THE GUITAR PLAYER

26) σε θελω

Με αγκάλιασε τότε. Και τότε ξέχασα τι χρονιά έχουμε.

"Παύλο θέλω να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό που έχουμε..." τον έκοψα.

"Γεωργία θέλω να μιλήσουμε..."

Έτριψα τα χέρια μου μεταξύ τους και έβαλα μία τούφα πίσω από τα μαλλιά μου.

"Πες μου..."

"Λοιπόν... Θέλω να πάμε κάπου μόνοι μας."

Χωρίς να ανταποκριθώ με έσυρε σε ένα μουντό κτήριο.

Γύρω γύρω ήταν γεμάτο φωτοκύτταρα , και με κάθε βήμα μας αχνό άσπρο φως μας σκέπαζε.

Παρατήρησα τον κήπο. Μια εντυπωσιακή τριανταφυλλιά με καθήλωσε.

"Νομίζω πιο μόνοι μας δεν γίνεται... Όμως ςχω ένα πρόβλημα Παύλο..." είπα σιγανά.

"Ποιο αγάπη;"

"Έχω πει πως είμαι στην Δανάη και από στιγμή σε στιγμή το κινητό μου θα χτυπάει..."

Το άρπαξε και το απενεργοποίησε.

"Λοιπόν άκου..." άνοιξε την πόρτα και με έβαλε μέσα. "Η Μαρία θα μείνει αλλού. Και εσύ θα κοιμηθείς μαζί μου."

Κούνησα το κεφάλι και έβγαλα τα παπούτσια μου. Μου έβγαλε την ζακέτα και την κρέμασε. Πέταξε τα παπούτσια του και το δερμάτινο που φόραγε.

"Κοίταξε με..." πρόσταξε "Μετά από τις προσβολές του πατέρα σου συνεχίζω και σε νοιάζομαι... Και το θεωρώ χαζό να το δυαλίσουμε για αυτό ..."

Τον κοίταξα και δάγκωσα το κάτω χειλος μου.

"Ξέρεις ότι είσαι ο πρώτος μου έρωτας; Ε-ννοείται πως δεν θα ήθελα να τελειώσει έτσι..."

Επιτέλους το είπα.

Τα μάτια του γούρλωσαν και με άγγιξε.

Με εφερε κοντά του και εγώ κοίταξα απελπισμένα ψηλά.

Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα νιώσει να εξαρτώμαι τόσο από ένα άτομο.

" Εγώ όμως σε βλέπω αλλιώς... Δεν θα σου κρύψω πως δεν νιώθω πεταλούδες όταν σε βλέπω... Δεν σε σκέφτομαι συνέχεια... Όμως μαρέσεις... Μαρέσει όταν είμαστε κοντά και νιώθω αυτή την σύνδεση να εξασθενεί όταν είμαστε μακριά. Δεν έχω θέμα να κάνουμε κάτι όποτε βολεύει. Σε κάθε περίπτωση όμως θέλω να μείνουμε φίλοι... Δεν θέλω να σε χάσω από την ζωή μου. Έχεις θέση στην καρδιά μου."

Ξεροκατάπια.

Με βλέπει φιλικά και τον ελκύω λίγο. Είναι ξεκάθαρος απέναντι μου. Όμως δεν θα αντέξω να τον δω με άλλη και να πληγωθώ. Για αυτό χωρίς να μιλήσω έστριψα και περπάτησα μέχρι την είσοδο.

Η λαβή του με κόλλησε στον τοίχο.

"Γαμώτο τι σου έκανα; Εγώ απλά σου είπα πως νιώθω , ήθελες να σε παραμυθιάζω;"

Δεν μίλησα. Έκανα κάτι που από μικρή αποφεύγω. Τον κοίταξα στα μάτια. Είδα το πρόσωπο μου να καθρευτίζεται.

Ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου.

"Σε θέλω μωρό μου... Και τώρα είσαι εδώ... Και ο χρόνος παγώνει..."

Θέλω να τον βρίσω. Να του πω πως δεν γουσταρω την κατάσταση.

Ή μαζί ή καθόλου.

Ένιωσα την γλώσσα μου να τρίβεται με την δική του και εκείνος την δάγκωσε λίγο, προκαλώντας μου μια κοφτή κραυγή.

Απομάκρυνε το πρόσωπο του από το δικό μου και χαμογέλασε.

"Σε έκανα να αναστενάξεις..."

"Ό-όχι... "

"Ωω ναι και μπορώ να το ξανακάνω"

"Δεν σε αφήνω..."

"Δεν άκουσα τι μου είπες... Κάτι παθαίνω και ακούω μόνο τα φωνήεντα..." είπε ύπουλα και με χούφτωσε.

Έβαλε το χέρι του στο πιο χαμηλό σημείο της πλάτης μου.

Με γραντζούνησε ήπια.

"Θες να σε μάθω να παίζεις;" είπε μοχθηρά.

Με φίλησε ξανά με διάρκεια. Αισθησιακά πέρασε το χέρι του μέσα από την μπλούζα γδέρνοντας το γυμνή πλάτη μου.

Μμμ....

"Δεν μιλάς όμως και πέφτει..."

"Τ-τι πέφτει;"

"Η θερμοκρασία μωρό μου..." είπε και έκλεισε το μάτι.

Ξαφνικά κάτι μέσα μου άλλαξε. Ένιωσα δυνατή την επιθυμία να τον ανάψω. Φίλησα διστακτικά τον λαιμό του και μόλις πήρα θάρρος τον δάγκωσα και τον ρουφηξα αφήνοντας του σημάδια.

"Αχ ρε Γεωργία... Νομίζω ξεχνάς ποιος θέλει να ακούσει φωνήεντα..."

"Μωρό μου άσε τα φωνήεντα τώρα... Νομίζω είμαι έτοιμη..."

"Τι λες;"

"Σε θέλω..." είπα και σκαρφάλωσα πάνω του και εκείνος με φίλησε με ένταση.

Λίγο πάθος επιβαλλόταν.

Αα και σχολιάζετε ρε νιώθω τόσο μόνη.

Όμως σας λατρεύω , ευχαριστώ για ολα.

Φιλιά