Γεια readers!!! Σαν να μιλάω σε εξωγήινους κάνω... Τεσπα πάλι η Νάνσυ είμαι και επλιζω να μην σας απογοητεύσω σε αυτό το chapter. Ενα μικρό σποιλερ έτσι γιατί σας αγαπώ: Αυτο το chapter θα έχει να κάνει με την Μαρία (αδελφή Παύλου) και τα γκομενικά της κυρίως.... Τι ωραία που τα λέω... Λοιπόν καλή διασκέδαση (ανάγνωση και διασκέδαση που τα βρησκω κατι τέτοια πετυχημένα?)
Μαρίας POV
ΕΧΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΛΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!!
Τι να κανω πρώτα?
Πάρτυ?
Μπα αύριο καλύτερα...
Πεινάω!
Αφησε ο Παύλος φαγητό η μήπως περιμένει από εμένα να μαγειρέψω? (Προς πληροφόρηση και μόνο μια φορά μου ζήτησε ο αδελφούλης μου να του βράσω ενα αυγό και έπαιξα μπάσκετ με το αυγό και το κατσαρολάκι...)
Θα παραγγείλω!
Δεν έχω λεφτά...
Παυλε ρε άχρηστε παλιό..... Με υποχρέωσες πάλι.....
Που είναι και αυτή η γιαγιά? Της είπε άραγε ο Παύλος να έρθει? Καλά ποιός νοιάζεται... Εγώ όχι!
Οπ το βρήκα!!
*Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και πληκτρολογώ εναν αριθμό που ήξερα καλύτερα και απο το ίδιο μου το όνομα.*
"Ναι? Γειά σας μαμά της Χριστιάνας. Η Χριστιάνα? Ναι βέβαια περιμένω..."
"Μαρία? Τι τρέχει?"
"Εγώ προς το σπίτι σου. Πάρε πίτσες σε 5" είμαι εκεί!"
"Κομπλε!"
*Κλείνω το τηλέφωνο*
Ειδες τι θα πει να έχει κανεις φίλους.... Και όσο για τον λόγο που θα της κουβαληθώ... Ο έρωτας της ζωής μου έστειλε μηνυματάκι!!! Τι ποιο σημαντικό απο αυτό? Οσο για την πίτσα... Με κάτι πρεπει να ασχολείται και αυτή η καημένη όσο θα την πρίζω με τα μηνύματα του γκόμενου.
Μετα απο 5"
*τοκ τοκ*
"Μαρία? Αργησες!"
YOU ARE READING
THE GUITAR PLAYER
Teen FictionΕίναι σαν παζλ τελικά ο έρωτας. Το χτίζεις κομμάτι κομμάτι με κάποιον και ξαφνικά μπορεί ο συμπαίκτης σου να στα γκρεμίσει όλα. Έλα μου ντε όμως που μετά θα χαθούν κομμάτια... --- "Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασα...
