First love.

-28-

De gedachten in mijn hoofd dat ik Niall pijn doe haat ik. Hoe kon Liam ooit zeggen dat we gezoend hebben. Ik vind hem heel aardig enzo maar meer niet en dat moet ik hem ook echt duidelijk maken. Mijn gedachten worden verbroken door mijn telefoon die afgaat. Het is Liam.

"Heey met Esmee", zeg ik eentonig.

"Heey Es, met Liam".

"Wat moet je?"

"Ehm, waarom zo bot?"

"Je weet best wel waarom"

"Nee"

"Hoe stomme lul kun je zijn om tegen Niall te zeggen dat wij gezoend hebben.

Het blijft stil aan de andere kant.

"Nou vertel maar waarom zou je dat doen je weet dat ik met Niall ben"

"Ja..."

"Ja dus jij denkt dat maar even lekker te gaan verpesten. Ik vind je heel aardig enzo maar je moet zo iets echt niet doen. Niall stond hier vanmorgen met tranen in zijn ogen voor de deur. Je hebt echt geen idee hoeveel pijn je hem daar mee hebt gedaan".

"Sorry, i... ik wist niet dat..."

"Echt sirieus je zegt alleen sorry wat is jou probleem man!"

Ik hang op en leg mijn telefoon weg. Niall zit in de kamer tv te kijken en ik ga er bij zitten. "Wie was dat prinsesje?", vraagt hij. "Dat was Liam en ik heb hem even duidelijk gemaakt dat hij een lul is en niet zomaar dingen moet gaan verzinnen die mensen pijn kunnen doen", zeg ik. "Goedzo liefje. Ik ga ook nog wel een keer met hem gaan praten en ook om sorry te zeggen...". Ik zie aan zijn gezicht dat hij dat niet had moeten zeggen. "Waarvoor dan?". "Niks eigenlijk". "Niall, vertel. Ik wil dat je eerlijk tegen me bent". Hij kijkt me aan maar zegt niets. "Niall?". "Ik heb hem misschien een beetje een pijnlijke klap in zijn gezicht gegeven toen hij dat zei". Mijn mond valt open. "Je hebt wat gedaan!?". "Ik heb hem geslagen. Het spijt me Es ik had dat niet mogen doen maar ik was zo boos op hem dat het gewoon gebeurde". "Ik snap dat je boos bent maar je had hem toch niet hoeven slaan". "Sorry Es, het spijt me echt heel erg, ik zal het echt nooit meer doen", belooft hij. "Mooi". Ik glimlach en geef hem een kus op zijn mond.

"Goedemorgen liefje", zegt mijn moeder die naar beneden komt lopen. "Heey mam", zeg ik vrolijk. "Goedemorgen mevrouw", zegt Niall. "Ow toe zeg maar Marieke", glimlacht ze. Niall knikt en kijkt mij dan weer aan. "Wat zullen we vandaag gaan doen?". "Ik weet het niet, misschien naar Perrie en Zayn gaan want die zijn volgens mij al thuis nu". "Ik vind het prima".

"Mam, we gaan naar Perrie en Zayn want die hebben een baby'tje en zijn nu weer thuis", roep ik naar de keuken. Ik krijg geen antwoord. "Mam?". Nog steeds geen antwoord. Ik ren snel naar de keuken. "Niaalll!!!! Kun je heel snel komen", roep ik. Niall komt snel me naar me toe en kijkt naar mijn moeder die op grond ligt. "Wat moeten we doen?", vraag ik paniekerig. "Bel 112 nu", zegt hij en hij geeft me zijn telefoon. Ik typ het nummer in, mijn handen trillen helemaal. "Ja hallo, mijn moeder ligt hier bewusteloos op de grond en we hebben geen idee wat we moeten doen?". ".......". "Oke bedankt, doei".

"Ze komen er zo snel mogelijk aan maar we moesten wel even kijken of haar hart nog klopt", tranen branden achter mijn ogen. "Oke... Ja ze ademt nog". "Oke mooi, nu maar wachten tot de ambulance er is". "Kom hier", zegt Niall die zijn armen spreid. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en alle tranen komen eruit. "Shh, het komt goed Es.", zegt hij zacht. Ik zeg niks, ik huil alleen maar.

________________________________________________________________________________

Heey peeps,

di was weer een stukje, ik hoop dat jullie het leuk vinden:)

Ik zal even een tijdje niet veel schrijven omdat ik eerst een paar hoofdstukken ga maken en ze dan pas upload omdat ik niet altijd zoveel inspiratie heb:(

please, vote, comment, :)

XXXX IrwinsBandana_