Kingdom Of Coreaceana (Defeating Darkness)

Chapter 57 - Pagluluksa ng Coreaceana

~Marie's P.O.V~

Di niyo lang alam kung anong galit ang dinaramdam ko ngayon. Pinatay nila si Esthena. For Pete's sake! Bestfriend ko yun!

Wala na. Marami ng namamatay na gifteds. Nabawasan pa ang Royals kaya 9 nalang kami. Ayoko na.

Napatingin ako sa kawalan. May mga gifteds na naglalaban sa gilid with the chuckies. May ibang nag-iiyakan. May nakikita pa akong tinusok ang dibdib ng isang gifted ng chuckie. Nadadamay na ang mga bata.

Nagmadali akong pumunta sa likuran ng campus. Hinahanap si Darkishena.
"DARKISHENA! TAMA NA!" napaiyak na lang ako sa sakit. Ayokong nakikitang namamatay ang mga tao ng Coreaceana. Ayoko.

"Oh. Hey dear. Suko kana?" she flashed onto the place out of nowhere. 

"P-please. Just-just stop this." I said in my sad voice.

"Okay. But there's a twist! Para sweet naman. Diba you're gonna be crowned as the new queen? Well here bubulong ko sayo."

Bumulong ito sakin. At first ayoko talaga gawin.

Pero wala akong choice kaya napatango nalang ako.

"Good! Okay bye!" bigla siyang nagtawag kaya nagsiuwian na sila. Simple as that.

"Guys! Panalo na tayo!" sigaw ng mga gifteds kaya nagtalunan sila.

Ang saya nila.

"Lav!" sigaw ng lalaki sa likod ko. Pagtingin ko ay bigla niya akong kinarga. "Panalo tayo!"

"Hehe. Yeah. Huy, baba mona ako!" I smiled and hinawi ang buhok ko.

"Ayiiiii! Ayan na eeeeh!" nahiya nalang ako bigla nang nagsitilian ang iba.

'I'm Esthena Janexien and I am an Air manipulator. Hehe teka, ordinary kaba?'

A voice suddenly popped into my mind. Naaalala ko nanaman si Esthena.

"Princess, pasensya na po sa pagkawala ni Princess Esthena. Nakikiramay po kami." sabi nung isang gifted at tsaka nginitian ako tsaka umalis.

Napaupo ako at napaiyak.

"Stalker?"

Yung time na binigyan ako ni Cav ng gifts. I can still see her angelic face. Ngayon, wala na.

"Ash. Tara na." I stood up with pride. Ayaw ni Esthena ang umiiyak.

"Y-yeah. Sige." sumunod ako sa iba at nakita ko nalang na nakatayo si Esthena sa hallway. She's smiling to us, probably stating na hindi iiyak.

"Mahal ko kayo."

Goodbye Esthena. It's time for us to move on. No wait.

It's their time.

Dumiretso kami sa dorm para sa libing at blessing ng mga namatay. Pati si Esthena ay sinama na namin.

"Ash."

"Ha?"

"Tara na kako."

"Ah oo. Sige tara." pinipigilan kong umiyak sa harap nila. I don't want them to worry.

Naglakad na kami sa venue. Katahimikan ang namuo sa hallway na dinadaanan namin.

Habang papalapit sa venue iyakan ang naririnig namin. Maliit ang bilang ng mga namatay samin pero hindi parin maiiwasan ang pagluluksa.