THE GUITAR PLAYER

50) Σε βαρέθηκα

   Γεωργία pov

Σου έχει τύχει ποτέ να θες κάτι τόσο πολύ , να το αποκτάς, να δένεσαι κόμπος μαζί του και έπειτα απότομα να κόβεται το σκοινί;

Ή κλασσικά ένα ποτήρι γυάλινο να πέσει στο πάτωμα και όλο το υγρό που είχε μέσα να χυθεί κάτω δημιουργώντας γλυστερό και επικύνδινο έδαφος.

  Νιώθω λες και πατάω πάνω σε αυτά τα γυαλιά. Μέσα όμως δεν έχουν νερό ή κρασί. Έχουν όλες τις στιγμές μας. Που δεν τις πατάω και γλιστράω αλλά παραπατάω και ζαλίζομαι.

   Εντελώς συναισθηματικά νεκρή. Πάντα στεναχωριόμουν όταν ήμουν μαζί με τον Παύλο. Όλο προβλήματα είχε η σχέση μας. Περάσαμε όμορφες στιγμές αλλά τώρα δε θέλω να ξαναμπώ στην διαδικασία να περάσω τα ίδια.

Δε μπορεί να μου φέρεται έτσι και μετά να γίνεται χαδιάρης γατούλης, να κουλουριάζεται στα πόδια μου και να μου ζητάει πίσω ό,τι είχαμε. Ό,τι και αν είχαμε.

Εσύ θα το ανεχόσουν;

Γυρίσαμε από την εκδρομή μας στην θάλασσα και πήγαμε στον επόμενο προορισμό.

Η εβδομάδα θα ολοκληρωνόταν στις μαγευτικές παραλίες της Αίγινας.

Ήταν επιλογή της Αλκμήνης. Ήθελε να επισκεφτούμε ένα νησί. Από ότι είχα πληροφορηθεί είχε ένα πολύ κοντινό κλαμπάκι από το ξενοδοχείο μας.

Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας έμενα με τα κορίτσια. Τα αγόρια ήταν στο διπλανό. Έτσι είχαμε συμφωνήσει λόγω του μπαμπά μου.

   Τα κορίτσια κοιμούνται στο διπλό κρεβάτι και εγώ στο ράντζο , να χαζεύω το παράθυρο του. Το φεγγάρι , τα αστέρια.

"Μικρό;"

Ακούστηκε σαν ψίθυρος. Ακουμπάω το αυτί μου στην πόρτα.

"Τι κάνεις καλά είσαι;"

Είχε τηλεφωνήσει στην αδερφή του. Την αγαπάει πολύ την αδερφή του.

"Μικρό μου μην κάνεις μαλακίες κανόνισε... Ιδίως τώρα που πήγε εκεί ο Σταύρος;"

Πήγε εκεί ο Σταύρος; Μωρέ μπράβο...

"Μαρία μου να προσέχεις ,να μην ανυσηχείς την γιαγιά μας."

Έστειλε φιλάκια και το έκλεισε.

Αχ αυτή η φωνή του...

Δεν έχω εικόνα αλλά η ψιθυριστή του φωνή από την πόρτα με υγραίνει.