True colors / Zayn Malik

P i ę ć d z i e s i ą t d z i e w i ę ć

Po chyba najdłuższym odlaniu się w życiu, wyszliśmy z toalety i udaliśmy się do pokoju dwadzieścia siedem na zdjęcie tego gówna z mojego nadgarstka.

- Może chwilę zaboleć - powiedziała pielęgniarka, która właśnie uwalniała mnie od kroplówki.

Po chwili poczułem dziwne ukłucie i wenflon został zastąpiony wacikiem i kawałkiem taśmy.

- Gotowe - blond włosa pielęgniarka uśmiechnęła się do mnie.

- Dziękuję - odezwałem się i przy pomocy kul i Ami wstałem z białego krzesła. - Do widzenia - wyszliśmy z sali dwadzieścia siedem i zaczęliśmy pomału kierować się w stronę naszej sali. Kątem oka zauważyłem, że nastrój Ami się zmienił. Zamiast się uśmiechać, szła naburmuszona. Normanie jak małe dziecko. - Ej, zgredzie? Co się stało?

- Ta suka rozbierała cię wzrokiem - powiedziała. Zmarszczyłem brwi nie bardzo wiedząc o co chodzi.

- A jaśniej? O kogo chodzi? i Czy ty jesteś o mnie zazdrosna? - uśmiech pojawił się na moich ustach, bo Ami była ewidentnie zazdrosna i wyglądała przy tym zabawnie.

- Ta pielęgniarka. Pieprzona suka, która wyciągała ci ten wenflon. I nie, nie jestem o ciebie zazdrosna - zrobiła dzióbek z ust. Wykorzystując sytuację, cmoknąłem ją. - Hej, nie przerywaj mi.

- Dlaczego? - droczyłem się z nią dopóki nie weszliśmy do sali.

- Bo tak.

- Ale władcza sie zrobiłaś - parsknąłem śmiechem.

Ami pomogła mi usiąść na łóżku, a następnie podeszła do torby i złapała za jej ramiączko. Rzuciła torę obok mnie i zabrała mi kule, kładąc je na krześle. Wyciągnęła z torby moje buty, szare dresy, czarną bluzkę i czarną bluzę wkładaną przez głowę.

- Skąd masz te wszystkie rzeczy? - spytałem, kiedy Ami pomogła mi założyć dresy.

- Niall przewiózł je ostatnio, kiedy spałeś. Był w pracy cały dzień i przyjechał koło dwudziestej drugiej, kiedy sobie smacznie spałeś po lekach.

- Aha - dziewczyna ściągnęła ze mnie bluzkę, w której spałem i założyła czystą. - Jesteś zła?

- Nie, czemu? - wszystko robiła mechanicznie i nie uśmiechała się do mnie.

- Nie widzę twojego uśmiechu. Po za tym nie patrzysz mi w oczy.

- Bo skupiam się na ubieraniu ciebie? - spytała retorycznie, wyprostowując się. Wykorzystując sytuację, uniosłem się na dłoniach i pocałowałem ją. Nie odwzajemniła pocałunku, dopóki językiem nie prosiłem o wejście. I wtedy się przełamała, oddając pocałunek. Uśmiechnąłem się, z powrotem siadając na łóżku. Ami schyliła się i usiadła mi na kolanach, uważając na nogę.

***

Ja sobie w Łodzi siedzę i czekam ma lekarza, a wy?

Komentujcie i gwiazdkujcie ❤