First love.

-12-

Niall's POV

Ze is zo lief als ze zo ligt. Ik aai over haar hoofd. "Esmee? Ben je nog wakker", vraag ik zacht. "Huh?". "Of je nog wakker bent", zeg ik. "Ja hoor", glimlach ik. "Moet ik je naar huis brengen, of wil je de film nog afkijken?". "Ik wil de film nog wel afkijken", en ze ga weer een beetje goed liggen. "Oke", zeg ik en ik geef haar een kus op haar hoofd.

Esmee's POV

Ik ben zo moe, maar ik blijf toch, ik lig te lekker bij Niall. Als de film is afgelopen moet Niall me wakker maken. Zo moe was ik dus blijkbaar. "Wakker worden, prinsesje", zegt hij zacht. Ik doe mijn ogen open en kijk Niall aan, hij is zo perfect. Alles is gewoon perfect aan hem. Hij tilt me op en loopt met mij in zijn armen naar de auto, en zet me voorin in de stoel.

Als we bij mijn huis zijn pakt hij de sleutel uit mijn tas en maakt de deur open. Hij zegt hallo tegen mijn moeder die in de kamer tv zit te kijken, hij tilt me op en brengt me naar boven. "Sorry dat we eerder weg gingen", zeg ik. "Dat maakt niet uit liefje, het toch niet leuk geweest als je er geen zin meer in had", zegt hij en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, zegt welterusten en loopt dan weer naar beneden. Ik ga mijn pyjama aan doen, ik hoor Niall en mijn moeder nog praten en dat ik hoor ik de deur dicht gaan.

Ik kan die nacht echt niet slapen. Ik barst van de koppijn. Dan heb ik het weer koud en dan weer warm. Als ik op de klok kijk zie ik dat het 7 uur in de ochtend is. Ik loop naar beneden om een glas water te pakken en een paracetamol. Als ik weer terug in mijn bed lig probeer ik te slapen maar ik ben klaarwakker. Ik besluit te gaan hardlopen en daarna een lekker warme douche te nemen. Ik doe mijn sportkleren pak een appel en loop naar buiten. Tijdens het lopen luister ik natuurlijk naar Liam Payne. De appel is op en gooi het klokhuis in de bosjes, ik schrik me dood want er komt een konijn uit gesprongen. Ik loop richting het park wat een kwartier van mijn huis af is. Als ik een bankje zie loop ik er naar toe en doe wat strek oefeningen. Ik sta met mijn hoofd naar beneden. Als ik weer recht op ga staan voel ik me een beetje duizelig, het wordt een beetje zwart voor mijn ogen. Ik voel een pijnscheut door mijn lichaam en voel daarna niks meer.

Niall's POV

Waar kan ze nou toch zijn, ze neemt haar telefoon niet op en ze reageert niet op mijn sms'jes. Ik besluit naar haar huis te gaan.

"Hallo mevrouw Sawyer, weet u waar Esmee is?", ik kijk haar bezorgd aan. "Ja ze is in het ziekenhuis..", "Wat?! Waarom", zeg ik voordat ze haar zin af kan maken. "Ze is vanmorgen gaan hardlopen maar ze was flauwgevallen in het park, mensen zagen dat hebben de ambulance gebeld en ze ligt nu in het ziekenhuis. Ze moest nog even bij komen en ze heeft haar pols gebroken omdat ze daar op viel toen ze flauwviel", zegt ze. "Kan ik naar haar toe?". "Ja tuurlijk, ik breng je wel ik kom net thuis van haar, ze vroeg of ik warmere kleren voor haar wilde halen". "Oh dat is fijn, gaan we nu dan?". "Ja", en we lopen naar de auto. Op weg naar het ziekhuis.

"Dag meneer, waarmee kan ik u helpen?", vraagt de mevrouw achter de balie. "Ik moet weten in welke kamer Mevrouw Sawyer ligt ze is min vriendin", zeg ik. "Ze ligt in kamer 107, dat is de tweede verdieping meteen de eerste gang in", zegt ze. "Oke, dank u wel", en ik loop met Esmee's moeder naar de tweede verdieping.

Esmee's POV

Als ik mijn ogen open doe zie ik dat ik in een ziekenhuisbed lig. Mijn hoofd doet pijn en om mijn arm zit gips. Ik kijk om me heen, ik zie alleen maar een verpleegster praten met een dokter. De verpleegster komt naar me toe lopen. "Hoe gaat het me je?", vraagt ze. "Ik heb nogal hoofdpijn en mijn arm doet pijn. Wat is er eigenlijk gebeurt?", vraag ik. "Je ging hardlopen maar je was flauwgevallen, je wilde met je pols de klap opvangen en daardoor is die gebroken", zegt ze en ze pakt een bekertje water en een paracetamol voor de hoofdpijn. Ik zie mijn moeder binnen komen. Ze loopt naar me toe en omhelst me. "Ag, meisje gaat alles goed met je?", vraagt ze bezorgt. "Het gaat goed, maar ik heb het best koud", zeg ik. "Ik zal wel wat warmere kleren halen thuis dan is het op de terug weg niet zo koud meer", zegt ze. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt de kamer weer uit.