No Promises (Shawn Mendes fanfictie)

Hoofdstuk 2

Ik ben meegenomen naar het ziekenhuis en lig nu op de intensive care. Op tv zie ik alleen maar mezelf op het nieuws en blijkbaar heeft iedereen naar me uitgekeken. Er zijn zelfs live beelden van de inval te zien maar wanneer die beginnen zap ik weg. Ik voel me weer een stuk beter en zie er hopelijk ook weer een stuk beter uit. Een arts komt naar binnen lopen en geeft me een knikje. "zo Amy, eens kijken hoe het met je vochtpercentage is." zegt ze. Ze ziet er ontzettend vriendelijk uit en spreekt met een frans accent. "Dokter, waar ben ik?" vraag ik. "Je bent in het St Mary's hospital in Montreal. Dat verklaart het Franse accent dus. "We kunnen gewoon Frans praten als u dat wilt." Zeg ik.ze kijkt me vreemd aan. Ze verteld me wat er gaat gebeuren met me en dat ik,als ik zo blijf herstellen, morgen al weer naar huis mag. "We kunnen je familie en vrienden elk moment verwachten, die hebben we in laten vliegen." Ik begin spontaan te huilen als ik aan Shawn en mijn moeder denk. Wat moeten die niet allemaal hebben meegemaakt toen ik ontvoerd was. "Komt goed meis." Zegt ze tegen me als ze weer de kamer uit loopt. Ik veeg mijn tranen weg. 'Je moet vrolijk zijn Amy, je bent weer vrij.' Zeg ik tegen mezelf. Ik kijk op als de deur binnen komt en de tranen rollen weer over mijn wangen als ik Shawn zie staan in de deuropening. Zijn ogen zijn ook zeiknat en hij rent zowat naar het bed toe. Ik heb me nog nooit zo fijn gevoeld als dat ik dat in zijn armen heb nu. Zijn greep is stevig maar tegelijkertijd zijdezacht. Ik voel dat hij me kusjes blijft geven op mijn hoofd. Ik kijk hem in zijn ogen en hoef niks te zeggen. We drukken elkaars lippen tegen elkaar en laten het gebeuren. "Ik ben zo blij dat je weer terecht bent." Zegt hij. Ik ben te emotioneel om iets te zeggen en knik alleen maar. Er rolt een traan over zijn wang en hij geeft me nog een knuffel. "Ik heb je zo gemist en ik was zo bezorgd. We dachten allemaal dat je...." "Snikt hij. "Het is goed lieverd, ik ben er gewoon nog." Zeg ik.Shawn veegt zijn tranen weg en gaat in de stoel naast het bed zitten. Hij houdt mijn hand vast en kan alleen maar naar me kijken. Ik kijk steeds even naar de deur als ik voetstappen op de gang hoor in de hoop dat mijn moeder binnen komt lopen. Shawn knijpt af en toe hard in mijn hand en ik hou mijn blik op hem gericht. Ik ben weer terug bij hem. ik ben terug bij de jongen van wie ik zoveel hou.     

********************

Hoi allemaal!!! eindelijk over de 1000 views heen, echt supergaaf!! 

All rights reserved.