THE GUITAR PLAYER

23) Scratch

Παύλος pov

"Σίγουρα είσαι καλά;"

"Ναι" είπε κοφτά από την τηλεφωνική γραμμή.

"Ο Σταύρος σε προσέχει ή θα έρθω εκεί να τονν..."

"Για παράτα μας! Πρόσεχε εκεί την γκόμενα σου!" είπε και μου το έκλεισε η αδερφή μου .

"Μωρό μου... Τι έχεις;" ρώτησε η αθώα.

"Τίποτα .."

"Έλα δω..." μου έκανε χώρο στον καναπέ δίπλα της.

Έβαλα το κεφάλι μου στο στήθος της.

"Οι γονείς σου δεν ήρθαν τελικά;"

"Έτσι φαίνεται..."

"Δεν ανυσηχείς;"

"Στον δρόμο θα είναι..."

"Και εγώ πού θα πάω;"

"Μην αγχώνεσαι για τέτοια τώρα βρε..." είπα και με φίλησε πεταχτά.

Ακούμπησα κτητικά το μπούτι της και μου χαμογέλασε.

"Γουστάρεις τέτοια;" ρώτησα.

"Maybe baby..."

"Σσ μη μου μιλάς έχω νεύρα και θα ξεσπάσω πάνω σου..." είπα ζουλώντας εκεί που ακουμπούσα.

Δάγκωσε το κάτω χείλος της.

"Λεγε τώρα τι έχεις!"

"Δεν σου λέω!"

"Μη μου το κάνεις αυτό τώρα..."

"Δεν νιώθω έτοιμος να σου μιλήσω τώρα..."

"Καλά..." είπε και κοίταξε αλλού.

"Τι; Δεν θα θυμώσεις;"

"Δεν αξίζει..."

"Γιατί;"

"Όποτε θελήσεις να μου πεις πες μου..."

"Ρε μωρό μπορεί ποτέ να μην θελήσω..."

"Τι παθαίνεις σήμερα;"

"Ούτε αυτό σου λέω..."

"ΘΕΣ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΣΩ ΜΗΠΩΣ;"

"Μμμμ έτσι ανάβω..."

"Με εκνευρίζεις..."

"Με ηλεκτρίζεις..." είπα.

"Ρε δεν μπορώ να σε βλέπω ετ..."

Την φίλησα.

Με τα χέρια της κράτησε τα μαλλιά μου και την κράτησα σφικτά. Άρχισα να χαϊδεύω τις χορδές της πλάτης της. Ήταν σαν να πατάω τα κουμπιά της και να την ηρεμώ.