No Promises (Shawn Mendes fanfictie)

Hoofdstuk 23

           

Ze loopt naar ons toe en gaat tegenover ons zitten. Haar ogen zijn rood doorlopen en ze heeft het ergens duidelijk heel erg moeilijk mee. "Lieverd, ik heb nagedacht over het samenwonen." Ik kijk haar belangstellend aan. "Ja je mag samenwonen met Shawn, ik denk dat jullie perfect voor elkaar zijn." Ik sta op en omhels haar. "Dankje mam." zeg ik. "Het is goed lieverd." Haar greep is sterk en ze vind het echt moeilijk om me los te laten. "Trouwens Shawn, wat een zeiknummer, ik begon meteen te janken!" zegt mijn moeder met een glimlach. Shawn lacht hard. "Dat was ook wel een beetje de bedoeling." Zegt hij. Mijn moeder knikt en loopt weer terug naar het huis. "Ik laat jullie weer alleen jongens!" schreeuwt ze achterom.

"Dat liedje was zo mooi Shawn! Dat moet je uitbrengen." Hij legt zijn gitaar aan de kant en warmt zijn handen in het vuur. "Ik weet het niet Amy, ik heb dit liedje speciaal voor jou geschreven." Mijn buik vult zich weer met warmte en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Echt... dat is echt heel lief." Ik zie voor het eerst dat Shawn nu rood aanloop. "Jaa het is me gelukt!!" gil ik vrolijk door de tuin heen. "Wat?" "Ik heb je laten blozen!!" zeg ik. Shawn lacht. "Serieus Amy?" "Wat? Jij hebt het al zo vaak bij mij gedaan. Is toch lief van me." hij knikt en blijft glimlachen. "Ja, is heel lief van je. Denk je echt dat dit een hit wordt?" ik kijk Shawn verbaasd aan. "Shawn ff serieus, dit is een van de beste nummers die je hebt geschreven." "Ik laat het morgen aan Andrew oké?" Dat is waar ook, morgen gaat Shawn weer naar Toronto om aan zijn muziek te werken. Gelukkig ben ik klaar met school en kan ik gaan en staan waar ik wil. Ik weet toch nog niet wat ik wil gaan studeren. Mijn stemming veranderd ineens in teleurgesteld al ik eraan denk dat ik de komende week zonder Shawn moet doen. "Oké Amy?" Ik knik. "Wat is er?" "Ik wil niet dat je weg gaat." Shawn slaat zijn arm om mij heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Ik wil ook niet weg. Maar ik moet wel. We gaan gewoon snel een huis vinden voor ons beiden dan raken we elkaar nooit meer kwijt." "Beloof je dat?" hij knikt. "Dat beloof ik."

Een paar uur later is hij vertrokken naar Toronto. Hetafscheid viel zwaar bij mij en bij hem en ik ben nu nog steeds van slag. Het isinmiddels drie uur 's nachts maar ik heb nog steeds geen oog dicht gedaan. Ikdenk te veel aan Shawn, aan zijn stem, zijn lichaam, zijn geur. Ik mis hem.

*******************

Hebben jullie ook zo'n zin in de EMA's?? Shawn gaat optreden en is genomineerd!!

All rights reserved!