Θα με Παρακαλάς

Part 22

Με το μου το είπε κοκκίνισα, αλλά νευρίασα. Γαμώτο δεν χρειάζονται όλοι ένα φιλί. Εγώ χρειάζομαι. Από εσένα. Γιατί δεν το καταλαβαίνεις; 

Δεν του απάντησα. Κατευθύνθηκα προς το δέντρο και έκατσα στην πολυθρόνα που βρισκόταν δίπλα. Ήρθαν δίπλα μου τα παιδιά και ανταλλάξαμε δώρα. 

Ε-"Αχ αγαπούλα μου είναι τέλειο! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ" μου είπε όταν είδε τα παπούτσια και την κολόνια.

Κ-"Τίποτα ρε συ" έπειτα έδωσα στον Άλεξ.

Α-"Ρε μικρό καθυστερημένο τόσο καιρό θέλω να πάρω μια τέτοια μπλούζα και δεν μπορούσα να μαζέψω τα λεφτά. Είσαι ότι καλύτερο ρε"είπε και με αγκάλιασε. 

Τα παιδιά μου έδωσαν τα δικά τους. Η Έλλη μου πήρε ένα πράσινο μακρύ φόρεμα, αληθινά υπέροχο.

Κ-"Άλεξ τι είναι αυτό του είπα δείχνοντας του ένα χαρτάκι."

Α-"Αυτό κολλητούλα είναι μια πληρωμένη επίσκεψη για να κάνεις το τατουάζ που ήθελες."

Κ-"Αχ αλήθεια ευχαριστώ,ευχαριστώ,ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ" του είπα και έπεσα στην αγκαλιά του. Επίσης μέσα στην σακούλα υπήρχε ένα μισοτελειωμένο παζλ το οποίο απεικόνιζε μια φώτο που είχαμε βγάλει μαζί. "Τι γλυκό που είναι το παζλ ευχαριστώ, θα το τελειώσω και θα σου το δείξω" του είπα και έγνεψε.

Ο Άλεξ πήρε από το χέρι την Έλλη και την πήγε στο δωμάτιο τους λέγοντας της πως το δώρο της είναι επάνω. Μμ πονηρούλη Άλεξ. Και έτσι μείναμε εγώ και ο Παναγιώτης. Στάσου δεν του έδωσα το δώρο του. 

Κ-"Εμ αυτό είναι για εσένα και αυτό να το δώσεις στην Φαίη"

Π-"Δεν χρειαζό..."δεν ολοκλήρωσε την πρόταση γιατί είδε το περιεχόμενο της σακούλας και έμεινε με το στόμα ανοιχτό.

Π-"Είναι τέλειο. Μα πως το σκέφτηκες; Βασικά πως θυμήθηκες ότι μου άρεσε;" 

Κ-"Κάποια πράγματα που αφορούν ανθρώπους που νοιάζεσαι δεν τα ξεχνάς" του είπα.

Με κοίταξε με βουρκωμένα μάτια. Συγκινήθηκε ρε 😭😳. Άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το μάγουλο μου. Έσυρε τον αντίχειρα του και ακούμπησε τα χείλη μου. Τον κοίταξα στα μάτια και το ίδιο και αυτός και αμέσως έστρεψε το βλέμμα του ξανά στα χείλη μου. Ω κάντο αφού το θέλουμε και οι δύο. Φίλα με. Σε παρακαλώ. Με πλησίασε περισσότερο και το τέλος μηδένισε την απόσταση μας. Τα χείλη του ήταν μαλακά, απαλά. Ταίριαζαν με τα δικά μου απόλυτα. Εφάρμοζαν ακριβώς το ένα με το άλλο. Απομακρύνθηκε και με κοίταξε στα μάτια με ένα βλέμμα ανησυχίας.