Twin Gangster Goddesses [#Wattys2019]

Epilogue

A/N: I wanted to apologize for all the plot holes, grammatical errors, and typos. But still, you were able to come this far. So, this is it. Hope to see you guys in my future stories. Anyways, Happy Reading~♥

Epilogue

8 years later...

SOMEONE'S POV

"Are you ready?" nakangiti kong tanong sa isang napaka gandang prinsesa. Nag angat siya ng tingin sa akin at bahagyang tumango. Ni hindi man lang siya ngumiti pabalik.

Nakatitig lang ako sa munting prinsesa nang lumapit sa akin ang anak ko. "Daddy, are you sure about this?" bakas ang pag-aalala sa mukha niya.

Sinulyapan ko ulit ang munting prinsesa na   maingat na pinupunasan ang isang purple urn. Bumutong hininga ako at tumingin ulit sa anak ko.

"This is your Tita's wish sweetheart, and we promised her remember?" tumango ang aking anak at yumakap sa akin.

Sunod na lumapit sa amin ang aking ina na may malungkot na ekspresyon. "What's wrong Mom? Hindi ba maayos ang pakiramdam mo?" pilit siyang ngumiti sa amin.

"Kinakabahan lang ako sa pwedeng mangyari mamaya anak. Malaki ang kasalanan ko sa mga Xi at hindi ko alam kung tatanggapin pa nila ako--tayo."

"Don't overthink Lola. There's always a room for forgiveness and its been eight years. They've already move on-- I think?" malungkot na tumango ang aking Ina. Sabay naming tinanaw mula dito sa kinatatayuan namin ang munting prinsesa na kahit bata pa ay kamukhang-kamukha ng kanyang ina.

Years have passed and I still dont't know why her mother don't want us to call for help. Malaking katanungan parin sa amin ang mga naging desisyon niya pero wala kami sa posisyon para kuwestiyonin iyon.

I hope she died peacefully.

LHIYANAH'S POV

"Daddy!!" marahas akong napalingon dahil sa matinis na boses na'yon. Napalitan 'yon ng ngiti ng mapagsino ko kung sino ang sumigaw 'non.

"Laverne!! Don't shout, we're in the cemetery for heavens sake." tumigil siya sa pagtakbo at nag pout sa harap ko nang malapitan ko na siya.

Inayos ko ang magulo niyang buhok at lumuhod para magpantay ang tingin namin. "I'm sorry Mommy. Naexcite lang ako na makita si Tita Lhissanah." she grinned while smiling widely. "I've also brought some flowers for her." malungkot akong ngumiti sa kanya. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa aking pisnge.

Kaagad ko iyong pinahid sa aking kamay at tumayo. "Let's go, sweetie. Nandun na silang lahat." inilahad ko ang kamay ko na tinanggap naman niya. Sabay kaming naglakad sa malawak na bermuda grass na napapalibutan ng mga lapida.

Naiiyak na naman ako. My daughter has already grown pero masakit parin para sa amin ang pagkawala ni Lhissanah. Tahimik akong umiyak at pinilit ko ang sarili ko na h'wag humikbi. Kung pupwede ay hindi namin pinapakita sa mga bata na nangungulila parin kami kay Lhissanah, especially Laverne.