THE GUITAR PLAYER

2) Τον ξαναείδα

Ναιι...
Κάνω update για αυτά τα ματάκια που πήρα στο προηγούμενο κεφάλαιο... Πού είχαμε μείνει;

Με την ψυχή στο στόμα εξήγησα στην Δανάη τι ακριβώς συνέβη.
Τα σοκολατί μάτια μου εξιγχρονίστηκαν με τα χέρια μου δίνοντας μία ικανοποιητική ντααα περιγραφή στην κολλητή μου.

"Μην στεναχωριεσαι Γίτσα ... Ήταν ένα καθυστερημένο του δρόμου... Δεν πρόκειται να τον ξαναδείς..."

Εγώ κούνησα το κεφάλι και έλυσα τα σφυχτά δεμένα καστανά μου μαλλιά.

Το βλέμμα του στοίχειωνε το κεφάλι μου.

"Γωγώ;" ρώτησε η Δανάη ανήσυχη.

"Θα μου φέρεις λίγο νερό;" ζήτησα και εκείνη ένεψε.

"Ναιι και μετά να φτιάξουμε τα πράγματα!" τόνισε και έφυγε χορεύοντας προς την κουζίνα.

+++++++++++++++++++++++++++++++

Επιτέλους τακτοποιηθήκαμε.

'Υπέροχα... Θα ξεκουραστούμε λίγο!' συλλογίστηκα ξεθεωμένη.

Η πόρτα χτύπησε τρεις φορές.

Η Δανάη έτρεξε και την άνοιξε.
Εγώ την ακολούθησα βαριεστημένα. Πάντα έτσι είμαι ,ιδίως τώρα που δεν ξέρω τι μου γίνεται...

Ο περιβόητος Μανώλης στεκόταν στην είσοδο του εξοχικού.

"Δανάη;"

"Μανωλάκο;" είπε περιπαιχτικά και τον αγκάλιασε.

Σταμάτησαν τις χαιρετούρες και ο Μανώλης μου έδωσε το χέρι του. Του το έδωσα και εγώ δειλά δειλά κινώντας μία ψωφια χειραψία.