"Τίποτα δεν σε ταράζει , αν δεν το επιθυμείς"
"Τώρα λέγε..." είπε σοβερεύοντας.
Ένιωσα πως ήταν ο μόνος άνθρωπος , που θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση μου. Για αυτό θα της ανοιχθώ.
Έχω ένα ελάττωμα μέσα σε όλα τα στραβά μου. Είναι σαν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Όταν μου συμβαίνει κάτι έχω την ανάγκη να το μοιραστώ. Να το πω σε όλους όσους είμαι κοντά.
Χαμηλώνω το κεφάλι ως συνήθως και παίενω μια βαθιά εισπνοή.
Με κοιτούσε με ένα βλέμμα φλογοβόλο.
Δεν μπορούσα να κρυφθώ από κανέναν. Ειδικά από την αδερφή μου.
Ένιωθα σαν να κολυμπούσα σε έναν ατελείωτο ωκεανό , που για εκείνη θα ισοδυναμούσε με ένα ποτήρι νερό και θα το κατάπινε επιτόπου. Τα προβλήματα τα δικά μου ήταν παραφουσκωμένα. Ξεχύλιζαν από δράμα.
"Ντράμα κούινι κάποτε τα λέγαμε όλα... Τώρα δεν μιλάς;" με ρώτησε η αδερφή μου αφού προηγουμένως δεν είχε λάβει κάποια απάντηση.
Τελευταία το οτιδήποτε μου προκαλεί κλάμα. Είμαι σπασμένη και μόνο αυτός μπορεί να με κολλήσει.
"Έκανα έρωτα... Λάθος... Σεξ... Ανούσιο σεξ με κάποιον που προφανώς πέρναγε την ώρα του! Πληγώθηκα και ερωτεύτηκα όσο ποτέ και κανείς δεν μου στάθηκε όπως έπρεπε. Η κολλητή μου ζει μια σχέση μέσα σε ένα σύννεφο γλύκας και χαράς και εγώ θεώρησα πως με αυτόν θα ήταν το ίδιο. Τον αγάπησα , μου ανοίχθηκε , μου μίλησε και το καλοκαίρι ήταν ο πρώτος που έτρεξε πίσω μου και ας μην ήξερε για την φάρσα και ήρθε να με παρηγορήσει. Με φίλησε κάτω από τον έναστρο και έλαμψε πρώτη φορά η αυτοπεποίθηση μου. Με έριξε στο κρεβάτι και με τελείωσε σαν μια ανοιγμένη κονσέρβα που κανείς δεν της δίνει σημασία . Μόνο την πετάει στα σκουπίδια. Και εσύ που ήσουν ; Πώς θα σου μίλαγα; Γιατί να σου μιλήσω ; Εγώ λέω τα πάντα και εσύ τίποτα πια." ολοκλήρωσα και την κοίταξα κατάματα με μάτια γεμάτα δάκρυα.
Ήταν σαν να αντικρίζω κάποιον ψυχολόγο και όχι την αδερφή μου.
Η Αλκμήνη έτριψε τα χέρια της μεταξύ τους και έξυσε νευρικά τα νύχια της. Συνάντησε το βλέμμα μου ηττημένη. Έγινε κατακόκκινη. Έτσι γίνεται όταν θυμώνει. Όμως το χρώμα αυτό μαράζωσε και ίδρωσε. Σταγόνες ιδρώτα κύλησαν στο μέτωπο της και με μία κίνηση σκούπισε τον κρόταφο της.
"Ό,τι έγινε έγινε και θα γινόταν κάποια στιγμή. Αλλά γιατί με έναν άνθρωπο που δεν έχεις αποκωδικοποιήσει ακόμα γαμώτο;" είπε ψύχραιμα , χωρίς συναισθήματα.
YOU ARE READING
THE GUITAR PLAYER
Teen FictionΕίναι σαν παζλ τελικά ο έρωτας. Το χτίζεις κομμάτι κομμάτι με κάποιον και ξαφνικά μπορεί ο συμπαίκτης σου να στα γκρεμίσει όλα. Έλα μου ντε όμως που μετά θα χαθούν κομμάτια... --- "Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασα...
