Epilogue (Part 2)

1K 17 3
                                    

~Marie's P.O.V~

"We said we would'nt! And I'm sorry also if I knew your plan all along." para akong hinagisan ng napakalaking bloke ng yelo. Para na rin akong nabuhusan ng napakalamig na tubig ng sinabi iyon ni Bela. Pero bago pako maka-react nilunod na niya ako.

Luh.

Agad ako nagising after at sinuway si Bela at Henny. Wala talaga akong magagawa. Ipinusta ko na ang buhay ko para sa Coreaceana. Kung patayin man ako ni Darkishena gamit ang sandata, asahan niya na papatayin ko rin siya gamit ang sandata.

"ASHIONE!? Anong ginagawa mo dito?" tanong sakin ng pinsan ko.

"I should be the one asking you that Henny. Dapat di mo ako pinakialaman! Akin 'tong laban nato. Akin! Umalis kana!" sigaw ko.

"Ayoko! Dito lang ako. Kung mamamatay ka, might as well me also. Ash, you made my life. Nung sobrang obsessed ako kay Joshua you have seen me how I act. Parang wala ako sa sarili ko. Then you came and nagalit ako sayo kasi malapit ka sa kanya at ako hindi. You said the truth and the fact na pinsan pala kita. You made me realize what you are in my life. Please don't die on us. I want to see your smile forever." napaiyak nalang ako dahil sumasabay din ang ulan sa kadramahan namin.

"As much as I want to Henny, I can't. Ginagawa ko ito para sa inyo at para sa Coreaceana. Please, leave."

"Ang unfair mo lang naman kasi eh. Kahit marami tayo gusto mo magpaka-hero to save us. Kaya natin sila oh! We can just stomp and blink then they will be gone."

"Henny you don't understand!"

"Then make me!"

"Ano ba? Matagal pa kayo? Madami pa akong gagawin oh!"

Bastos talaga na Darkishena 'to. Kitang umiiyak pa kami.

"Henny, as your queen you need to leave this place. NOW!" pinalipad ko si Henny and I immediately created a barrier na kami lang ni Darkishena ang may ari.

Henny landed safely and went to us, she keeps on knocking and destroying the barrier but it is made of pure transparent steel.

"Ashione! Ash, let me in! Ashione!" sigaw nito.

Napabuntong hininga ako as if wala akong narinig mula sa pinsan ko.

"Ayan naman pala eh. Tsk, amin'na." I lend my hand and she continued to take my powers. "Haha, ang uto-uto mo talaga Lavender! Akala mo naman ililigtas ko talaga yung Coreaceana 'no? Hindi! As if." tumawa tawa ito.

Sige lang. Kapit lang sa plano.

"Napakasama mo talaga!" I was about to get my hand pero too late, wala na akong kapangyarihan.

I am now powerless. Pero laking gulat ko lang na hindi pa ako namamatay. What is happening?

"What!?"

A sudden flash came into our barrier. Wait, di ko 'to plano.

"Baliw ka talaga Darkishena, tanga, gullible whatever. Akala mo talaga na mawawalan ng kapangyarihan si Marie? Well yes. Pero nabuhay siya ng ilang taon before she discovered her powers. She can live without powers and she can manipulate everything using her mind. Matalino siya, ikaw hindi. Makapangyarihan siya, ikaw konti. At higit sa lahat, she is a true queen at alam mo yan! Nasa sa iyo man ang lavender magic pero hinding hindi ka magiging reyna na siyang hiniling mo simula't sapul!"

"Wala akong pake! Nasa-sakin lahat ng kapangyarihan niya kaya mas makapangyarihan na ako!" tumawa pa ito. Nababaliw na talaga siya. Ewan ko ba dyan.

"Esthena?" nakarinig ako ng boses mula sa labas ng barrier. Nanonood na lahat ng Royals at mga gifted sa aming tatlo rito. We can hear them but they can't hear us.

Kingdom Of Coreaceana (Defeating Darkness) Where stories live. Discover now