No Promises (Shawn Mendes fanfictie)

Hoofdstuk 31

Het is gelukkig niet heel druk op de luchthaven en binnen een paar uur zitten we in het vliegtuig naar Canada. Dit keer reis ik alleen met Shawn omdat Tom al een vliegtuig eerder heeft genomen. Samen met Shawn hebben we naar plekken gezocht waar we heen konden gaan. Na lang zoeken hebben we een bescheiden bungalow gevonden diep in de bossen waar we helemaal niets om ons heen hadden. Ik heb er zo'n zin in!

De voordeur gaat open en ik zucht. Ik herken het gevoel uit duizenden. Je komt terug na een vakantie en de geur van thuis stroomt je neus binnen. Je kan de geur niet helemaal plaatsten maar je weet dat het thuis is. Ik zet mijn koffer binnen en plof op de bank. "Wat heb ik jou gemist zeg!" zeg ik tegen de bank. Ik sta weer op en neem mijn koffer mee naar het washok. "Shawn, kun jij je was hier brengen." Bij het uitspreken van die zin merk ik dat ik precies mijn moeder ben en ik sla een hand voor mijn mond. "Wat is er?" vraagt Shawn als hij een stapel was voor de wasmachine gooit. "Ik klonk net zo'n moeder." Shawn lacht. "Dan ben je wel een heel leuke moeder." zegt hij als hij weer terug naar de woonkamer loopt. "Wat wil je eten?" vraagt hij. "Maakt niks uit. Maak maar wat." Zeg ik terug terwijl ik de zakken nakijk. Ik schiet in de lach als ik een condoom in een van Shawns zakken vind. "Jij had zin zeg." Lach ik als ik hem het voorwerp in mijn hand laat zien. Hij schiet in de lach. "Oh oeps, vergeten uit mijn zak te halen." "Had je verwacht het zo vaak te doen dan?" Hij lacht. "Je wilt het niet weten Amy." "Ik ben weg hier!" zeg ik snel en ik draai me meteen om. Hij schatert verder en ik gooi alle was in de wasmachine. "Wat eten we?" vraag ik als ik een onbekende geur ruik. "Ik heb geen flauw idee." Zegt hij. "Mijn moeder heeft me dit geleerd te maken maar ik weet niet meer hoe het moet." Ik lach. "Wat zit erin?" "Kip, spinazie, Penne en melk." "Ik weet het al, kom maar." Zeg ik. hij geeft de spatel aan mij en ik probeer het eten enigszins te redden. "Oké het is klaar." Zeg ik als ik twee borden opschep. "Het smaakt precies hetzelfde! Hoe heb je dat gedaan?!" zegt hij verbaasd als hij een hap heb genomen. "Ik ben gewoon fantastisch." Zeg ik arrogant als ik mijn haar over mijn schouder gooi. Shawn lacht. "Ja, dat klopt wel aardig." Hij neemt nog een hap en lijkt het echt lekker te vinden. "Hoe laat wil je morgen weg rijden?" vraag ik. "Iets van acht uur het is wel even rijden." Ik slik. Acht uur?!

*************************

All rights reserved.