Ik kan de tijd niet bijhouden maar ik weet bijna zeker dat er al twaalf uur voorbij zijn. Ik praat mezelf continu in dat iedereen naar mij op zoek is en dat ik vast wel wordt bevrijd voor die 24 uur om zijn. De hoop op bevrijding wordt echter elke minuut een stuk kleiner. Ik heb ontzettende honger en heb nog geen eten of drinken van mijn kidnappers gekregen. Mijn mond is volledig uitgedroogd en ik voel dat mijn ogen droger aan het worden zijn. Waarom komt er niemand hierheen, ze kunnen mijn telefoon toch volgen ofzo. Dan schrik ik. mijn telefoon zit niet meer in mijn zak. Die hebben ze vast weg gegooid. Deze mensen doen dit sowieso vaker.
De laatste zonnestralen verlaten de loods en nog steeds heb ik niks gehoord. Als de zon volledig weg is wordt ik opgeschrikt door een harde knal. Ik zie niks maar hoor een vuurgevecht. Er klinkt een keihard gebonk op de deur die naar buiten loop alsof er met een boomstam op wordt geslagen. De deur slaat open en ik zie alleen maar rode lasers door het gebouw gaan. "Politie!" wordt er geschreeuwd. Ik schrik me weer dood als er wordt geschoten. Achter me hoor ik iemand neer vallen. "leeg!" hoor ik een aantal mannen zeggen en ze gaan via de deur achter me verder de loods in. Een aantal mannen blijft achter en maken me los. Een man van wie ik de naam meteen al vergeet gooit me op zijn rug en loopt met me naar buiten. Alles gaat voor mij slow motion. Onderweg naar buiten blijft mijn blik hangen bij een levenloos lichaam dat voor de deur ligt. De man heeft zijn ogen nog open maar ik weet vrij zeker dat hij dood is. Om mij heen lopen een aantal mannen met automatische geweren die continu in de gaten houden of er nog ergens anders ontvoerders zijn. Ik wordt neergezet bij een ambulance waar de ambulancebroeders mij meteen onderzoeken. "Matt, ik heb een gevalletje uitdroging." Zegt een van de ambulancebroeders tegen de andere. Zijn collega komt meteen met een flesje water aan lopen. Ik wil in een keer het water op drinken maar de man gebaart me dat dat niet zo'n goed idee is. ik mag elke minuut een slokje nemen en voel me na een aantal minuten al wat sterker worden. Na een tijdje komen de mensen die mij hebben bevrijd weer naar boven en hoor ik andere politiewagens aankomen. "Amy, Ik mag niet veel zeggen over wat er net is gebeurd maar ik wil dat je weet dat je nu veilig bent, iedereen die binnen was is dood geschoten." Ik knik. Een aantal woorden blijven zich herhalen in mijn hoofd. 'Amy, je bent veilig. Je bent vrij.'
*****************************
Eindelijk het eerste hoofdstuk van het tweede deel!!! veel leesplezier!!
All rights reserved!
أنت تقرأ
No Promises (Shawn Mendes fanfictie)
قصص الهواةEr is maar een fractie van een seconde voor nodig om verliefd te worden. Een fractie waarbij je elkaars ziel aftast door alleen maar naar elkaar te kijken. Amy dacht altijd dat het onzin was maar niet sinds de meet en greet met Shawn. Er is alleen é...
