Hola!!! Νάνσυ ξανά, τι μου κάνετε? Λοιπον ο παίδαρος στην εικόνα είναι ο Σταύρος και είναι όλος της Μαρίας... Αν συμφωνήσει και αυτή φσκ... Λοιπόν ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο μωρά μου!!
Σταύρος POV
Μόλις της έστειλα το τελευταιο μήνυμα αυτό που της έλεγα οτι αν έχω νέα για το τι έγινε στην πλατεία θα της έστελνα πήγα αμέσως κάτω!
Παντού ακούγονταν φωνές όπως:
"Καντε λίγο χώρο!"
"Καλέσθε ασθενοφόρο!"
"Εχει αίμα!"
"Κρατήστε με λιποθυμώ!"
"Το καημένο το κορίτσι..."
"Πού είναι οι γονείς τις?"
"Εσύ να τα βλέπεις αυτά Βαρβάρα που μου ήθελες και έξοδο σήμερα!"
"Λάθος ωρα πάλι μαμά!"
"Συμφορά!!"
Μα τι να συνέβη εκεί πέρα?
"Συγγνώμη.... Περνάω.... Οχ κάποιον πάτησα.... Κύρια ναι σε εσάς μιλάω μπορείτε να πάτε τον κώλο σας λίγο προς τα αριστερά? Δεν χωράω να περάσω.... Ευχαριστώ"
Και κάπως έτσι φτανώ μέχρι το μέρος οπου ενα κορίτσι βρισκόταν πεσμένο.... Τα μαλλιά της ηταν μπροστά στο προσωπο της και ετσι δεν μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά της αλλά ήμουν απόλυτος σύγουρος οτι κάπου την είχα ξαναδεί.... Ηταν γεμάτη αίματα απο την κορυφή έως τα νύχια και κανείς δεν την πλησίαζε... Η μισή πόλη εδώ και κανεις να κάλεσε ασθενοφόρο η έστω να κανει το κάτι, οτιδήποτε... Ολά μόνος μου πρέπει να τα κάνω πιά? Την πλισιάζω και τραβάω λίγα απο τα ματωμένα μαλλια της μακρια απο το προσωπο της, καταφέρνω να καταλάβω ποιά..... ΜΑΡΙΑ?? Οχι! Οχι... Οχι... Οχι...
"ΜΑΡΙΑ? ΞΥΠΝΑ! ΣΗΚΩ! ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ! ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ! ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ!"
Η φωνη μου τα είχε παίξει... Εγώ τα είχα παίξει...
Ενοιωθα οτι θα λιποθυμήσω....
Σταυρό ήρεμησε! Σου στρίβει μετά τώρα φέρσου ψύχραιμα...
"Που είναι το ασθενοφόρο γαμώ?"
"Ερχεται!"
Αλληλούια...
*Ιου Ιου Ιου (σειρήνες ασθενοφόρου. Ενας θεός να τις κανει)*
YOU ARE READING
THE GUITAR PLAYER
Teen FictionΕίναι σαν παζλ τελικά ο έρωτας. Το χτίζεις κομμάτι κομμάτι με κάποιον και ξαφνικά μπορεί ο συμπαίκτης σου να στα γκρεμίσει όλα. Έλα μου ντε όμως που μετά θα χαθούν κομμάτια... --- "Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασα...
