Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Nababaliw na ata si Ian para makaramdam pa ng kahit anong kunting feelings para sa'kin.
I'm married!
Gago man ang asawa ko, hindi nun mababago na kasal na 'ko! At, mahal ko siya.
"Pasensya na. Mukhang nakadagdag pa sa problema mo ang binalita ko." Joanne apologized.
"Ganun na nga." Pagamin ko habang naka hawak sa forehead ko.
Hindi magandang malaman ni Damon ang tungkol dito. Lalong-lalo na ngayon na hindi maganda ang nangyayari sa'min. Ayokong mag isip na naman siya ng kahit na ano at ika-selos niya tapos puntahan na naman niya ang malanding si Lexi para halikan!
Naiirita pa din talaga ako kapag na aalala ko ang tungkol dun. At mas lalo akong naiirita kapag naiisip ko na nasa iisang company lang sila!
Urgh! Magkakasakit ata ako nito!
"Speaking of Ian." I heard Joanne, murmured. I looked at her, she's just looking at my right side.
Tumingin ako sa right side ko at dun ko nakita si Ian na kausap si Benjie habang papalapit dito sa canteen.
Paano ko siya kakausapin after nang nalaman ko?
"Hi." Bati niya pagkalapit niya sa'min. Hindi ko alam kung para kanino 'yung bati na 'yun. Para ba 'yun kay Joanne o sa'kin.
"Are you okay?" He asked. Now i know para sa'kin ang tanong na 'yun. Ako lang naman ang mukhang hindi okay sa'ming dalawa ni Joanne eh.
"Yep." Matipid kong sagot.
Kinuha ko nalang 'yung spoon and fork ko para simulan naman ang pagkain ko.
Kaso bigla namang hinawakan ni Ian ang chin ko para patinginin sa kanya.
"You look pale, are you sure ayos ka lang? Nag away ba kayo ni Damon?" He sounded, concern.
Hinawi ko nalang 'yung kamay niya at binalik ang tingin sa pagkain ko.
"Ayos lang ako." Sagot ko.
"Hindi pa rin ba kayo nagkaka ayos ni Damon?"
"Ian, It's none of your business!" I snapped, irritatingly.
Ayoko sanang mag taray pero hindi ko na napigilan. Masyado na 'kong madaming iniisip ayokong makidagdag pa siya.
"Hindi ka nga okay." He comments.
Huminga ako ng malalim. "Yah I'm not. Wala ako sa mood para pag usapan 'yun."
He sighed. "Okay."
Nag simula na siyang mag lakad para siguro umorder naman nalang ng kakainin niya.
"Ian is right. You look pale." Joanne said.
"I'm okay, masyado lang madaming iniisip." I reassured her.
Finocus ko nalang ang sarili ko dito sa pagkain ko at hindi na muna nag salita. Pero dahil sa mga nalaman ko parang nawalan naman agad ako ng gana kumain. Tsk. Kailangan ko pa namang kumain dahil hindi pa 'ko kumakain simula kanina pang umaga.
After naman naming kumain, kahit papaano nakalahati ko ang pagkain ko.
Niyaya ko naman agad si Joanne na bumalik na sa office namin. Hindi na kami nag paalam kela Ian na umupo sa separate table kasama ang ka-trabaho niya.
Buti nalang hindi na ulit akong kinulit ni Ian dahil baka mas matarayan ko lang siya dahil sa bad mood ko. Ayaw ko namang gawin 'yun. Hangga't maaari ayaw kong mag taray, lalo na sa kanya.
