Kingdom Of Coreaceana (Defeating Darkness)

Chapter 28 - Forgiveness

~Marie's P.O.V~

Nasaan ba ko? Ang sakit ng ulo ko parang nababasag. Minulat-mulat ko ang mga mata ko pero puti lang ang nakita ko at si Kuya. Namatay na ba ako? Puti na lahat dito!

"Kuya? Patay ka na rin?" tanong ko at nagulat naman si Kuya.

"Gising na siya!" sigaw ni Kuya. Ha? Anong gising? Natulog ba ako!? Hindi naman ata, ang naaalala ko lang eh inaaway nila ako.

Pumasok naman bigla ang barkada at nangumusta pero mukhang nagtatampo ako sa kanila, di ko alam bakit. Napatalikod nalang ako at sinabing "Tulog muna ako" hindi ko alam ba't sinabi ko yun. Nasaktan tuloy sila, pero ang weird talaga na masama ang loob ko. Nagkunwari akong tulog at pinaringgan ang usapan nila, typical stuff lang naman.

*****

Nasa dorm na kami at umuwi na. Papa-akyat na din sana ako ng tinawag ako ni Henny.

"Ash?"

"Bakit." hindi man lang patanong kong sabi.

"Galit ka ba?"

"No. Akyat muna ako, pagod ako eh." umakyat naman ako at humagulgol. Di ko alam bakit, baka nasaktan lang talaga ako sa nangyari. Ikaw ba naman sampalin ng sarili mong pinsan at sabihan ng masasakit na salita ng mga kaibigan mo.

"Lav." kilala ko ang boses na yun at bigla akong napapunas ng luha. Si Grayson.

"Bakit? Nangti-trip ba kayo at tinatawag niyo ako? May problema ba? Kung wala pwede naman umalis na."

"Sorry." sabay layo niya sa pintuan. Masakit na masakit! Ano ba 'tong nararamdaman ko!

Calling Ate Kath...

Ring...

Ring...

Ring...

Ring...

[Hello? Lavender bakit ?]

"Ate pwede ka makausap? Pag-recess time?"

[O, sige kitakits ha?]

"Salamat ate."

Hindi kasi ako pumasok ngayon kasi yung healer ko hindi pa ako pinapapasok. Kaya recess nalang nila ate Kath.

-Recess Time-

"Hey ate." bati ko, nakita ko naman ang barkada at sinenyasan ko si ate Kath na dito muna kami sa ibang table, pumayag naman siya at nag-usap kami.

Sa pag-uusap namin bigla akong umiyak.

"Okay lang yan Lavender. Some things talaga ay hindi minamadali."

"Gusto ko lang naman din sa mabuti ate pero parang ayoko. Hindi ko alam. Naguguluhan ako." ngumiti naman si ate Kath.

"It feels like gusto mo na kalimutan pero parang ayaw mo tapos ayaw mo din naman sila lumayo?" sabi ni ate Kath at hinawakan ang kamay ko.

"O-opo."

"Alam mo ganyan din kami ng kuya ko, Russel. He burnt his picture in my room dahil ayaw niya makita yun. It was a meme of himself by the way. Haha! Then inaway ko siya kasi I loved that picture. It was my only memory of him being happy before he became heir. He was insensitive. He didn't care about my feelings. He was selfish." ngumiti si ate Kath. "He said sorry to me but I can't seem to understand the word "sorry" that time. Then, I saw him go for a mission. He came back after 2 months and I missed him so much. I realized that pushing back for too long results to distance and hurting." sabi pa ni ate Kath.