No Promises (Shawn Mendes fanfictie)

Hoofdstuk 20

           

Vancouver 12 uur later

Het is zo lief om te zien dat Shawn overal alles voor mij heeft geregeld. Ik ben na het landen vrijwel direct in een grote limo gestapt die ons tweeën naar mijn huis heeft gereden. "Heb je er nog over nagedacht?" vraagt Shawn. "Waarover? Samenwonen?" hij knikt. "Nee, ik wil het supergraag dat weet je. Maar ik vind het zo moeilijk om mijn moeder alleen te laten." "Ik snap het, we zien het wel." Zegt hij teleurgesteld. "Ik wil je gewoon altijd bij me hebben." "Ik ga er serieus over nadenken oké. Ga jij maar alvast kijken voor een appartement in Toronto." Zeg ik met een grote glimlach. Hij lacht. "Dat ga ik zeker doen ja." We rijden voor mijn huis en ik stap direct uit. Mijn moeder heeft de auto horen aankomen en staat al in de deuropening. "MAAAMMMMM!!" schreeuw ik terwijl ik naar haar toe ren. Ik spring in de armen van haar en moet mezelf tegen houden om niet om te vallen. "Hoi lieverd! Ik heb je zo gemist." Mijn moeder en ik hebben elkaar bijna nooit langer dan drie dagen niet gezien waardoor we elkaar al snel heel erg missen. We laten elkaar los en zie mijn moeder naar de auto kijken. "Waar is je eigen auto?" vraagt ze. shit! Die ben ik helemaal vergeten die staat nog bij het centraal station. ik sla mijn hand voor mijn mond. "Helemaal vergeten." Shawn stapt naar voren en loopt naar mijn moeder. Ik zie haar blik veranderen als ze ziet dat hij het echt is. "Hey, ik ben Shawn." Zegt hij terwijl hij zijn hand uit strekt. "Dat wist ik al lieve schat geef me een knuffel." Zonder pardon stapt ze naar hem toe en pakt ze hem stevig beet. "Ik ben Clara trouwens." Zegt ze als ze hem los heeft gelaten. "Kom kinders we gaan naar de achtertuin daar is het veel gezelliger." Oh gosh zij ze nou echt kinders?! Dit wordt zo ongemakkelijk. Shawn lacht naar me en ik kan alleen maar blozen. Waarom doet ze dat nou?

"Dus, jij vind mijn kleine meisje wel leuk?" vraagtmijn moeder als we buiten aan de tafel zitten. Ik weet dat ze het grappendbedoelt maar merk een serieuze toon op in haar stem. Shawn knikt. "Ja mevrouw,ik ben ontzettend verliefd op haar." Er verschijnt een glimlach op het gezichtvan mijn moeder. "Heel goed, heel goed. Dus ik kan je nu aanspreken als mijnschoonzoon?" zegt ze. Shawn lacht. "Ja natuurlijk." Ik kan alleen maar zwijgenen hopen dat Shawn de vragen van mijn moeder goed beantwoord. Dit is precies zogegaan met mijn ex en toen is het niet goed afgelopen. Mijn moeder draait haarhoofd naar mij. "Dus jij hebt je mannetje gevonden?" zegt ze met een knipoog.Mijn hoofd wordt knalrood. Waarom zegt ze dit. "Mam! alsjeblieft." Zeg ikwanhopig. Mijn moeder lacht hard. "Nee hoor jongens, ik ben maar aan hetdollen. Shawn welkom in de familie! Al is die niet zo groot!".

************************

Morgen komen er weer een paar hoofdstukken online. Ik zou het heel leuk vinden dat jullie dit verhaal delen met vrienden als jullie dit leuk vinden!!!

All rights reserved!