No Promises (Shawn Mendes fanfictie)

Hoofdstuk 22

Ik kijk naar Shawn die zich klaar maakt voor zijn eerste zinnen.

When I wake up to your footsteps

As you get up out of bed

They make a song that sounds so simple

But it dances in my head

Ik zing mijn gedeelte zo goed mogelijk.

A melody so perfect

That it gets me through the day

And the thought of us forever

Is one that won't ever go away

Samen zingen we het refrein.

All I need to know is

Where to start

Take my hand and show me forever

So never will I ever let you go

So let's hold on together

To this paper and this pen

And write down every letter

To every word we've ever said

All I need to know is

Where to start

Take my hand and show me forever

So never will I ever let you go

Let's write our story

And let's sing our song

Let's hang our pictures on the wall

All these precious moments

That we carved in stone

Are only memories after all

Memories after all

Memories after all

You know, you gave me hope

But I've got to let go

I've got to let go

It's taking its toll

Deep in my soul

Now I've got to let go

We wrote our story

And we sang our songs

We hung our pictures on the wall

Now those precious moments

That we carved in stone

Are only memories after all

Het pianospel stopt en het publiek ontploft. Shawn geeft me een knuffel en een kus op mijn wang en de presentator komt naar ons toe gelopen. "Dames en heren, dit was het voor vanavond! Ik wil graag mijn gasten Shawn Mendes en Amy Broekhuis bedanken en ik wens jullie thuis nog een heel fijne avond!" het publiek klapt en Dereck geeft me een knuffel. "Jullie waren fantastisch jongens, echt heel goed gedaan." Zegt hij. Shawn en ik bedanken allebei. Shawn en ik lopen naar het publiek waar een hoop fans aanwezig zijn. We nemen de tijd voor iedereen en lopen pas naar de kleedkamer als we klaar zijn. "Jongens echt fantastisch gedaan!" zegt Andrew die onze kleedkamer in komt lopen. "Echt superbedankt! Het was zo gaaf om te doen." Zeg ik tegen hem. "Dus jullie hebben het weer bijgelegd?" Shawn kijkt verbaasd naar Andrew en mij. "Wist jij het Andrew?" hij knikt. "Ze zat beneden in de hal alleen te huilen dus ik moest er even naartoe om te peilen wat er aan de hand was." Shawns blik veranderd. "Amy, dat wist ik niet." Ik schudt mijn hoofd. "Het is oké Shawn, het is goed nu." Shawn kijkt me schuldig aan en gaat naast me op de bank zitten. Hij kijkt me aan en slaat zijn arm om me heen. "Je weet dat ik er altijd voor je ben hè." Ik knik en hij drukt een kus op mijn lippen. "Oké, ehm.. dan ga ik er maar van door ik zie jullie maandag weer in de studio." Zegt Andrew ongemakkelijk. We zeggen allebei gedag en ik kleed me snel om. Vandaag was fantastisch maar ook super vermoeiend. Snel naar bed dus!

***************************

All rights reserved,