Θα με Παρακαλάς

Part 59

Της είπα αρχίζοντας να κλαίω ξανά. 

Κ-"Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο έρωτας της ζωής μου είναι νεκρός. Τον έχασα για πάντα. Δεν θα τον έχω δίπλα μου να με αγκαλιάζει, να με φιλάει, να ακούω το όνομα μου από τα χείλη του. Τις στιγμές που με κοιτούσε και χαμογελούσε, έτσι χωρίς λόγο. Το φαγητό που μου μαγείρευε κάθε βράδυ και τρώγαμε μαζί στον καναπέ με μια ταινία που άφηνα εκείνος να διαλέξει. Ήδη μου λείπει ο απίστευτος συνδυασμός που έκαναν τα σώματα μας στο κρεβάτι μας, ή ο τρόπος που με έκανε να σπαρταράω σε κάθε άγγιγμα του. Όλα ήδη μου λείπουν. Μου λείπει αυτός."

Ε-"Κατερίνα. "μου είπε και έκλαιγα όλο και πιο πολύ και δυνατά.

Ε-"Κατερίνα ο γιατρός θέλει να σου μιλήσει." μου είπε και αφού της έγνεψα με βοήθησε να σηκωθώ και πήγαμε στο δωμάτιο που ήταν ο Παναγιώτης με τα μηχανήματα.

Έσπρωξα την πόρτα και μπήκα στο δωμάτιο. Είδα τον Άλεξ σκεπτικό. Πως μπορεί και αντέξει και δεν έχει ξεσπάσει ακόμα. Στο κάτω κάτω έχει χάσει τον κολλητό του. Κοίταξα τον γιατρό και τα μάτια μου δεν άντεξαν και γύρισαν στον Παναγιώτη και μετά ξανά στον γιατρό. Όπα κάτσε. Μισό. ΤΙ;

Κ-"Χριστέ μου. Πως στο καλό έγινε αυτό;"είπα και έτρεξα στην αγκαλιά του Παναγιώτη. Είναι ζωντανός. Με όλη την σημασία της λέξης. ΖΩΝΤΑΝΟΣ. Ανοιγόκλεινε τα μάτια του και ανάπνεε μόνος του. Μα είναι αδύνατο. Και όμως απ'ότι φαίνεται αληθινό.  Η Έλλη με τράβηξε πίσω. 

Ε-"Έλα εδώ."

Κ-"Άφησε με να πάω κοντά του."της είπα ήρεμα αλλά αυτή κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

Π-"Άλεξ η κοπέλα;"

Α-"Είναι στην παρέα μας Πάναγιώτη. Αυτή και η Έλλη." Τι συμβαίνει; Δεν καταλαβαίνω.

Κ-"Έχω χάσει κάτι; Δεν καταλαβαίνω."

Γ-"Δεσποινίς μπορώ να σας μιλήσω λίγο ιδιαιτέρως;"

Κ-"Ναι φυσικά."

Βγήκα έξω και στάθηκα απέναντι από τον γιατρό."

Γ-"Λυπάμαι που σας το λέω αλλά ο Παναγιώτης εμφάνισε μια μορφή αμνησίας. Δεν ξέρουμε αν θα είναι προσωρινή ή αν θα είναι για λίγο καιρό αλλά ούτε για πόσο. Δεν πρέπει να τον πιέζετε να θυμηθεί και να του πασάρετε όλα αυτά που πέρασε τα προηγούμενα χρόνια σαν βιβλίο για να θυμηθεί. Αν είναι να θυμηθεί, θα το κάνει μόνος του. Παρόλ'αυτά καλό θα ήταν να είσαστε όλοι κοντά του. Δεν έχω να σας πω κάτι άλλο. Εύχομαι για το καλύτερο."μου είπε και έφυγε.