero ang hagikgik ko, dinig na dinig niya sa kabilang side ng linya.

"Because of that stupid love poition, I can't stop thinking of you."

Napagulong gulong ako sa kama ko sa sobrang kilig.

"Ah na Tootsie Guevara syndrome ka."
Pasimple kong comment.

"Open your window." He demanded.

"What?" Hindi ko siya maintindihan.

"I said buksan mo ang bintana mo ngayon din!"

Nataranta naman ako at dali dali kong binuksan ang sliding window, at ayun nandun pala siya sa bahagi ng bubong namin.

Patalon siyang pumasok sa bintana ko at nag landing sa paanan ng kama ko.

Agad siya tumayo. He pulled me to him and take my lips with his. This was my second kiss. Still him and not the least pleasant than the first. I grabbed his hair delightly. Sparkles bursting in my eyes and his tounge tasted rainbows and unicorn. I know exage pero wala akong maisip kong paano kong ma eexplain ang sarap na nararamdaman ko, I felt high, his kiss were addictive.

"Woah..."  I said.  We both felt awkward.

"That was intense, please Jenna do something about the potion."

Kumunot naman ang nuo ko. Tarantado, hanggang ngayon ba naniniwala ito sa gayuma na pakulo ko?

"It's irreversible." I crossed my arms and looked away. Hindi ko aaminin sa kanya na hindi totoo ang gayuma. I just wanted to trick him.

"I will look for the antidote, will you help me?" Lumapit siya sa akin ulit at hinaplos haplos ang pisngi ko as if he can't help it.

Mayat maya pa, hinawakan na naman niya ulit ang pisngi ko at ginawad ang isa na namang matamis na halik sa labi ko. For me it is something that I would like to do very often.

"I can't help my brain. It was being hijacked." Napahagikgik ako sa sinabi niya.