First love.

-45-

SARAH'S P.O.V.

"Je gaat toch geen meisje slaan?", roep ik als Louis' hand mijn gezicht raakt. "Ja toch wel jij bent fucking gestoord man! rot op uit mijn huis. Je kunt de politie vandaag of morgen wel op je stoep verwachten!", schreeuwt hij terug en hij duwt me het huis uit.

Wat heb ik gedaan? Waarom moet het altijd mislukken bij mij? Ik weet dat ik echt een fucked up kind ben maar dan nog... Nou eigenlijk niet maar dan nog, ik ben gewoon een fucked up kind dat alles verpest in haar leven.

Het is al bijna avond als ik het appartement van Louis en Harry verlaat. De wind snijdt op mijn huid. Had ik maar een jas aangedaan. Ik kan mijn vader wel gaan bellen maar die gaat zich dan weer overal mee bemoeien en daar heb ik dus totaal geen zin in. Hij gaat dan weer allemaal dingen vragen die nergens op slaan. Ik heb niet eens privacy in mijn eigen kamer. Ik heb nooit privacy, hij moet altijd alles weten.

Soms zou ik het liefst gewoon weg gaan van deze wereld of gewoon naar een ander continent verhuizen, waar ik privacy heb, vrijheid en geen zeikende vader.

Nadat mijn moeder weg is gegaan bij mijn vader doet hij zo. Het is echt vreselijk. Ik zou nu gewoon het liefst weg zijn en hem laten nadenken waarom ik weg ben gegaan. Dat hij met zijn domme kop is nadenkt wat hij allemaal fout doet. Tuurlijk ik doe ook stomme dingen maar mijn vader is erger.

- - -

Ik stop de huissleutel in het sleutelgat en open voorzichtig de deur. Het is nu tien uur in de avond en het regent heel hard. Ik loop zeiknat naar binnen en ren snel naar boven om een warme douche te nemen.

Ik hoop zo dat mijn vader al slaapt en hij niks in de gaten heeft, want ik zit anders echt diep in de problemen.

Als het warme water mijn lichaam raakt voelt het alsof er een last van mijn schouders afvalt.

Ik wil zo graag dat alles gewoon niet zo is zoals het nu is. Gewoon alles normaal. Een normale vader en moeder. Geen shit met Niall, Liam en eigenlijk gewoon met bijna iedereen die ik ken. Ik kan nooit iets goed doen, alles wordt altijd afgekraakt en negatief opgevat. Als ik iemand wil helpen of gewoon iets goed bedoel is het niet goed. Soms denk ik dan wel eens, is de wereld niet beter af zonder mij? Dan hebben ze al een psychisch gestoord kind minder. Soms denk ik dan ook of ik wel ooit iets goed kan doen. Ze hebben toch altijd wel commentaar op alles wat ik doe, dan kan ik er toch net zo goed lekker niet zijn?

Ik zet de douche uit en droog me af. Snel doe ik een pyjama aan en kruip ik in mijn bed.

Ik wil zo graag alles gewoon vergeten en alles overdoen wat ik fout heb gedaan, dat ik gewoon alle fouten kan voorkomen en een normaal leuk leven kan leiden.

NIALL'S P.O.V.

We blijven deze avond bij Harry en Louis slapen. Liam is ondertussen al naar huis gegaan en nu zijn we maar met z'n vieren over.

"Moet je morgen heel vroeg gaan werken?", vraag ik aan Louis. Hij is dokter dus ik dacht dat hij misschien vroeg moest opstaan. "Nee, dat valt opzich wel mee. Moet om 11 uur bij het ziekenhuis zijn, heb morgen niet veel afspraken. Of er moet nu nog iemand bellen", antwoord hij. "Ow oke".

Esmee ligt bij me op schoot en heeft haar ogen dicht. Het is nu iets van 9 uur in de avond. De tv staat aan maar er is niet echt iets op tv.

"Ik denk dat ik maar is ga slapen", verbreekt Harry de stilte, buiten de tv dan. "Is goed maat, truste", zegt Louis. "Truste Harry", zeggen Esmee en ik tegelijkertijd. Ze lag dus niet te slapen. Ik grinnik een beetje en kus haar op haar voorhoofd.

Harry loopt de kamer uit en nu zijn we nog maar met z'n drieën.

Ik begin na een tijdje toch ook wel moe te worden dus ik besluit ook naar bed te gaan. Van Louis mochten we Zijn bed hebben en zou hij op de bank slapen. Het zou eigenlijk hoeven maar hij zij dat hem niks uitmaakte als hij op de bank zou moeten slapen.

"Ik ga naar bed Es, ga je mee?", vraag ik zacht. "Nee, ik wil nog heel even tv kijken", zegt ze. "Oke, prinsesje. Tot zo dan". Ik geef haar een kus en sta op.

ESMEE'S P.O.V.

Niall gaat naar bed maar ik wil nog niet, ik moet iets aan Louis vragen waar ik Niall niet druk om wil laten maken.

Hij geeft me een kus en loopt weg. Pas als ik de slaapkamerdeur dicht hoor gaan vraag ik het aan Louis.

"Lou, kan ik even met je praten?", vraag ik en ik ga wat rechter op zitten.

"Tuurlijk Es, vraag maar raak", glimlacht hij.

Oh god hoe moet ik hem dit gaan uitleggen. Ik weet dat het waarschijnlijk onmogelijk is maar dan nog ik moet er zeker van zijn.

"Kan ik morgen misschien een afspraak bij jou maken?", vraag ik een beetje bang. "Ja natuurlijk! Waar heb je last van dan?". Ow dit is zo moeilijk! "Eh... ik heb last van eh... ik denk... ik denk dat ik misschien. Nee wacht dat kan eigenlijk niet eens...". "Wat kan niet eens?". "Dat eh... Dat ik zwanger ben...". Zijn ogen worden groot. Volgensmij komt dit als een verassing aan bij hem.

__________________________

Heeyyyy peeeppsss,

Sorry voor de late update:( Ben op vakantie en mijn Wifi is super slecht!:(

Het was laatst zo dat mijn telefoon in een keer drie hoofdstukken had verwijdert maar uitendelijk was dat gelukkig niet zo:)

Please vote, comment, like:)

XXXXXX IrwinsBandana_