Your Song

Chapter 48

KAYLE

I slowly opened my eyes, my head hurts like hell.

I groaned.

When I finally muster up enough strength, I fully opened my eyes and realize I'm in a hospital room.

"Kayle?"

Cal.

Biglang bumilis ang paghinga ko nang maalala ang nangyari sa amin.

Napatingin ako sa kung saan nanggaling ang boses.

"Cal..." mahina kong tawag.

Naglakad siya palapit sa akin at umupo sa tabi ko.

"How do you feel? Should I call the nurse?" nag-aalalang tanong niya.

Napansin kong naka-benda ang ulo niya, marami ring band aids ang braso niya. May white cloth na nakadikit sa kanang pisngi niya, kung saan may malalang bugbog siya. Mas malala pa ang kalagayan niya kaysa sa akin.

"Cal," I bit my lip and held his hand. "Are you okay?" biglang may tumulong luha sa mata ko.

Niyakap niya ako. "I'm okay as long as you're okay."

I hugged him back. I wanted to stay in his arms forever, I feel safe.

"How long have I been asleep?" tanong ko.

"Two days."

"Ikaw?"

"Just a day."

I hugged him tighter. "Thank you for not letting me go," I bit my lip to hold my sobs. Hindi ko mapigilang maluha.

Hinarap niya ako sa kaniya at pinahid ang mga luha ko.

"Sshh. Everything is fine now."

"I love you so much," I whispered.

"I love you too," he smiled. "And, someone wants to talk to you."

Tumabi siya at saka ko nalaman na hindi lang pala kami ang tao dito.

"Manager?" tanong ko.

Dahan-dahan akong umupo at tinulungan ni Cal.

"Kayle," malungkot niyang sabi at naglakad papalapit sa akin.

Saka ko naalala si Crystal. Bumuhos ang luha ko.

"Sorry po sa nangyari," sabi ko.

Hinagod niya ang likod ko at niyakap ako. "Wala kang kasalanan."

"She died..." mahina kong sabi.

Tumango siya. "After all, it was her choice. She was lost and I'm sorry to the both you," sabi niya. "Lalo na sa'yo Kayle, mapatawad mo sana ako. Mahal na mahal lang namin si Crystal at ayaw naming mawala siya. We didn't think she would reach that point and end up that way, we're sorry," sabi niya at niyakap ako ng mahigpit.

"Napatawad ko na po kayo. May her soul find peace," sabi ko. "Kailan po ba ang libing niya?"

Umiling siya. "Mas gusto ng asawa ko na i-cremate ang katawan niya. Gusto niya itong makita araw-araw."

"Condolence po," sabi ko.

Hindi nagtagal, nagpaalam na si manager dahil may mga gagawin pa raw sila para sa cremation ni Crystal. At naiwan kaming dalawa ni Cal.

"Cal," tawag ko. Nakaupo siya sa couch habang nanonood ng tv.

"Hmm?"

"I can't believe it," umiling ako.