THE GUITAR PLAYER

61) Γενέθλια part 1

Για κάποιο λόγο κατα τις 3 το π.μ. αποφάσισα να το γράψω. Οπότε... μπράβο ζουζούνααα ή ενα χέστηκα και η βάρκα γέρνει.

Ήταν ζήτημα δευτερολέπτων να αντιληφθεί ο Παύλος τι συνέβη. Δεν ήταν χαζός.

Αντιθέτως, πανέξυπνος. Γνώριζε καλά το άρρωστο και κτητικό μυαλό της μικρότερης αδερφής του.

Παύλος pov

Μα γιατί να τη μισεί τόσο σε σημείο που κλέβει κινητά και γράφει αηδίες;
Ε μα και συγγνώμη δηλαδή πόσο τυχαίο είναι το μήνυμα να σταλεί χθες που η Γεωργία άφησε το κινητό της για 1 λεπτό με την Μαρία;

Αυτό το κορίτσι μου δημιουργούσε πάντα προβλήματα με τις σχέσεις μου. Ίσως φοβάται μη τυχόν η Γεωργία φερθεί σαν την σκύλα την πρώην μου.

Έκανα μια κουβέντα μαζί της. Πρέπει να αφήσει τις ανωριμότητες και να ηρεμήσει.

Mαρία pov

Δε μετάνιωσα. Πώς ξέρουμε ότι η δεσποινίς Γεωργίτσα είναι η κατάλληλη;

Όμως τώρα που έρχονται τα γενέθλια του αδερφού μου ήταν λάθος να επιδιώξω να τους χωρίσω.

Σκέφτομαι να του κάνω πάρτυ έκπληξη και δυστυχώς θα πέσω στην ανάγκη της ακατονόμαστης.

Πληκτρολόγησα ένα μήνυμα σε εκείνη. Καθόμουν στο κρεβάτι με τα χαλασμένα ελατήρια. Κοίταζα το λευκό μου ταβάνι βαριεστημένη.

Άχρωμο και άψυχο. Χωρίς ένταση. Το λευκό όμως αποτελεί τον συνδιασμό όλων των χρωμάτων. Ή και των συναισθημάτων. Συμπλέχθηκαν μαζί και τώρα... Τώρα ο θυμός έχει καταπιωθεί από λύπη , χαρά , ενθουσιασμό , πόνο και όλα τα πολλά... Τα υπόλοιπα.

Η Γεωργία μού τηλεφώνησε γιατί δίσταζε να έρθει από το σπίτι. Λογικό το βρίσκω μετά από αυτή την συμπεριφορά μου.

**********************************

"Η κοπέλα;" ανασήκωσα το φρύδι αντικρύζοντας μια σγουρομάλλα σίπλα στην δικιά μας την ξανθόψειρα.

"Δανάη. Σωματοφύλακας της κυρίας όταν ο κύριος λείπει!" χαμογέλασε βαθιά.

"Ας είναι..." μούγκρισα.

"Γιατί με κάλεσες Μαρία;" ρώτησε η Γεωργία.

"Καιρός να αφήσουμε την έχθρα μας στην μέση αγαπητή μου..."

"Μα εσύ την προκάλεσες" μου απάντησε αστραπιαία.

"Σε φώναξα εδώ γιατί όπως γνωρίζεις ο αδερφός μου έχει γενέθλια σε έξι μέρες!" αναφώνησα.