Denizkızı (Tamamlandı)

Bölüm 8

Medya;Poyraz Demirci
Bölüm müziği;John Newman-Can you love me again

ciddikediler-Herkese merhaba yeni bölümle karşınızdayım.Okuma ve voteleme sayımıza göre yorumlar çok çok az.Bu hikayeyi bana düşüncelerinizi olumlu veya olumsuz söyleyerek daha güzel bir hale getirebiliriz.Yorum ve beğenilerinizi lütfen eksik etmeyin.Keyifli okumalar:)

*****
"Güzelim uyan hadi." Bu hoş tınılı ve bir o kadar da erkeksi sese göz kapaklarımı titreterek açtım.Karşılığında aldığım şeyler ise bir çift muazzam ela göz olmuştu.

"Atlas?" Hala nerede bulunduğumu idrak edememiş karşımda eşsiz bir gülümsemeyle duran adamda kendimi kaybetmiştim.

"Günaydın denizkızı."

Etrafı incelediğimde hala gemideki minderlerin üstünde sarmaş dolaş olduğumuzu ve sabah olduğunu idrak etmiştim.

Sanırım hayatım boyunca yaşamış olduğum en huzurlu uykumdu Atlas'la olan uykum.

"Seni birazdan eve bırakayım olur mu?" Atlas'ın bu mahçup cümlesinden bugün önemli işleri olduğunu ama hayır dersem de iptal etmekten çekinmeyeceği hissini duyumsamıştım.

Elimi yanağına koydum ve beni benden alan ela gözlere baktım.

"Olur tabiki." Can alıcı bir şekilde gülümsemiş o gülünce ben de keyiflenmiştim.Dudaklarıma kayan gözleri dün geceden izler taşır gibiydi.Bu hisle kızarmama ve hatırama gelen anılarla titrememe engel olamadım.

Daha sonra gözlerini gözlerime kaldırdı ve konuşmaya başladı.Şimdiki sesi daha boğuktu.

"Canın acıyor mu?" Gözlerindeki endişe pırıltıları beni gülümsetmişti.Her ne kadar katlanılamaz olmasa da dün geceden izleri vücudumda duyumsasam da kendimi iyi hissediyordum.Çünkü bu hisler onun bana varlığını hatırlatan ve bu varlıkta kaybolmama sebep olan en güçlü hislerdi.

"Gayet iyiyim."demiş ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurmuştum.

Dakikalar sonra hazırlanmamızın ve Atlas'ın arabasına binmemizin ardından yine yollardaydık.Ama bu sefer Atlas hiç de acelesi yokmuş gibi hatta bu zamanı daha da uzatmak ister gibi evime dönüş yolunda yavaşça ilerliyordu.

Etiler'deki apartmanımızın önüne geldiğimizde inmeden önce son bir veda için kendimi ona çevirdim.

Elalarında gördüğüm duygular benim mavilerimde olduğu gibi birbirimizi çoktan özlediğimizi hissettiriyordu.

Bu Atlas Aladağ bana neler yapıyordu?

Ardından her zaman yaptığı gibi elimi aldı ve nefesini içine en derinine çekerek tutkulu bir öpücük bıraktı.

"Seni arayacağım denizkızı.Lütfen telefonunu geç açma." Geçen akşama gönderme yaptığı bu cümleyle gülmüştüm.Sadece birkaç defa fazla çalmıştı telefon.Neden bu kadar takılmasına sebep olmuş anlayamamıştım.

"Tamam maçoların efendisi." Sesli bir kahkaha atmış ardından yanağıma dolu dolu bir öpücük bırakmıştı.

Biran önce arabadan inmem gerektiğini idrak ederek kapımı açtım ve kendimi açık havaya bıraktım.Apartman kapısından girmemin ve hemen ardından Atlas'ın gitmesiyle koca bir iç çekmiştim.