The Wolf

H19'' Hoe kon je?''

  'Dat mijn lief Dat zijn mate's '' grijnst Daniel. Ze schrikt en duwt zichzelf van me af en kijkt geschrokken. ''N-Nee jij kan mijn mate niet zijn'' stottert ze, steek door mijn hart.  

{Bella}

Jack mijn mate die ene jongen die op school zo vervelend deed zijn geheim vertelde, toch soort van vrienden werden en hij aardig deed? Jack weet niet wat hij moet zeggen en kijkt alle kanten op behalve hier op dit punt naar mij of Daniel. 

Ik blijf hem aankijken en wacht tot hij wat zegt, maar ik weet eigenlijk ook niets te zeggen. Ik moet toegeven het voelde geweldig hoe ik Jack knuffelde en hij stevig zijn armen om me sloeg. Misschien kwam het door het moment blijf ik mezelf aanpraten maar weet dat het daar niet aan licht.

''J-Jack'' zeg ik zacht. Hij kijkt me gelijk aan en kijkt in mijn ogen waar ik niet tegen kan en probeer op een ander punt te kijken wat niet leuk. 

''Sorry, ik schrok gewoon heel erg om het idee'' Ik bedenk me net dat het niet erg soepel uit mijn mond kwam. 

''Weet je Bella , het idee dat als jij geen wolf werd en ik geen mate had gehad maakt me gek en nu wil je niet eens mijn mate zijn. '' Reageert hij fel en loopt weg. 

''Jack wacht! '' zeg ik hem na maar hij is al weg. ''Help'' piep ik nu ik weet dat de Alpha daar nog staat. Mijn vriend Nash die er stond is weg. Ik kijk geschrokken om me heen als ik niemand meer zie en er een briefje aan de boom hangt.

Bella, toch arme jij Je mate weg een vriend weg en nu alleen. De rol als mate wil ik wel overnemen en ik kom ook gauw terug niet getreurd Je hebt nog de denk tijd , vlucht niet ik weet je te vinden nu ik je gebeten heb.

Alpha,

Ik schrik om de brief , en moet Jack vinden hij kan me helpen hoop ik. 

~~~~

Na urenlang in het bos, een weg, rivieren over gestoken te hebben ben ik thuis. Ik doe de deur open, ''Ben thuis '' schreeuw ik maar weet dat niemand terug reageert omdat mijn ouders niet thuis zijn. Ik doe alles uit en loop naar de keuken want begin trek te krijgen.

Als ik loop zie ik de Alpha staan. ''Wat doe jij hier,'' sis ik. ''Briefje niet gelezen'' glimlacht hij lief. Ik lach fake terug. ''Zou jij zo vriendelijk willen zijn en mijn huis willen verlaten?'' vraag ik rustig.

''ah jammer nou, want je ouders vinden het vast geen probleem, Oh kom toch binnen'' ik kijk verbaasd van wat er zou komen. Als ik mijn ouders zie binnen komen kijk ik verbaasd. De zon schijnt fel.

En ik zeg je, ze kijken niet blij , Maar eigenlijk ik ben wel blij dat ze nu hier zijn.

''Wat pap en mam!'' roep ik enthousiast en loop op hun af om te knuffelen maar ze trekken terug en duwen me weg. ''P-pap m-mam? wat is er '' vraag ik zoekend naar een antwoord. Ik heb niks verkeerd gedaan hoop ik, Als ik naar Daniel kijkt grijnst hij alleen maar.

''Bella hoe kon je? je hebt ons niets verteld?'' snikt me moeder. Ik kijk haar stom verbaasd aan. ''Je gaat eindelijk  op jezelf wonen .je bent ookal 19 meid ik snap je het is niet erg allemaal spannend enzo'' zegt ze.

En nu valt alles op een rijtje ...